Wahałem się , czy aby nie ocenić film na 1, ale praca twórców tej produkcji , którzy bądź co bądź wykonali rzemieśliczą robotę w ociosaniu kolejnej sztampowej historii o bokserze, gatunku mocno oklepanego i pozornie mało innowacyjnego, zasługuje na jakąś tam formę uznania. Ten film wymęczył mnie fizycznie i psychicznie. Nudny i szablonowy, opowiadający w zupełnie nieprzekonywujący sposòb oklepaną historię o upadku i odkupieniu kompletnie bezpłciowego bohatera, o którym wszystko, co można powiedzieć, to że jest pòł debilem. Scenariusz jest nielogiczny, cukierkowaty a posunięcia bohaterów nasuwają wątpliwości. Czy na prawdę mamy uwierzyć w tę hiobową historyjkę, w której na głównego bohatera nagle i symultanicznie spada lawina kału? O to Billy Hope, wielka biała nadzieja boksu, niepokonany, widowiskowo nokautuje wszystkich czarnoskórych przeciwników przed czasem, chłopak z nizin społecznych, sierota spełniający Merrica` dream, którego taktyka obronna polega na przyjmowaniu wszystkich ciosów przeciwników na twarz. Cumface master. Średnio rozgarnięty , otoczony pijawkami i fałszywymi przyjaciòłmi( poza jednym wzruszającym,lekko homoseksualnym wyjątkiem) wojownik o gołębim sercu. Wszystko co posiada, poza wielkim wypasionym domem i różnymi skarbami, prezentami, którymi wabią go rozmaici promotorzy walk, to rodzina. I tutaj pojawia się banał, wyjątkowo siermiężny: jego piękna i ponęnta żona, także sierora oraz urocza córka to inteligentne, rozsądne i prowadzące głowę rodziny za rączkę kobiety, które rekompensują jego brak mózgu, anomalię spowodowaną osobliwą taktyką defensywną. Jego żona jest kochanką, menadżerką, Panią domu, rehabilitantką, dobrą duszą, najlepszym doradzcą, robi najlepsze placki, jej tyłeczek to mistrzostwo świata iiiiii....ginie w wyniku nieszczęśliwego wypadku, postrzelona przez jakiegoś zbira na gali boksu:) Ok. Nawiasem mówiąc ten wątek to dla mnie największe niedopatrzenie i skròt fabularny w filmie: dlaczego nie prowadzone jest jakieś kompetentne śledztwo w sprawie jej morderstwa? Wtf?
Żona znanego sportowca, pewnie stale na okładkach wszystkich ichnich pudelkòw ginie na imprezie i nikt nie robi z tego ryfy? Poza nieszczęśliwym Billym, ktòry po utracie najbliższej i jedynej życzliwej mu osoby wpada w co raz większe klopoty. Przestaje boksować, popada w długi, traci majątek, sąd odbiera mu córkę, pluje krwią, kąpie się w skarpetkach itd. Teraz będzie musiał wykazać się determinacją, pozbierać się do kupy i w nadziei na odzyskanie còrki stanie oko w oko z największym przeciwnikiem: swoimi słabościami. Historia jak milion takich i w sumie nie ma w tym nic zlego. To sposób, w jaki została opowiedziana, banalny, łopatologiczny, nie wnoszący ABSOLUTNIE NIC do gatunku, ani pod względem bieda-scenariusza, ani od strony zupełnie standardowego, efekciarskiego montażu, walk, muzyki czy narracji, oraz oczywistych odniesień do religii a przede wszystkim od strony tak zachwalanej przez wielu gry aktorskiej. What in the holiest of the holy glory hole? Seriously? Tutaj absolutnie nikt się niczym nie wykazał. Fakt, za bardzo nie było czego grać, ale to nie zmienia faktu, że dwóch moich ulubionych aktorów zagrało role zupełnie nie zapadające w pamięci, mdłe i nieciekawe o wątpliwej wspólnej chemii i nie do końca jasnych motywacjach. Uwielbiam Gyllenhaala. Uważam, że został zwyczajnie okradziony z oscara za nightclawrela i z wielu nominacji za inne role. Fenomenalny młody aktor. Diament. Tutaj po prostu dobrze się prezentował jako bokser ot i wsio. Żadnej głębi i czegoś, co spowodowałoby, żeby mu kibicować, bohater ów we mnie nie wzbudził. Po prostu odliczałem czas do końca seansu.

Banalna, uproszczona historyjka o odkupieniu opowiedziana na pół gwizdka w sposób maksymalnie skondensowany i podana w pigułce wypełnionej szarym roztworem z wydmuszek uczuć; produkt dla niewymagającego widza, taki film, który puszcza się zbuntowanym nastolatkom na lekcjach religii, historia odkupuenia, w które Bóg paczy.