Dogville
- podstawowe informacje
- Opinie i Nagrody
- multimedia
- pozostałe
Jestem pod wielkim wrazeniem filmu. Lars znow obdarował nas czymś nowym, widać że nie boi się eksperymentować, a ja jako widz nie boję się końcowego rezultatu. Film mimo iż nie ma kompletnie żadnych efektów specjalnych, scenografii oraz w ktorym muzyka jest znikoma po prostu wciąga. Możemy podziwiać znakomitą grę aktorów od perfekcyjnej Kidman przez Starsgada i aktorów mniej znanych, wszyscy trzymają poziom. To na nich opiera się cały film, cały jego sukces. A sama historia opowiadziana w filmie, jest dramatycznie przerażająca. Niby to dziwimy się do czego to człowiek może być zdolny ale jednocześnie w myślach zadajemy sobie pytanie, co sami zrobilibyśmy na ich miejscu z taką "władzą". Pytań oczywiscie w głowie roi się niesłychanie wiele, film mozna interpretować na wiele sposobów i każdy myślę że znajdzie odpowiednią odpowiedź która go usatysfakcjonuje. "Dogville" nie jest filmem dla każdego, to przede wszystkim film dla fanów twórczości Triera, dla tych co nie przychodzą do kina tylko po to żeby patrzeć się glupkowato na durne wygibasy aktorów czy marne efekty specjalne. Bo w Dogville tego się nie znajdzie, znajdzie się za to tyle smakowitych kąsków które na długo zostaną w pamięci widza. Jak dla mnie dzieło, już nie pierwsze z kolei w biblioteczce Von Triera.
Witamy w prawdziwym świecie... świecie według Triera
Lars Von Trier łamie w 'Dogville' wszelkie reguły klasycznie pojętej sztuki filmowej, nadając jej zupełnie inny wymiar, docierając w rejony zarezerwowane dotychczas wyłącznie dla teatralnej inscenizacji i ilustracji, której tak bardzo poszukiwał jeden z mieszkańców miasteczka Tom. Posługując się w swoim obrazie środkami niemal wyłącznie pozafilmowymi Trier stworzył niezwykłe dramatyczną i wielowymiarową przypowieść w 9 aktach wraz z Prologiem, będącą doskonałym podsumowaniem całej ludzkości, które bynajmniej nie napawa optymizmem. Reżyser skłania nas do niebotycznego myślenia, rzuca ogromne wyzwanie, całkowicie zburza nasz dotąd bezpieczny i komfortowy światopogląd, zmuszając do skonfrontowania własnych zachowań i postaw w momencie otrzymania niewyobrażalnej władzy nad drugim człowiekiem, bo jak to świetnie zauważyłeś, niewiadomo jak my byśmy postąpili na miejscu ludzi, którzy nagle spostrzegli jak łatwo jest zapanować nad Grace i całkowicie ją od siebie uzależnić. Jednocześnie Trier domaga się od nas jednoznacznego opowiedzenia się po którejkolwiek ze stron, oprawców, uciekinierów, ofiar czy też może ludzi honoru oraz odpowiedzenia sobie na pytanie czy jesteśmy godni nazywać się ludźmi przez wielkie L. Jednak u twórcy 'Dogville' wbrew nasuwającej się samoistnie odpowiedzi nic nie jest jednoznaczne, ani czarne ani białe, bo tak naprawdę to człowiek dokonuje wyboru i tylko od niego zależy po której stronie stanie i jak się w danej sytuacji zachowa, czy będzie mieć szansę na ocalenie i uda mu się zdać trudny egzamin z człowieczeństwa czy też poniesie całkowitą klęskę, pamiętając równocześnie, że 'tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono' oraz że czasu jest coraz mniej, gdyż wybiła 'północ w ogrodzie dobra i zła' i zostało już tylko 15 uderzeń, które wybija dzwon...
real sentence
"Tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono". To zdanie bodaj najlepiej podsumowuje zamysł wielkiego Larsa von Triera. Genialnie dobrany cytat!
Mezuza
Bezsprzeczne dzieło! I bardzo dziękuję za przypomnienie (którego nigdy dość) o konieczności postawienia pytania samemu sobie, jak my odnaleźlibyśmy się u boku Grace... Odpowiedź bardzo trudna z prostego powodu - Grace utrudnia, nie stawia granic, czyli w sumie kusi, w pewnym sensie zachęca do popełnienia przestępstwa. Lecz nawet jeśli nie znamy odpowiedzi, bądź wątpimy w nasze człowieczeństwo, to i tak ważne jest stawianie samego pytania i wygrawerowanie go w naszych sercach, duszach, umysłach bądź jak każe tradycja żydowska również na ręku, czole i odrzwiach.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
