Moim zdaniem film ten jest trochę spóźniony. Temat AIDS i HIV dosyć często był
eksploatowany w kinie pod koniec lat 80-tych i przez prawie całe lata 90-te , głównie w
ujęciu gejowskim. Widz oswoił się z problemem i jakby obraz człowieka umierającego na
AIDS stał się mniej straszny. Realizując"Dom chłopców", reżyser najwyraźniej zapomniał o
zasadzie- mniej znaczy więcej- i za wszelką cenę próbuje nas -widzów wzruszyć i
przestraszyć. Nie do końca jednak mu się to udaje. Pozwolę sobie na małą refleksję
związaną z wysokobudżetową "Filadelfią". Otóż jednym z głównych zarzutów pod adresem
całkiem dobrego filmu było to, że film epatował zbyt dużą dosłownością w ukazywaniu
powolnego umierania; niemałe obrzydzenie wywoływały u widzów widoczne na ciele
głównego bohatera mięsaki Kaposiego, których tak na prawdę było kilka. Film powstał w
1993 r.,gdy wiedza na temat pandemii AIDS była znacznie mniejsza i przez to wzbudzała
większe zainteresowanie i strach. Od filmu, który zrealizowano w 2009 r. wymagam więcej
wyczucia i delikatności. Historia opowiedziana w "Domu chłopców" jest powierzchowna i
średnio zagrana przez aktorów. Film oceniam na 6/10 i jest to wyłącznie moja prywatna
opinia.