Film wspaniały (biorąc pod uwagę kwestię wizualności, jego barwności), jednakże nie można przejść obojętnie wobec faktu, iż film miejscami przynudza. Widoczne są braki scenariusza, co tylko nieco umniejsza wartość całości. Mimo wszystko, warto zaczekać do końca. Ostatnia scena walki na przełomie jesieni i nagłej zimy stanowi kwintesencję kina azjatyckiego, gdy emocje rozgrywają się w ciszy dialogów.

Co do oznaczenia utworu jako Hero vol. 2, nieco bym zaczekał, a nawet stwierdził iż to określenie nieco na wyrost ( z drugiej strony źle się kojarzy (vide: Kill Bill)). Hero sam w sobie stanowi poezję obrazu, dzieło nie do podrobienia.