Młode małżeństwo wyprowadza się z miasta na "wieś" nabywając po okazyjnej cenie opuszczone od dekad domiszcze. Ona spodziewa się dziecka. On jako fotograf urządza w piwnicach domu ciemnię idealnie odpowiadającą jego potrzebom. Początkowa sielanka zaczyna się jednak psuć. Małżonkowie odsuwają się od siebie. Znika ich pies a dziewczyna zaczyna odnosić wrażenie, iż posiadłość potajemnie zamieszkuje ktoś (lub coś) jeszcze.
Mąż staje się nieobecny. Godzinami izoluje się w ciemni lub znika na pół dnia w lesie. Zaniepokojona małżonka zaczyna doszukiwać się ich kłopotów w mrocznej przeszłości domu. Przeprowadza na własną rękę śledztwo, które wyjawia mroczną tajemnicę zasiedlonego przez parę miejsca. Okazuje się, iż 20 lat wcześniej coś bardzo ponurego spotkało poprzednich domowników. Zegar tyka…

Starałem się rzecz opisać jak najciekawiej ale uczciwiej byłoby w jednym zdaniu… odradzić seans.
Starta czasu. Wszystko to już było. Nie po dziesięć a po sto razy – wcześniej, często nakręcone lepiej, ciekawiej i z inwencją.
Tu mamy takie połączenie „Amityville” z „Dzieckiem Rosemary”, tyle że bardzo niskich lotów. Podpowiada nam to już pierwsza scena a w ostatniej jest nie lepiej.

Odtwórcze, idące na skróty, z dłużyznami i brakiem nastroju – choć zestawiając takie podsumowanie i tak zachowałem umiar.
Jeśli nie jesteście akurat zdesperowani, gdyż w TV nic nie leci a awaria zżarła Internet to lepiej obejrzyjcie w zamian jakiekolwiek powtórki. Jeżeli trzeba - nawet kreskówek z „Psem Huckleberry” czy „Wilkiem i zającem”. W nich znajdziecie więcej grozy i napięcia niż w omawianym horrorze.
Chciałbym zakończyć optymistycznie więc napiszę tak.
Optymistom, którzy umiarkowanie zawierzą moim obiekcjom doradzam przed seansem znieczulenie 6-pakiem połączone z zabezpieczeniem w zasięgu ręki pilota umożliwiającego podgląd. Po tym można z optymizmem zasiąść i zacząć oglądać.

Pozdrawiam.