Jak to inaczej zrozumiałam: owszem, doznała szoku po stracie ojca ale on by nie był wynikiem jej autyzmu. Wszystko że tak powiem przez tego znajomego maja który myślał że wytłumaczy dobrze dziecku mówiąc o księżycu i tak dalej, ale Sally za bardzo wzieła do serca jego słowa i zadosłowmnie, przez to się jej namieszało i o, mamy gotową horobę dziecięcą.

Ja też myślę, że to przez tego Maja, przez tą opowieść o tym, że wszyscy rozmawiają ze sobą bez słów ...ale czy takie zamknięcie może powodować objawy autyzmu? Na medycynie się w ogóle nie znam, ale wydaje mi się, że z autyzmu nie da się wyleczyć, więc nie można w niego 'wpaść' i 'wyjść' jak to było w tym przypadku. Ale może nie mam racji.
Poza tym ten film ma w sobie elementy nieautetntyczne, więc to pewnie też jest taka zwykła historia stworzona bez jakichkolwiek teorii medycznych :)

Autyzm to zaburzenie rozwojowe, które powstaje już przed narodzeniem dziecka. Pierwsze objawy są już widoczne w pierwszych miesiącach życia dziecka. Nie są znane dokładne przyczyny autyzmu, ale na pewno nie mogło być tak, że dziecko było "normalne" aż do momentu gdy usłyszało opowieść Maja, i dopiero po niej stało się autystyczne ;) "Zamknięcie" nie powoduje objawów autyzmu, bo autyzm jest związany z uszkodzeniem systemu nerwowego.
Wyleczenie się z autyzmu jest bardzo ciężkie. Mimo "wyleczenia" i tak niektórych cech autystycznych nie uda się pozbyć. Ale jest możliwe ! Jeżeli ktoś jest zaciekawiony tą tematyka to polecam książkę "Byłam dzieckiem autystycznym" - Temple Grandin :)

Madzia zwróciła uwagę na coś, co dotyczy samego źródła autyzmu - oczywista rzecz, że wypadek nie mógł choroby spowodować. To oczywiście jedna ze słabych stron kina amerykańskiego, że pod względem rzetelności merytorycznej jest ono mało wiarygodne, podobnie jak w aspekcie psychologicznym bywają słabe (w tym filmie również).

A jednak mimo to broniłbym wartości tego filmu - m. in. z uwagi na zawarte w nim przesłanie, które wykracza poza sam problem choroby. Chodzi o sposób podążania za drugim człowiekiem poprzez wejście w jego subiektywne odczuwanie świata - jedyna droga, która wiedzie do spotkania w sytuacji bolesnego wyalienowania...

Dokładnie tak uważam. To co wdrażał ten psycholog to były kompletnie prymitywne metody. Matka dziewczynki wykazała tu sporą mądrość. Mimo wszystko.

Istnieje autyzm atypowy objawiający się w dużo późniejszym wieku. Ale ta dziewczynka tak czy inaczej nie była autystyczna.