Film rzeczywiście fenomenalny. Od lat czekam już, żeby ktoś się zlitował i wydał to na DVD.

Film można obejrzec tej stronie:
http://www.seans24.pl/film,4489,dowcip---wit--2001--napisy

Fantastyczny, dawno mnie tak film nie poruszył..
Nie jest to typowy wyciskacz łez, ale właśnie ta surowość z jaką potraktowana była choroba wywołała we mnie silne emocje.

witam!
ciekawe i przytłaczające studium umierania. no i te szpitalne realia... standardowe pytania i odpowiedzi... wszystko tak mało znaczące.

życie, życie... chwila we wszechświecie...

Moim zdaniem film jest dość słaby, nudny. Praktycznie zero akcji, natomiast bardzo dużo rozwlekłych monologów, które są wygłaszane w sposób pyszny i zbyt pewny siebie, dla mnie niesmaczny i przez to irytujący. Główna bohaterka przez swój dystans i "stanie z boku" zdaje się nieautentyczna, umieszczona w swojej roli na siłę, co tylko potęgują monologi wygłaszane na kształt wykładu akademickiego.
Motyw poezji- okej, ale można te kwestie poetyckie skrócić o połowę, bez większej straty dla fabuły.
Nic rewelacyjnego, żadnego większego sensu, żadnego głębszego przesłania przy jednoczesnym silnym graniu na uczuciach litości i współczucia widza. Na pewno na pochwałę zasługuje świetna gra Thompson. Ogólnie dla mnie 4/10.

Naprawdę trudno mi uwierzyć, że można tak odebrać ten film. No, cóż. Są gusta i guściki, ludzie i ludziska...

To, że jest nudny to się zgadzam, ale słabym bym go nie nazwała. Źle się go ogląda, bo chyba taki był zamysł twórców. Bo cierpienie i umieranie to w ogóle chu***a sprawa i dlatego nie mogło być lekko, łatwo i przyjemnie. To się chyba nazywa zgodność formy z treścią.

Mnie ten film wymęczył jak mało który, ale cieszę się, że go obejrzałam. Jednak wiem na pewno, że już nigdy do niego nie wrócę.

podobne odczucia mam
na sen mi się zanosi
po dobrym filmie rzadko tak miewam
wynudzony wysłuchania biednej istoty losie

Film niełatwy w oglądaniu, bo i temat potraktowany surowo, z dystansem (w pierwszej części) - tak jak wszystko wokół traktuje bohaterka. Wbija w glebę tym swoim spokojnym, zwyczajnym smutkiem umierania; ale cóż - jest też przynudno. Mówiąc kolokwialnie - ciachnęłabym conajmniej pół godziny wywodów i bardzo szczegółowego roztrząsania kolejnych stadiów choroby, bo jest jak dla mnie zanadto moralizatorsko. Trochę jak film instruktażowy dla studentów medycyny "Jak nie traktować pacjenta chorego na raka".
Fenomenalna gra Emmy T., właściwie jest to monodram idealny do teatru. Jednak ta surowość, oschłość filmu; z zimnymi obserwacjami własnej śmierci, potraktowanie siebie z pełną premedytacją jako laboratoryjnej świnki morskiej... hmm... bardziej mnie irytowała taka postawa bohaterki niż poruszała. Pomyślałam w pewnym momencie, że szkoda bardzo tych wszystkich "pięknych umysłów", cholernie się męczą sami ze sobą..

Ten film jest właśnie adaptacją sztuki teatralnej. A moim zdaniem to film wybitny. Nic bym w nim nie zmienił.

Jak dla mnie, to zadziwiające, jak oswoili teatralność w tej wersji. Gdyby nie przewaga monologu, człowiek nawet by się nie kapnął. A mamy w końcu filmy takie, jak
https://www.filmweb.pl/film/Grawitacja-2013-564230
gdzie większość dzieje się w głowie bohaterki.

Ty chyba nie wiesz o czym mówisz....nawet dyskutować tutaj nie warto.

Przepraszam, to nie do Ciebie było, sorki.

Nie każdy film musi drugimi Avengersami, ten film celuje w bardziej spokojne tony.

Czarna komedia, bez czerni i bez komedii.
Film o głębokiej samotności. Znieczulicy.
Główna bohaterka, zajmująca się poruszającą poezją , sama jest osobą nieczułą i samotną.
Jedyną pozytywną postacią filmu jest pielęgniarka.
Film streszcza jedna scena: sPOILER !
Dobrze się pani dziś czuje ?
mówi lekarz do martwej pacjentki....