Czuję się nieco zawiedziony zakończeniem tego filmu. Nagle okazuje się, że cała historia jest tylko wymysłem, nawet nie tyle tworzonym przed podświadomość Jacoba, co będącym swobodnym symbolem dla pokolenia żołnierzy walczących w Wietnamie. Reżyser chciał przedstawić własną wizję świata człowieka, który po ewentualnym praniu mózgu (tak to dobitnie nazwę), musi poradzić sobie z rzeczywistością. Kim bowiem jest główny bohater? Na pewno nie jest nim Jacob, który jedynie użycza swojego ciała. Jego wątek jest tu ograniczony jedynie do sceny śmierci. Na dobrą sprawę to nie w jego umysł i ''psychologię'' zaglądamy, a szkoda. Szkoda, ponieważ przez pewien czas film wydawał się doskonałym dreszczowcem (liczyłem nawet na jeszcze odważniejsze pójście tej produkcji w kierunku horroru), gdzie obłęd przenikał rzeczywistość i vice versa. Taka spersonalizowana historia z reguły pociąga mnie w znacznie większym stopniu. Tak też było dopóki przed oczami nie prześliznęła mi się ostatnia scena. Motyw przejścia na drugą stronę z towarzystwie Gabe'a był oczywisty, natomiast prędzej spodziewałbym się chwilę później powrotu do momentu, gdzie Jacob umiera na skutek gorączki.

Nie nazwałbym tego dużym niedosytem. Sam film był naprawdę bardzo udany.....tylko wizje moja i reżysera rozminęły się w większym stopniu niż się tego mogłem spodziewać.
Ale co tam, 8/10.