Tym razem, twórcy tego zapomnianego thrillera psychologicznego, przedstawiają nam historię Grace MacDonald, sieroty pragnącej powrotu swego ojca. Mała Grace, zamieszkująca sierociniec, miewa sny o swym ojcu ( prawdziwe miejsce pobytu jej starego, jest nieznane) który po nią przychodzi. Pewnego razu, zostaje zaadoptowana. Wtedy narrator przybliża widzowi zarys problematyki psychologicznej, którą zajmie się scenarzysta. Po czołówce, Grace jest już dorosła, jej wyimaginowany ojciec jest obecny i wywiera krwawe piętno na jej zagmatwanych relacjach miłosnych.
Obskurna, poprawnie zrealizowana, niezbyt oryginalna produkcja, w której zbyt szybko odsłania się karty. Bardziej skupiono się tu na telenowelowej fabułce, niż nad budowaniem suspensu. Ale szczerze powiedziawszy, nawet gdyby reżyser skrupulatniej by się skupił na tajemniczości swego dzieła, finał musiałby wypaść sztampowo. Aktorzy coś zagrać potrafią, jednak w ich grze widać nadmierną teatralność. W parzę ze statycznymi ruchami kamery i oszczędną scenografią, otrzymujemy coś na miarę teatru telewizji.
Chociaż z góry wiadomo o co chodzi, film nie nuży głównie za sprawą klimatu z epoki.