w sumie to ci się nie dziwię :D gdybym nie przeczytała książki też bym nie wiedziała. i chyba nie jestem w stanie ci opowiedzieć o czym był film, bo był naprawdę nielogiczny. polecam książkę! ;D

a co w tym terudnego? Tyle, że książka była zupełnie inna od mniej więcej mniej niż połowy.
No, ale proste - Michelle jest matką, ma męża, który riozbraja bomby i zdradza go, myślę, że to ma zwiażek z tym ciągłym strachem o to, że zginie, a sex rozładowuje napięcie - nie próbuję jej tu usprawiedliwiać! Potem jej synek i mąż giną w zamachu bombowym podczas gdy uprawia sex. Zachodzi w ciążę w tym czasie, ale o tym nie wie. Żyje wciągłym odrętwieniu i depresji. Nie może patrzeć na Jaspera (McGregor( bo koajrzy jej sięz tym dniem. Sledzi tego dzieciaka, bo jego ojciec był zamachowcem, ale z czasem widzi w nim syna. Potem okazuje się, że najlpeszy przyjaciel jej męża mógł zapobiec śmierci jej rodziny i jest bum, już całkowicie zamyka się w sobie, cierpie na schizofremię powiedziałabym, bo widzi swojego synka i wierzy, że on żyje, nie zauważa też rosnącegobrzucha, dopiero spotkanie z żoną zamachowcy na ulicy uświadamia jej, co naprawdę się stało i próbuje popełnić samopbójstwo, ale w ostatniej chwiili kopie ją dziecko w brzuchu i orientuje się, że jest w ciąży. Dziecko zostało poczete w momencie, kiedy jej syn umarł, rodzi się. Ona ma znów siłę na życie, przypuszczam, że również wpuszcza do swojego życia ojca dziecka.
Co w tym trudnego? Może po prostu nie leżą Ci filmy psychologiczne, ja je zaś uwielbiam!