To nie jest film, który można zrozumieć albo nie. Raczej film który się czuje lub nie.
Dla mnie jest to subiektywny zapis odczuć religijnych.
Zaprzeczanie treści filmu, to tak jakby wmawianie komuś "nie, ty tego nie czujesz".
Jest to zachęta do własnego przemyślenia spraw związanych z religią. Zachwycenia się nad stworzeniem, jako stworzeniem Boskim.

Ten film niczego nie tłumaczy i niczego nie udowadnia w mocnym sensie, tak samo jak dowody na istnienie Boga od św.Tomasza, czy św.Anzelma niczego nie udowadniają. (Sam Tomasz zdawał sobie z tego sprawę i nie nazywał swoich dowodów, dowodami, a jedynie drogami do poznania Boga)

Na film, żeby mógł się podobać, można spojrzeć (przynajmniej) na dwa sposoby.

Pierwszy, jeśli się dzieli przynajmniej w pewnym stopniu uczucia autora. I razem z nim zachwycać się i próbować zrozumieć nieskończony umysł Boga.

Drugi, pochylić się nad uczuciem, którego doznaje drugi człowiek i próbie zrozumienia go. Zrozumienia jego pobudek i skąd biorą się jego uczucia. Moim zdaniem, Mallick daje spore pole interpretacji przez przedstawienie życia pewnej rodziny. Moim zdaniem jest dobrym obserwatorem i pokazana rodzina wygląda prawdziwie.