Widziałem wiele interpretacji filmu, które nawiązują głównie do wojny domowej w Irlandii. Wydaje mi się jednak, że jego główne przesłanie jest prostsze i bardziej ponadczasowe. Przyjaźń Colma i Padraica jest alegorią związku dwojga ludzi, w którym pierwsze zdaje sobie sprawę, że nie jest w nim szczęśliwe. Pomimo tego, że nie chce krzywdzić drugiej osoby, dzielące ich różnice powodują, że nie może podążać za swoim szczęściem (symbolem jest stworzenie dzieła muzycznego, które spowoduje, że Colm ma zapisać się w historii). Decyduje się więc na zakończenie związku i tłumaczy powody, dla których nie mogą być razem. Druga osoba zupełnie się tego nie spodziewa, jej świat się wali, nie rozumie i nie akceptuje powodów rozstania, próbuje ratować relację. Decyzja o rozstaniu jest jednak świadoma i przemyślana, nie ma od niej odwrotu. Powtarzająca się nachalność drugiej osoby rani pierwszą (okaleczenie - obcinanie palców). Mała wyspa, na której co chwila na siebie wpadają to wspólna przestrzeń, w której ludzie wciąż muszą funkcjonować razem po rozstaniu (nie da się przecież z dnia na dzień odciąć od wszystkiego co łączyło: miejsc i ludzi). Zwierzęta symbolizują dzieci, które są niewinne, a cierpią w sytuacji rozstania rodziców najbardziej (śmierć osiołka). Są też tym elementem, który zawsze będzie ich łączył (relacja Padraica z psem Colma). W finale Padraic zwraca się do Colma słowami: 'Some things there's no moving on from. And I think that's a good thing.' Dopiero w momencie, kiedy było już za późno zdał sobie sprawę, że nie każda miłość może przetrwać, i czasem lepszym rozwiązaniem jest rozstanie. Samolubne myślenie wyłącznie o własnym szczęściu może sprawić, że dwie kiedyś bliskie osoby staną się wrogami, krzywdząc siebie i bliskich wokół.