Martin McDonagh jest geniuszem.
Bo jak inaczej nazwać twórcę, który potrafi napisać i wyreżyserować film w którym dwóch facetów chodzi między domem/barem/domem/sklepem i toczy dyskusje na temat tego kto kogo lubi a kto kogo nie/kto jest bardziej głupi a kto mniej - a mimo wszytko widz w trakcie seansu kilkukrotnie zbiera szczękę z podłogi?
W tym filmie gra wszystko: genialnie napisane postacie (Wszystkie!! Nawet Pani ze sklepu która pojawia się na ekranie 5 minut lub ksiądz który ma dwa dialogi trwające łącznie minut trzy), boskie zdjęcia (koniecznie seans w kinie albo na dużym TV w 4K HDR) i wspaniałą muzykę. Jest jeszcze scenariusz, który mimo że opiera się na prostej przypowieści to bawi, wzrusza i zostawia cię po seansie z tyloma przemyśleniami, że nawet kolejnego dnia analizujesz to co wydarzyło się na małej irlandzkiej wyspie na końcu świata.
To film który zachwyci ludzi szukających chwili wytchnienia w kinie i wynudzi osoby, które liczą na drugą część "7 psychopatów".
McDonagh nakręcił film diametralnie inny od jego "Trzech billboardów za Ebbing, Missouri", ale nawet w tak kameralnej produkcji przemycił swój bardzo charakterystyczny styl opowiadania historii.
Coś pięknego.