Bardziej obraz zachowań ludzkich, który mógłby byc przeniesiony w inną scenerię. Z drugiej strony, poprzez takie przedstawienie historii, można sie bardzo wczuć w w zachowania tych osób. Tak to widzę. Film bardzo mi się podobał. Dużo możliwych interpretacji. Dodatkow w IMAX dźwięk zrobił swoje. Daje 9, chociaż rozumiem, tych nastawionych na Ryan'a

Zgadzam się w 100%, dla mnie ten film jest zwyczajnie piękny a zarazem pusty.

Szanuje wcześniejsze opinie choć trudno mi się z nimi zgodzić.

Dla mnie głównym bohaterem filmu jest strach, niepewność, momentami przerażenie, chęć przeżycia.
Obrzydliwy, namacalny klimat strachu wylewający się z ekranu. Oblepiający totalnie widza.
Muzyka i nagłośnienie robią swoje.
Byłem wstrząśnięty.

ŻADEN dotychczasowy film o tematyce wojennej do tej pory nie wywarł na mnie takiego - tak, napiszę to: szokującego - wrażenia. Nie było epatowania odrywanymi kończynami czy kubłów bryzgającej wszędzie krwi.

Czy film był pusty ? W mojej ocenie - był kompletny. Nolan wykonał rewelacyjną pracę. Brawo !

Film jako negatywna apoteoza wojny powala.

Pierwszy raz w życiu spotkałem się z sytuacją że po ostatniej scenie NIKT nie ruszył się z miejsca jeszcze przez długie minuty.

Kiedy/gdzie widziałem film: dziś, Cinema City, IMAX, Warszawa. Seans o 12:20.

@sknadajm świetnie ujęte.

Zgadzam się w pełni.

Nadinterpretacja jak dla mnie.

Nie byłem, niestety, na nim w kinie. Dziś obejrzałem z kobietą w domu. Ja - fanatyk wiedzy historycznej ona wręcz przeciwnie. I co? Oboje równie przykuci i nasyceni emocjami, które płynęły z tego , moim zdaniem, genialnego filmu. Podobno brak akcji ? Ona nie przepadająca za tematyką zarówno w wydaniu dokumentalnym jak i fabularnym, twierdzi, że ilość wydarzeń i związane z nimi emocje ją wręcz przytłaczały. Mnie natomiast chyba pierwszy raz film wojenny dosłownie "wsadził" w środek wydarzeń i całkowicie spoił z emocjami bohaterów.

Niełatwe to kino, to prawda.

Masz sporo racji. Ani przez chwilę nie odczułem tego, że na ewakuację czeka 300 tys żołnierzy. Plaże w sumie puste, nie licząc kilku rządków znudzonych i nadzwyczaj opanowanych żołnierzy. Kilka samochodów ciężarowych i trochę skrzynek ładnie poukładanych w stosy. Jedno działo przeciwlotnicze. Samoloty latają po trzy. W dodatku niemieccy piloci wykazują się nieudolnością i dają się strącać jak kaczki. Nie odczułem wielkich emocji podczas oglądania. Wszystko to wydało mi się dość wypreparowane z uczuć.

Mimo wszystko film jest bardzo oryginalny. Może właśnie przez tą "inscenizacyjność"? Może trzeba to traktować jako atut?
Na film czekałem długo i dostałem tego, co się spodziewałem.

P.S. W tym filmie Anglicy dostali spitfajera będącego odpowiednikiem naszego Rudego 102. Leje wroga, amunicja mu się nie kończy, paliwo też nie, nawet szybowcem strąca junkersa.

Zimmer dudnił pięknie. To soundtrack niebanalny, skorelowany z montażem i dźwiękiem w ogóle. Podobny zabieg, co w zeszłorocznych "Arrival" i "Milczeniu". Taka droga muzyki w kinie jest nowa i na przekór do bólu narracyjno-emocjonalnej funkcji muzyki, która do tej pory dominowała w Hollywood. Muzykę i dźwięk uważam za największe atuty filmu.

Problemem chyba nie jest też brak bohaterów, pod tym względem Nolan też inaczej podszedł do historii, mamy raczej bohaterów zbiorowych. Poza tym Nolan pokazał, że na wojnie nie tyle jesteś człowiekiem, co czasownikiem, coś robisz, a nie jesteś. Działasz, czekasz, próbujesz przetrwać.

Film ma inne mankamenty. Zakończenie, które nie przystaje do reszty, nie zawsze konsekwentny montaż w stosunku do założonych trzech linii narracyjnych, niektóre chybione wybory castingowe (mówię głównie o znanych aktorach, którzy w tej "bezimiennej" historii zbyt zwracają na siebie uwagę).

Zapraszam do wideorecenzji, w której nieco szczegółowiej o plusach i minusach "Dunkierki"
https://www.youtube.com/watch?v=9AH73PX90MQ