Dziś 13, jutro 30/film/Dzi%C5%9B+13%2C+jutro+30-2004-983572004
pressbook
Treść
Dla większości ludzi, ich 13-te urodziny wydają się tak bardzo nieodległe, jakby obchodzili je wczoraj. Jenna Rink skończyła 13 lat dosłownie wczoraj. Jest rok 1987, a Jenna to 13-letnia dziewczyna, która lada dzień stanie się kobietą. Jej problem polega na tym, że dorosłe życie wcale nie spieszy się z nadejściem. Nastolatkę ograniczają nadopiekuńczy rodzice, szkolni koledzy ignorują, a chłopak, który jej się podoba nawet nie zna jej imienia. Zmęczona ciągłym spędzaniem czasu z jedynym przyjacielem i sąsiadem Mattem Flamhaffem, Jenna zaprasza kolegów ze szkoły na przyjęcie urodzinowe. Prywatka okazuje się katastrofą. Jenna zostaje upokorzona podczas gry "Siedem minut w niebie". Zgodnie z zasadami zamyka się w szafie i okazuje się, że koledzy ją tam po prostu zostawiają na resztę wieczoru. Siedząc w szafie, Jenna wymawia życzenie. Gdyby tylko mogła stać się dorosła, w końcu prowadziłaby życie, jakiego zawsze pragnęła. W cudowny sposób... jej życzenie się spełnia. Następnego dnia, kiedy Jenna wychodzi z szafy, jest już rok 2004, a ona ma 30 lat. Co więcej, jest wspaniałą, odnoszącą sukcesy kobietą (Jennifer Garner). Ma świetną pracę i imponujący apartament na Piątej Alei. Nareszcie jest popularna i lubiana. Początkowo wystraszona, ale stopniowo coraz bardziej zauroczona swoim nowym życiem, Jenna zdaje sobie sprawę, że kogoś jej w tym życiu brakuje. Tym kimś jest Matt. Kiedy go w końcu odnajduje, odkrywa, że ona i Matt (Mark Ruffalo) nie mają już ze sobą wiele wspólnego, a jej były przyjaciel jest zaręczony. Jenna szybko dochodzi do wniosku, że to co teraz ma, to nie wszystko. Decyduje się zaryzykować i walczyć o swoją prawdziwą miłość. Jej największym życzeniem jest teraz to, aby nie było za późno.
Druga szansa
Producentka Gina Matthews natychmiast zainteresowała się pomysłem filmu Dziś 13, jutro 30, który przedstawili jej scenarzyści Josh Goldsmith i Cathy Yuspa, twórcy wielkiego przeboju zrealizowanego przez Matthews Czego pragną kobiety (What Women Want). Także producentki Donna Arkoff Roth i Susan Arnold – Ulubieńcy Ameryki (America’s Sweethearts) i Grosse Point Blank – zakochały się w postaci Jenny Rink w chwili, gdy przeczytały pierwszy szkic scenariusza. Arkoff Roth i Arnold zawsze zwracały uwagę na unikalne, wielowymiarowe postaci kobiece. Pracowały bowiem wcześniej z Julią Roberts (Ulubieńcy Ameryki) i Sandrą Bullock (Podróż przedślubna). Historia Jenny wymagała, wg nich, wyjątkowej aktorki, która łączyłaby w sobie delikatność, odwagę i poczucie humoru. Taką rzadką kombinację producentki odnalazły w aktorce Jennifer Garner, wielokrotnie nagradzanej gwieździe serialu telewizyjnego “Agentka o stu twarzach" (Alias). Garner była szczęśliwa mogąc zamienić twardą skórę Sydney Bristow (bohaterka “Agentki o stu twarzach") na skórę delikatnej Jenny. “Naprawdę wiele rzeczy podoba mi się w historii Jenny," mówi Garner. “Podekscytowała mnie możliwość ponownego stania się 13-letnią dziewczyną - naiwną i dziecinną. Ale chyba najbardziej przyciągnął mnie do tego projektu pomysł otrzymania przez bohaterkę drugiej szansy. Nie chodzi tutaj tylko o miłość, ale także stosunki z rodzicami." "Nasz film pokazuje zupełnie nową twarz Jennifer," mówi Arkoff Roth. “Chociaż widzom telewizyjnym znana jest jako nieustraszona agentka, tutaj udowadnia, że posiada duży talent komediowy. Każdy, kto miał okazję przebywać z nią przez jakiś czas, czy widzieć jej wywiady w telewizji, natychmiast zdaje sobie sprawę, że jest to osoba o dużym poczuciu humoru. Jest bardzo zabawna." Kiedy obsadzono już główną rolę, kolejnym zadaniem producentek było znalezienie reżysera, który miałby świeże podejście do materiału scenariuszowego. Takim reżyserem okazał się być Gary Winick, którego film Tadpole zdobył nagrodę za reżyserię na festiwalu filmowym Sundance w 2002 roku. “Po Tadpole oferowano mi scenariusze wielu komedii romantycznych. Wybrałem Dziś 13, jutro 30, ponieważ właśnie ta historia miała prawdziwą, bliską życiu treść. Chodziło w niej o tak potrzebną wszystkim drugą szansę," mówi Winick. “Bohaterka otrzymuje wszystko, o czym marzyła i nagle zdaje sobie sprawę z tego, że tak naprawdę wcale jej to nie uszczęśliwia i pragnęłaby otrzymać jeszcze jedną szansę, aby dokonać właściwych wyborów.." Poza scenariuszem, głównym czynnikiem, dla którego Winick zaangażował się w ten projekt, było obsadzenie w głównej roli Garner. "Jennifer była jedną z głównych przyczyn, dla których chciałem zrobić ten film. Ma silną osobowość i dzięki temu może nas zabrać w podróż, jaką odbywa Jenna Rink. To, co wniosła do tej roli przekroczyło moje najśmielsze oczekiwania." Pracując już nad realizacją filmu, Winick zdał sobie sprawę, że zabrał się do projektu, który przepełniony jest estrogenem. “Trzy producentki i do tego jeszcze kobieta w roli głównej," śmieje się. “Tak naprawdę, dziękuję Bogu za to, że pracowałem właśnie z nimi. Były dokładnie poinformowane o problemach trzynastolatek, a co więcej dwie z moich producentek mają 13-letnie córki. Sytuacja była więc idealna." Najlepszym przyjacielem z dzieciństwa Jenny jest Matt Flamhaff – samotny chłopiec z nadwagą – który zamienia się w niekonwencjonalnie przystojnego i interesującego 30-letniego fotografa. Podczas kompletowania obsady, producentki natychmiast zwróciły uwagę na szybko obecnie zyskującego popularność Marka Ruffalo (You Can Count on Me, Tatuaż). Arnold nie zastanawiała się ani minuty nad decyzją dotyczącą obsadzenia Ruffalo. “Poza tym, że jest świetnym aktorem, Mark idealnie pokazuje szczerość i oddanie Matta. Jest facetem, w którym Jenna może zakochać. Obserwujemy ten proces na ekranie." Ruffalo spodobała się możliwość zagrania kogoś takiego jak Matt Flamhaff. “Zwykle grywam bardziej złożone postaci, ale w przypadku Matta nieźle się bawiłem. To bezpośredni facet, który posiada także pewne zabawne cechy." Możliwość zagrania u boku Ruffalo była dla Garner wyjątkowo ekscytująca. Jest bowiem, jak sama przyznaje, jego fanką. “Mark jest cudowny. Nie znam nikogo, kto obejrzałby You Can Count on Me i nie zakochałby się w nim po same czubki uszu," mówi. “Gdyby wtedy ktoś mi powiedział, że kiedyś z nim zagram, nie uwierzyłabym. To byłoby spełnienie moich marzeń." Wrogiem Jenny jest bardzo popularna w szkole Lucy (a.k.a. Tom Tom), grana przez Judy Greer (Adaptacja). Winick określa Greer jako “komicznego geniusza. Tajną broń twórców filmu." Tak Greer komentuje graną przez siebie rolę. “To niesamowite, że gram najpopularniejszą dziewczynę w szkole. W moim przypadku wcale tak nie było. Poza tym, Lucy potrafi być dosyć złośliwa. Zmusza Jennę do odrabiania za nią pracy domowej. Stara się ją kontrolować." Brytyjski aktor Andy Serkis (trylogia Władca pierścieni) otrzymał rolę Richarda, szefa Jenny w magazynie mody Poise, który początkowo jest sfrustrowany, a następnie oczarowany szaleństwami Jenny. "Richard zawsze uważał Jennę za trochę ekscentryczną, ale świetnie im się razem współpracowała. Ostatnio jednak Jenna wydaje się być trochę zmieniona i Richard czuje się odrzucony," mówi Serkis.
O filmie
Przygotowania Garner do roli Jenny obejmowały spotkania z 13-latkami i próby przypomnienia sobie tego, co było wyjątkowe – lub nie bardzo - w byciu nastolatką. "Trzynastoletnia dziewczyna może wydawać się dorosła, ale jest to bardzo złudne. Trzeba pamiętać, że nastolatki są bardzo wrażliwe i dziecinne. Wyzwaniem dla mnie było znalezienie równowagi między różnymi zachowaniami młodych ludzi." Innym aspektem przygotowań Garner do roli było sprawdzenie, jak 13-latki odnoszą się do siebie nawzajem. W tym celu aktorka poprosiła producentki Arkoff Roth i Arnold, aby "wypożyczyły" jej swoje córki Hannah i Julię. “Hannah i Julia zaprosiły przyjaciółki i spędziłyśmy razem całą noc. Wytrzymałam tak długo, jak długo byłam w stanie - muszę przyznać, że kiedy się kładłam spać nie było zbyt późno. Próbowałam wstać około 4 rano, bo przeczuwałam, że może dziać się coś interesującego. Weszłam do kuchni, w której rozmawiały dziewczęta. Za wszelką cenę usiłowałam uważnie ich słuchać i nie zasnąć. Niestety nie pamiętam zbyt dobrze, co się stało później. Hannah i Julia powiedziały mi, że po prostu zrobiłam sobie coś do jedzenia i wróciłam do łóżka. Ach, mieć znów 13 lat...", śmieje się aktorka. W filmie, spełnia się największe marzenie każdego nastolatka. Jenna Rink nie musi przeżywać trudów dojrzewania, ponieważ pewnego dnia nagle staje się dorosła i może rozkoszować się przywilejami dorosłych ludzi. Podczas prób, obsada Dziś 13, jutro 30 opowiadała sobie o własnych przeżyciach z okresu dorastania. "Wszyscy pamiętamy, jak bardzo przeżywaliśmy to, co jeszcze było przed nami," mówi Garner, a Greer dodaje, “Tak bardzo chcieliśmy być samodzielni, a nikt nie powiedział nam co mamy robić. Chcieliśmy dorosnąć, chociaż tak naprawdę nie byliśmy na to gotowi." Wspólnym dla wszystkich wspomnieniem była sekwencja tańca z teledysku Michaela Jacksona "Thriller" – ukłon w stronę dzieciństwa Jenny i lat 80-tych. Scena z tańcem rozgrywa się na nowojorskim przyjęciu zorganizowanym przez magazyn Poise. Jenna usiłuje ożywić towarzystwo, na które składają się ludzie, którzy chyba dawno zapomnieli, jak dobrze można się bawić. Kiedy Jenna zaczyna tańczyć, ludzie porzucają swoje pozy i tańczą wraz z nią. "Kiedy byłam nastolatką miałam tylko jedną kasetę wideo i był to właśnie ‘Thriller’", mówi Garner. "Dlatego też przygotowania do tego tańca i sam taniec, były jednym z najzabawniejszych doświadczeń, jakie przeżyłam podczas zdjęć do tego filmu." Ruffalo zgadza się z tym, chociaż, jak przyznaje, kiedy przyszła pora na taniec, miał początkowo wielką tremę. "To była moja młodość," wspomina. “Przekazywaliśmy sobie taśmę z ‘Thrillerem’ z rąk do rąk. Byłem bardzo zdenerwowany tym tańcem, ponieważ po prostu nie umiem tańczyć. Musiałem wziąć kilka lekcji. Naprawdę dobrze się przy tym bawiłem." Greer także bawiła się świetnie podczas prób tańca. "Praca z choreografem była nowym doświadczeniem," mówi. "Wspaniale było móc być częścią tego numeru tanecznego. Praca była, jednak cięższa niż można się było spodziewać. Stopy bolały mnie przez trzy dni." Podobnie jak Ruffalo, także Serkis był trochę niespokojny, jeśli chodzi o taniec. Tak naprawdę słowo "przerażony" byłoby tutaj bardziej na miejscu. Tak o tym mówi. "Nie miałem pojęcia, jak to będzie ćwiczyć choreografię tańca. Zadzwoniono do mnie do Londynu, gdzie mieszkam i powiedziano, że mam wykonać w filmie słynny taniec ‘moonwalk’. Spędziłem mnóstwo czasu z choreografem. Kiedy przyjechałem na plan w pierwszym dniu prób tańca, wydawało mi się, że wszyscy już znają kroki, a ja nie. Byłem przerażony…". Inne odniesienia do lat 80-tych w filmie to ikony muzyki pop - Madonna, Rick Springfield i Pat Benatar. Ponieważ większość aktorów Dziś 13, jutro 30 dorastało w latach 80-tych była to dla nich "niezła zabawa", mówi Greer. "O wielu rzeczach zapomniałam, ale po chwili wszystkie wspomnienia powróciły". Pochodzący z Nowego Jorku, Winick był bardzo szczęśliwy z możliwości realizacji zdjęć właśnie w tym mieście — a potem zaskoczony... kiedy dowiedział się, że wszystkie wnętrza będą jednak kręcone w Los Angeles. "Jestem nowojorczykiem i chcę realizować moje filmy w Nowym Jorku. Dlatego też to, że zdjęcia miały być robione Nowym Jorku było dla mnie dużym plusem. Byłem zaskoczony faktem, że większa część filmu będzie jednak kręcona w L.A. Ostatecznie okazało się, że zdjęcia w L.A. były inspirującym doświadczeniem, a ja i tak miałem 17 dni zdjęciowych w Nowym Jorku. Kiedy przyjechaliśmy do mojego miasta, aby nakręcić plenery, byłem już dobrze przygotowany i w świetnych stosunkach z ekipą."
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.