Do tego ta muzyka ala techno ze stękaniem w tle. Żenada.

Polskie kino rozrywkowe zamiast, tak jak kiedyś, tworzyć coś specyficznie polskiego (choćby komedie typu Jak rozpętałem) próbuje papugować amerykańskie łubu-du. Technicznie i technologicznie nie jest w stanie osiągnąć tego poziomu, jedynie poziom debilizmu się zgadza. Dodatkowo znowu drobne dziewczę bije stado komandosów jednym kopnięciem. Aktorka przygotowania sportowego nie ma, nawet biega na planie jak modelka. I tego się przeskoczyć nie da, szczególnie jeśli nie ma kasy na kamuflowanie efektami specjalnymi fizycznych ograniczeń aktorek.

Film bardzo, bardzo słaby, a momentami wręcz żenujący. Dawno tak nie umęczyłem się na seansie, i mimo że trwa tylko 1,5 ha, czekałem kiedy to dzieło wreszcie się skończy. Historia jest klasyczna, a zamysł - żeby zrobić przerysowany film, zawieszony w czasach VHS w nieco tarantinowskim sosie - dobry. Jednak wykonanie jest fatalne - sceny walk bardzo słabo nakręcone, dialogi żenujące, aktorstwo drewniane, żart nie śmieszny. Takie filmy trzeba umieć robić, a ten film to dla mnie totalny gniot, wręcz nieporozumienie. No i jeszcze ta wkurzająca- pasująca jak pięść do nosa - muzyka.

Próbują przyspieszyć wiele scen montażem. Film w stylu Netflix żeby móc na całym świecie pościć.

*w stylu Netfliksa

Brak dynamiki? Oglądaliśmy ten sam film? Rozumiem konstruktywną krytykę,, ale osłabia mnie takie smęcenie.

Fakt, że pani Agnieszce do Umy Thurman z "Kill Billa" sporo brakuje. Najznakomitsza krytyczka kina - pani Piotrowska, doszukała się jednak w niej gwiazdy kina akcji ;).