Zawsze jak pomyślę o "Dziecku Rosemary", przypomina mi się krótko obcięta Mia Farrow ktocząca w piżamce z nożem... Nie wiem dlaczego, ale ta scena najbardziej utkwiła mi w pamięci. "Dziecko Rosemary" raczej horrorem nie jest (jak to przeczytałem w którymś z wcześniejszych komentarzy). Jakoś ten film nie wpasowuje mi się w kanony tego gatunku. Przede wszystkim nie jest dosadny i brutalny. Polański doskonale, subtelnie buduje atmosferę filmu. W zadadzie oglądając film za pierwszym razem, miałem wrażenie, że może Rosemary rzeczywiście uroiła sobie to wszystko, że to był tylko sen... Do tego charaterystyczna muzyka Komedy. Fajnie że raz na jakiś czas można zobaczyć ten film w tv.