Jest to pierwszy film z Jean Harlow, który obejrzałam i chociaż wczesne hollywoodzkie filmy nie są najwyższych lotów, ten mile mnie zaskoczył. Nie jest to kolejna głupia i naiwna komedia romantyczna, raczej dramat. Przedstawiona jest historia młodej dziewczyny, która nie chcąc skończyć jak swoja wykorzystywana przez facetów matka, postanawia wyruszyć do wielkiego miasta. Jej jedynym celem jest zdobycie męża, ale ma swoje zasady i nie chce dawać przedślubnej "zaliczki" :)

Podobało mi się, że zarówno Eadie jak i jej przyjaciółka nie są kolejnymi słodkimi idiotkami tylko dziewczynami z charakterem, co w starych filmach nie zdarza się często. Szczególnie przyjaciółka, Kitty, swoim zachowaniem bardzo przypomina Mae West. Sypie zabawnymi tekstami i w sumie to ona odpowiada za komediową stronę "Dziewczyny z Missouri". Reszta to dramat / romans. W roli amanta mój ulubiony Franchot Tone, więc już samo to jest dużym plusem. Szkoda tylko że dali mu taką brzydką partnerkę. Zwykle nie piszę takich komentarzy, ale Jean Harlow była, moim zdaniem, chyba najbrzydszą klasyczną aktorką i gdyby nie drobny wzrost, można by ją wziąć za transwestytę. Toporna twarz, grube rysy, KOSZMARNY makijaż clowna, brwi wyskubane najcieniej jak tylko można i włosy utlenione na najbardziej sztuczny sposób. Aż źle się na nią patrzy, już wspominana Mae West była ładniejsza, chociaż jej filmy były wręcz groteskowe, gdy każdy facet na którego spojrzała, padał jej do stóp. Dobrze, że tu nie wykorzystano takich zabiegów.

Ta historia, co najważniejsze, jest prawdopodobna i nawet romans jest w nią dobrze wkomponowany, bez zbytniej cukierkowości i ckliwości, więc jeszcze pewnie nie raz obejrzę :)