Obraz naturalistyczny, sprawia wrażenie spokojnego, jednak spokój ten burzy cudowna muzyka oraz powietrze przepełnione emocjami bohaterów. Piękna scenografia, kostiumy i światło. Podczas filmu czuję się jakbym patrzyła na jeden z obrazów Vermeera z tą różnicą, że tutaj postacie się ruszają. Jedna z lepszych ról Scarlett Johansson. Moment, w którym dziewczyna zostaje wygnana z domu artysty przez jego żonę - służąca, a idzie jak królowa i jeszcze to spojrzenie - mistrzostwo! Na uwagę zasługuje postać majestatycznej matki Vermeera, w tej roli Judy Parfitt.