faktycznie reakcja tych dziewczyn była trochę dziwna. Jak one mogły na to wszystko patrzeć i nie zareagować? Kierowała nimi zazdrość, czy co?
Ale film ogólnie świetny.

Skoro w rzeczywistości dzieciaki z sąsiedztwa mogły przyglądać się takim torturom to i w filmie tak było. To wina Ketchuma, że to wszystko naprawdę miało miejsce. Gertrude przecież wpłynęła na obce dzieciaki, żeby nic nikomu nie mówiły. Więc zaniżanie oceny filmu tylko dlatego, że pokazał coś tak, jak było w rzeczywistości jest bez sensu.

Skoro w rzeczywistości dzieciaki z sąsiedztwa mogły przyglądać się takim torturom to i w filmie tak było. To wina Ketchuma, że to wszystko naprawdę miało miejsce??? Gertrude przecież wpłynęła na obce dzieciaki, żeby nic nikomu nie mówiły. Więc zaniżanie oceny filmu tylko dlatego, że pokazał coś tak, jak było w rzeczywistości jest bez sensu.

Historia ta w rzeczywistości wyglądała trochę inaczej. Film powstał na podstawie książki, która już była zmieniona i czerpała główne wątki z tej zbrodni (radzę poszukać w Internecie raportów ze śledztwa). Dziewczyn mogło nie być tam w ogóle. Dlatego tak bardzo przeszkadza mi ich bierna postawa. I nie dowierzam jej. To były dzieciaki i nawet najbardziej pogrzana sąsiadka nie mogła sprawić, żeby o czymś takim nikomu nie powiedziały. Dla mnie to błąd scenariusza, który miał spotęgować paranoję sytuacji, kiedy nikt nie reaguje na krzywdę.

http://killer.radom.net/~sermord/zbrodnia.php?dzial=mordercy&dane=likens
Nie wiem, może nie potrafię czytać, ale na ten stronce jest mowa o dziewczynach - córkach Gertrude. Z resztą film "An American Crime" bardziej trzyma się faktów i tam też mamy dziewczyny. Z resztą, mnie tam nic nbie zdziwi - nawet to, że dzieci torturują niewinne dziewczyny. To normalne, że ludzie to w rzeczywistości potwory i radzę się z tym pogodzić.

Pogodzić się z tym? Nigdy. Przyjąć do wiadomości? Tak.

An American Crime obejrzałam bez jakiś większych problemów, ale przy The Girl Next Door musiałam wychodzić z pokoju na co drugiej scenie, co i tak nie zmienia faktu, że nie mogłam później spać.
Ja nie potrafię nawet przyjąć do wiadomości, że to naprawdę się wydarzyło.
Nie dociera to do mnie.

Na świecie dzieją się codziennie o wiele gorsze rzeczy - historia Sylvii Likens to jeszcze nic. W końcy nie bez powodu mówi się, że gatunek ludzki jest najgorszym, jaki żyje na Ziemi, a ja się z tym w pełni zgadzam.

Piszesz o oczywistościach (bo takie są niestety realia). Alej jaka jest konkluzja tej myśli?

W tej historii którą przedstawia "Dziewczyna z sąsiedztwa" nie wszystko się wydarzyło, na przykład nikt nie molestował seksualnie Sylvii Likens.

Odpowiedziałam na komenta Paullita - nie przyjmuje do wiadomości, że to się naprawdę wydarzyło, a więc napisałam jej, że dzieją się gorsze rzeczy. Czy musi być jakaś konkluzja? Wiem, że Sylvii nikt nie zgwałcił, ale chyba już sobie wyjaśniliśmy, że "Dziewczyna z sąsiedztwa" niezbyt trzyma się faktów, a to akurat nie jest żaden minus moim zdaniem.

A nie uważasz, że dokładanie do całej historii wydarzeń, które nie miały miejsca, robią z tego filmu horror (w sensie gatunkowym)? Łatwiej jest wtedy widzowi przyjąć to, co widzi, wiedząc, że to nie jest czysta prawda. Na takiej zasadzie właśnie ogląda się horrory, w których kończyny fruwają w powietrzu, ludzie jedzą ludzi, a na ekranie krwi więcej niż aktorstwa. Mnie łatwiej było obejrzeć w ten sposób "Dziewczynę..." i film nie wstrząsnął mną w takim stopniu, w jakim mógł w przypadku pokazania całkowicie prawdziwej historii. A szkoda.

"A nie uważasz, że dokładanie do całej historii wydarzeń, które nie miały miejsca, robią z tego filmu horror" , raczej robią z tego filmu zwykły krwawy thriller (bo gore to na szczęście nie jest). Horror to film grozy w którym występują nadprzyrodzone zjawiska, duchy, zjawy itp. taka jest definicyjna różnica. Ale pytanie zasadne, też jestem ciekaw odpowiedzi.

Słuszna uwaga, co do definicji. Aczkolwiek, dla mnie, horror to coś, co wywołuje we mnie wewnętrzny strach, obrzydzenie, zdziwienie czy też brak zrozumienia dla intencji scenarzysty. Dlatego też pasuje mi to słowo do tego filmu. Ale jeszcze inna refleksja nasuwa mi się w tym momencie: jest w filmach grozy/thriller'ach itp. pewna granica, po przekroczeniu której widz przyjmuje wszystko bez większych emocji i z mocnym przymrużeniem oczu. Wyłącza się współczucie i odbiór jest inny. Wrażenia nie robi już zdzieranie twarz na żywca czy wsadzanie krwawiących nóg ofiar do wiadra z solą. Ale w "Dziewczynie..." boli już widok przypalania papierosem skóry dziewczyny. I to tylko dlatego, że widz został poinstruowany, że to się stało naprawdę. Sprytnie zakamuflowane działanie producenta...?

Macie rację. Obejrzałam w życiu masę filmów grozy, ale żaden nie wstrząsnął mną tak, jak właśnie "Dziewczyna z sąsiedztwa". A to ciekawe, bo nie jest to film, ani krwawy, ani obfitujący w drastyczne sceny. Właśnie sam fakt, że w jakimś tam stopniu jest oparty na faktach sprawił, że mnie zatkało, ale nie tylko to odegrało znaczną rolę. Sam sposób opowiedzenia tej historii - z punku widzenia dziecka też był ciekawym zabiegiem. Nie wiem, co sprawiło, że aż tak wstrząsnął mną ten film, bo oglądałam też sporo thrillerów biograficznych o działalności seryjnych morderców i nigdy na nich nie płakałam, ani nie miałam po nich takiego zamętu w głowie. To, że człowiek z czasem uodparnia się na takie rzeczy to całkowita prawda. Po obejrzeniu filmu przeczytałam książkę Ketchuma i nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, co film (chociaż jak wiadomo książki są lepsze), a to dlatego, że ekranizacja mnie uodporniła i wiedziałam już, czego się spodziewać. Kiedy oglądałam "Dziewczynę z sąsiedztwa" po raz drugi to myślałam, że znowu się popłaczę, ale nic z tego - pierwsze, szokujące wrażenie minęło i już tak strasznie nie przeżywałam. Ja tam ciesze się, że ten film powstał i że miałam okazję go zobaczyć, bo to, że nie oddaje całkowicie realiów prawdziwych wydarzen w ogóle mi nie przeszkadza. "An american crime" jest wiernym odzwierciedleniem faktów, a mimo to brakuje temu filmowi tego czegoś, co ma "Dziewczyna z sąsiedztwa" i nie wstrząsa tak widzem, jak historia stworzona przez Ketchuma.

Właściwie z tego co pamiętam, to fakt, iż przy torturach były obie dziewczyny został wymyślony przez reżyserów i scenarzystów. W książce tylko jedna z nich była obecna-Denis. Siostra Eddiego. Walniętego Eddiego. Agresywnego Eddiego. To, plus fakt, że ojciec bił ich sprawia, że uczestnictwo Denis w torturach nie jest takie niewiarygodne.

---> David_Ames
"W tej historii którą przedstawia "Dziewczyna z sąsiedztwa" nie wszystko się wydarzyło, na przykład nikt nie molestował seksualnie Sylvii Likens."

I tutaj się mylisz.
W prawdziwej historii Sylvia była molestowana seksualnie.
Gertrude (filmowa Ruth) włożyła jej pustą butelkę po coca coli w pochwę.
Jeśli to nie molestowanie to nie wiem jak to nazwać. :(

No ale jemu chyba nie chodziło o ta scenę?

bo one po prostu były przyzwyczajone do okrucieństwa, na które patrzyły od najmłodszych lat. nie zareagowały, bo są uczone, że świat składa się ze zła, nie znają dobra, ani miłości.

Dziewczyna z sąsiedztwa film buchający obrzydliwym i strasznym bólem, który potrafi skruszyć najtwardsze skorupy za którymi skryte jest serce. Ale co w nim tak przeraża ? W końcu nie ma w nim, żadnych demonów pokroju Freddyego Kruegera. Jednak cytując słowa Roberta Ziębińskiego który wyraził swoją opinie na temat książki dość poruszającymi słowami:

"Jeżeli pragniesz horroru o wilkołakach, wampirach i strzygach, odłóż grzecznie "Dziewczynę z sąsiedztwa" na półkę. Ta powieść to horror, ale Jack Ketchum ( w filmie Gregory Wilson ) nie straszy nas wymyślnymi demonami. Jego potwory spotykamy codziennie w lustrze. To bowiem horror o najbardziej przerażających potworach, jakie chodzą po Ziemie - ludzach. Jest wstrząsająca, okrutna i długo nie pozwala zasnąć. Anie przejrzeć się w lustrze."

Ta opinia wyjaśnia wszystko, dlaczego aż tak boimy się tego filmu, a bynajmniej ja się boję. Sama myśl, że chodzą takie potwory po ziemi nie dawała mi zasnąć.

Wracając do autora tematu, nie rozumiem dlaczego nie przemawia do Ciebie postawa bohaterów tej powieści?
Zobacz jak oni zachowywali się jeszcze na długo, długo przed piwnicą ? Gra w prawdę, czy to nie było już dość okrutne w ich wykonaniu? Na dodatek wystawieni na toksyczne działanie "Cioteczki", zostali wyniszczeni od środka. Nie patrząc na to co wydarzyło się później, prawda? Wystawieni na tak brutalne zachowania Ruth, zostali wyssani do końca z dobroci... To co dla nas wydaje się tak okropne było dla nich zwykłą zabawą i normalnym zachowaniem.
Postaw się w ich sytuacji... to może to do Ciebie przemówi.

to jest dosyc namieszane, bo tak na prawdę są to siostry chłopców (w jednej z początkowych scen dziewczynka grozi chłopcu, że "powie mamie" no i w prawdziwej historii Ruth/Gertruda rowniez miała dwie córki). Nie rozumiem tylko, dlaczego później pojawia się scena, kiedy rodzice zabraniają synowi tam nocować, bo pojawiły się dwie młode dziewczynki (przeciez teoretycznie już wcześniejsze tam mieszkały). Pogmatwane, nie do konca wyjaśnione - moze gdybym obejrzala jeszcze raz, zrozumiałabym, jednak nie mogę się przemóc, żeby jeszcze raz wlączyc ten film.

W "Dziewczynie z sąsiedztwa" Ruth nie miała córek tylko synów. A ta dziewczynka groziła, że powie swojej mamie, którą nie była Ruth.

nie pamiętam już filmu dokładnie, jednak na początku byłam przekonana, że jest to siostra chłopców, więc może nie było momentu, gdzie byłoby wyjaśnione, że ruth nie miała córek

"Nie rozumiem tylko, dlaczego później pojawia się scena, kiedy rodzice zabraniają synowi tam nocować, bo pojawiły się dwie młode dziewczynki" - przecież chodzi o Meg i jej siostrę

chodzi o to, że byłoby to bez sensu, gdyby ruth już wcześniej miała córki

An American Crime lepsze, ale ten też niezły.

Film wreszcie do nabycia w Polsce na DVD. Ponizej link.
http://allegro.pl/dziewczyna-z-sasiedztwa-stephen-king-jack-ketchum-i3559583890. html