Gerttrude Baniszewski to zupełanie ktoś inny. na ten temat jest inny film
http://www.filmweb.pl/film/Ameryka%C5%84ska+zbrodnia-2007-334477.
Amerykańska zbrodnia. akcja dzieje sie w 1965.
a mianowicie Dziewczyna z sasiedztwa w roku 1958.
oba filmy podobne do siebie są.

Książka "The girl Next Door" jest na podstawie rzeczywistych wydarzeń Sylvi Likens i jej oprawczyni Gertude Baniszewski.
Film z 2007 jest oparty na tej książce.

Tutaj strona o filmie i wyraźne wskazanie, że film ukazuje wydarzenia z 1965 roku:

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Girl_Next_Door_%282007_film%29.

Wydaje mi się, że obydwa filmy dotyczą tego samego z tą różnicą, że Girl Next Door nie mamy dokładnych wskazań i rzeczywistych nazwisk, takich jak w Amerykańskiej Zbrodni.

Zastanawiające jest w ogóle, że filmy powstały w tym samym roku (plagiat? kopia pomysłu? pojedynek reżyserów?)
Szybko nadrobię zaległość i obejrzę także Amerykańską zbrodnię, by mieć porównanie oraz przekonać się, który film oddaje to lepiej

Pozdrawiam :)

Właśnie obejrzałam film i jestem w totalnym szoku. Nie rozumiem jak, dlaczego? Jak druga osoba, dorosła dopuszcza się takich czynów mało tego ona pokazuje swoim synom jak się powinni zachowywać względem kobiet. I co? Jak oni dorosną to będą lepsi od niej nie sądze. A co do książki to trafiła mi kiedyś w ręce ale nie miałam czasu jej przeczytać, po tym filmie oczywiście nie ma innej opcji jak to że muszę ją koniecznie przeczytac. Nie mogę uwierzyć, jakie chore pomysły rodzą się w umysłach innych ludzi a już o samym cierpieniu dziewczyny nawet nie chce myśleć bo to jest cos strasznego, myśle że nic gorszego nie może spotkać dziewczyny od tego co się z nią stało. Szkoda że w filmie nie było pokazane co z jej siostrą, jestem bardzo ciekawa co z nią.

Ciężko faktycznie czasem uwierzyć w to, jak daleko może posunąć się ludzkie bestialstwo.
Tak było od zarania dziejów, z czasem - jest tylko gorzej.

właśnie jak kobieta może patrzeć na gwałt dziewczyny.okaleczyć ważny dla kobiet narząd jakim jest łechtaczka.musiała być zdrowo stuknięta. zależało jej na najgorszym cierpieniu. chyba zdawała sobie sprawę że gwałt i okaleczenie miejsca intymnego.najbardziej boli.

to świadczy o inteligencji psychicznych jak zadać cierpienie, ból fizyczny i jednocześnie psychiczny.

dla mnie oba filmy są drastyczne.nawet jak jeden z tych filmów nie trzyma się faktów to rzeczywistość może być taka
sama.w amerykańskiej zbrodni dziewczyna była oblewana wodą.a w prawdziwej historii nikt jej nie oblewał.tylko była
wrzucana do wrzątku.następnie do wanny pełnej soli. w dziewczynie z sąsiedztwa przeraził mnie gwałt i okaleczenie
łechtaczki palnikiem gazowym.jak by nie patrzeć wszystkie pomysły buły chore.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Sylvia_Likens i była torturowana właśnie przez Gertrude Baniszewski... ogólnie to chyba nie mam słów na to co właśnie obejrzałem

ja bym jej wypalił punkt G palnikem.i wtedy kazał zgwałcić

skazał na taka sama śmierć co przechodziła ofiara.

to straszne, ale na taką własnie scenę czekałam na końcu :O

miałem na myśli oprawce nie ofiarę.mam nadzieje ze miałaś na myśli scenę dla oprawcy a nie biednej dziewczyny.że powinno to spotkac ta ciotkę.

TAK TAK TAK dokładnie tak :)

tak sobie myślę jak przebiegała rozprawa sądowa.już widzę jej tłumaczenia że ta dziewczyna zasłużyła sobie że była mała dziwką.jak prawnicy uświadamiali ja że źle postąpiła.że dopuściła się brutalstwa .jak uznali ja za nie poczytalną.

Co ciekawe, to film wyszedl i u nas w limitowanej, numerowanej edycji Blu-ray, jak i na DVD. Ponizej link do Blu-raya.

http://allegro.pl/dziewczyna-z-sasiedztwa-stephen-king-limit-lekto-i3669851419.h tml

szczerze żaden film o duchach i szatanach mnie tak nie przeraża jak okrucieństwo w tym filmie.mam na myśli gwałt i okaleczenie jej (zwłaszcza punktu G) nie mogłem zasnąć.nie wiem co bym zrobił gdyby spotkało to np.moja córkę.chyba bym stał się nie poczytalny dla nie poczytalnych.tępił bym wszystkich psychicznych.

jak można wpaść na pomysł żeby wypalić dziewczynie punkt G.tylko dlatego że próbowała ucieczki.była torturowana bo uderzyła chłopca za to że ja obmacywał.a on do tego się nie przyznał.i jeszcze te wszystkie dzieci się temu przygląndały

najgorsze że ta nie winna dziewczyna była świadoma że każdy ich chory pomysł był realizowany bez emocji i litości nad nią

najbardziej zabolał mnie gwałt i okaleczenie (zwłaszcza łechtaczki) jak można wpaść na pomysł pozbycia się takiego narządu u kobiet.jeszcze palnikiem gazowym

Mnie przeraziła scena w której jeden z synów tej ciotki gwałci Meg, a jej rówieśnicy (NAWET dziewczyny) stoją i bezczynnie się temu przyglądają. I tak, masz rację, gdyby taka krzywda spotkałaby moją córkę, wydaje mi się, że nie miałabym żadnych zahamowań wobec tych ludzi. Przecież Ci ludzie nie mili po 4-5 lat, tylko byli świadomymi nastolatkami (większość z nich), w takim wieku już się chyba odróżnia co jest złe a co dobre.

zgadzam się i nie mogę przeboleć gwałtu i jej okaleczenia.jak można pozbyć się tak ważnego narządu u kobiet palnikiem gazowym .przecież to co najmniej 1000 stopni.zwykłe poparzenie w ułamku sekundy jest bolesne.nie potrafię wyobrazić sobie jak długo mogła jej to wypalać.chore ten film naprawdę wzbudził emocje.mimo że jestem chłopakiem nie życzę żadnej kobiecie dziewczynie.

nikomu nie życzę.dobrze że to tylko film ale rzeczywistość też może być taka.

dlatego wcześniej napisałam "to straszne, ale na taką własnie scenę czekałam na końcu :O", nikomu źle nie życzę, ale jak sie widzi takie sceny to chęć zemsty pojawia się sama i nie chce się odczepić.

Oglądając ten film miałem chęć wejść tam i zrobić porządek zwłaszcza z matką.

nie wiem co by było gdyby nie Dewid.gdydy jeszcze żyła. jakie następne tortury? co tym razem psychiczna matka by wymyśliła? kazała pociąć? zgwałcić po okaleczeniu łechtaczki? traktowali jak lalkę

dziewczyna nawet jak by przeżyła.miała by głęboką ranę psychiczną.nie czuła by przyjemności z seksu.być może targnęła by się na swoje życie.potrzebowała psychologa.a może założyła by fundacje dla ofiar przemocy.

A co do Devida wkurzało mnie to że przychodził tam wiedząc co jest grane nikomu o tym nie mówiąc.że zbyt późno zareagował.cofnęło go jak zobaczył gwałt.próbował uciec jak ta stuknięta chciała ja okaleczyć w miejscu intymnym.z początku czuł niepokój,ale i fascynacje nagim ciałem Meg.dziwi mnie że już jak ją rozebrali (co dla tej dziewczyny było przykrym doświadczeniem) od razu o tym komuś nie powiedział komukolwiek.

nagość tej dziewczyny pobudziło większy popęd w chłopcach. matka chyba celowo nie kazała jej dotykać,żeby wzbudzić większą rządzę w nich.lub w razie czego (rozprawy w sądzie) wytłumaczyła by się że ona im zabroniła.a jak to dzieci.postąpiły inaczej. krótko mówiąc na swój sposób była inteligentna jak to psychiczni.

nikomu tego nie życzę wyjątkiem byli by oprawcy.

jak kobieta może patrzeć na gwałt dziewczyny.okaleczyć ważny dla kobiet narząd jakim jest łechtaczka.musiała być zdrowo stuknięta. zależało jej na najgorszym cierpieniu. chyba zdawała sobie sprawę że gwałt i okaleczenie miejsca intymnego.najbardziej boli.

to świadczy o inteligencji psychicznych jak zadać cierpienie, jednocześnie ból fizyczny i psychiczny.

a co do syna który dopuścił się gwałtu na Meg kazał bym wykastrować i to nie cały narząd męski (moszna i prącie) tylko same prącie. po utracie całego organu nie będzie czuł popędu. a po utracie samego prącia będzie czuł popęd ale nie będzie miał czym.a to gorsze niż utrata nogi.ręki

Po ostatniej scenie po prostu mnie zatkało. Żaden horror, thriller, czy dramat nie wywołał u mnie wcześniej tak silnych emocji jak ten. Smutek, współczucie, żal, strach, osłupienie, i najgorsza z nich chęć zemsty. Definitywnie zbyt brutalny i barbarzyński. Ponieważ na niektóre sceny po prostu nie dało się patrzeć i trzeba było odwrócić wzrok, dla mnie nie mniej przerażające były sceny rozmów w salonie. Każde słowo tej kobiety kipiało nienawiścią. Zakłamanie, brak współczucia po tragedii, brak litości, szacunku, zrozumienia, nie wspominając w ogóle o empatii!
Nie znam drugiego filmu, o którym toczy się dyskusja i nie wiem czy odważę się go zobaczyć.
Po seansie Megan is Missing oraz 3096 dni, w życiu nie przyszłoby mi do głowy, że zobaczę coś jeszcze straszniejszego. A jednak. Chyba jednak wolę horrory, bo w nich wszystko jest zmyślone.
Bardziej jednak zastanawiają mnie członkowie ekipy filmowej. Jakie uczucia im towarzyszyły przy kręceniu tego wszystkiego. Nie sądzę by praca nad tą produkcją była przyjemnością... No, ale może się mylę.

Dziękuję za tytuł "3096" dni, chętnie obejrzę, znam ta historię z wiadomości

Zgadzam się w 100% z ostatnim zdaniem, szczerze mówiąc, nawet wiedząc, że to (w tym przypadku) tylko film, to nie chciałabym pracować przy np. scenie gwałcenia itp.