Mam podobne spostrzeżenia. Niezależnie od kultury, w której człowiek urodził się i wychował, coś jednak w nas, ludziach, pozostaje zawsze takie samo. Nie wiem sama, jak to nazwać. Być może to tęsknota, która napędza wszędzie ten sam motorek?
Nie jestem znawczynią kultury Arabii Saudyjskiej, wydaje mi się jednak, że dopuszczalna tam jest poligamia, a rozwody nie są na porządku dziennym. Tak więc (jak i zresztą wynikało to z treści filmu) tata Wadjdy nie opuścił żony w dosłownym znaczeniu, lecz postanowił zaślubić drugą kobietą, która mogłaby dać mu potomka męskiego. Nie zmienia to faktu, że matka Wadjdy czuła się opuszczona. Ciekawym jest dla mnie, że nawet kobieta urodzona i wychowana w tej kulturze, nie akceptuje tego, że kochany przez nią mężczyzna szuka innej. Dotychczas wydawało mi się, że tam kobiety przyzwyczajone do takich zwyczajów, akceptują je i traktują jako normalne, ale być może nie zastanawiałam się nad tym nigdy dostatecznie. Bo z jakich powodów kobieta darząca mężczyznę uczuciem miałaby nie cierpieć z powodu tego, że jej mąż znajduje inną, lepszą, nowszą? Ciekawa jednocześnie jestem drugiej strony medalu- jaka jest rola i znaczenie kobiety w życiu mężczyzny. Zwłaszcza takiego, który tę żonę kocha, a nie jedynie posiada.