Z przykrością muszę się zgodzić. Był to dla mnie straszny zawód.
O ile w ciekawy sposób przedstawia realia lat 60-tych, to w drugiej części mamy tego raptem przez 10 minut.
Rozumiem konwencję filmu - Fritz pali i przez głowę przewija mu się kilak myśli-scenariuszy... Niemniej jednak... Po prostu film mnie nie przekonał.
Brak tu wyrazistych postaci, którymi to część pierwsza zdobyła moje uznanie... Gdzie tu choćby królik-heroinista? Oglądając film zwierzęta odbierałem jako zwierzęta... Nic poza tym. Gdzie ta magia częsci pierwszej, w, której to kiedy pokazywano kruka miałem przed oczyma obraz czarnego?
Niestety nie mogę dać więcej niż 5/10

Uff. A myślałem już, że ze mną jest coś nie tak i nie potrafię się w czuć w hipisowską klimę "żywotów" . pocieszyliście mnie, bo dla mnie też średniak - zbyt chaotyczny, a gagi (poza dwoma, trzema wyjątkami) mało wyraziste. 6/10

Kot Fritz 9/10
Dziewięć żywotów kota Fritza 4/10
Gdzie się podział klimat? Więcej nic nie piszę, Czarny Baran opisał to perfekcyjnie.

Nie zgadzam się. Powiem więcej: więcej nostalgicznego bluesa codzienności przy mniejszym erotyzmie jak w pierwszej części ma swój plus. Utwardziło się po prostu wu wielu przekonanie, że pierwowzór jest najlepszy, a kolejne części są robione na siłę, lub na odwal się. Jednak film miał klimat. Co dziwne, bardzo podobał mi się sam koniec kiedy po wygnaniu z domu ruszył przed siebie przy muzyce jazzowego utworu w tle i podczas napisów te wyraziste ceglane barwy towarzyszyły Fritzowi aż do końca napisów. To ma swój dziwny, magiczny klimat.

Moim zdaniem mimo że polityki tu mniej ,to właśnie klimat tych brudnych dzielnic amerykańskich z lat 70-tych są tu bardzo dobrze pokazane ,tą część oglądałem jako pierwszą ,dlatego może mam do niej tyle sympatii ,dla mnie na równi z jedynką czyli 10/10.
No ale nie ma to jak komiks :D

9 Żywotów jest lepsze od części pierwszej...
9 zajebistych historii i mniej polityki.