A więc tak film świetny, poprowadzony w ciekawy sposób, bardzo ciekawie zbudowany klimat i dialogi, co sprawiło, że nie nudziłem się ani przez chwilę. Wątek miłosny świetnie zrobiony, a nie jak większość romansów, które kończą się tak, że pokonują przeszkody i żyli długo bla bla. Tutaj wątek miłosny nie jest jedynym, bo film jest też o samotności i razem to sprawia świetny efekt. Tym bardziej jak pięknie pokazana jest przemiana bohaterów. Z reguły takie historie miłosne mnie nie wzruszają, ale to jest tak dobrze zrobione, że jest wyjątkiem.

Pytanie do was? Dlaczego jak dziewczynka pyta Kim czemu do niego nie poszła albo nie pójdzie to Kim mówi, że już jest stara? A co np. rok albo dwa lata po opuszczeniu go? Przecież nie zestarzała się od razu. Mogła czasem zajrzeć do niego po kryjomu skoro tak go kochała.
No i rzecz która zepsuła mi trochę piękno tego filmu. Dziewczynka woła do Kim "babciu" a to oznacza, że znalazła sobie męża i tak dalej, podczas gdy biedny Edward cały czas siedział w zamku i rozmyślał codziennie. Skoro to jest baśń i nie musi być realistyczna jak w życiu to mogli napisać ją jako na przykład nianię tej dziewczynki, żeby zachować piękno ich baśniowej miłości.