Był to jeden z filmów, które miałam zamiar obejrzeć ze względu na jego popularność wśród
znajomych. Świeżo po seansie jestem rozczarowana. Pomysł na film jest niezły, aczkolwiek nie
poraził mnie specjalnie, pewnie dlatego, że widziałam już parę dzieł o podobnej tematyce.
Dlaczego Efekt mnie nie porwał? Nie podobał mi się poziom schizy - przesada, wszyscy kumple
z podwórka w którejś wersji zostali dziećmi-mordercami (Evan później także jako dorosły) - czy
tak łatwo jest kogoś zabić? Będąc dzieckiem? Takie nagromadzenie psychopatów na metr
kwadratowy...?

Okej, jest to możliwe - wszystko z mniejszym czy większym odsetkiem prawdopodobieństwa
może się wydarzyć, niemniej jednak pachnie grubą przesadą. Nieścisłości w fabule oraz te
magiczne odmiany ojca Kayleigh i Toma za sprawą paru słów Evana - trochę grubo ciosane,
spłycone historie. Dzieci w wieku słynnego zajścia w piwnicy są już dość mocno ukształtowane,
a w filmie po tamtej chwili wszystko zmieniało się o 180 stopni. Psychol Tom stawał się
przykładnym obywatelem, Kayleigh mimo macanek we wspólnej kąpieli wyrastała na idealną
dziewczynę z sąsiedztwa... Moja logika nie zbiegała się z tą twórców filmu. Pod koniec myślałam,
że mózg Evana nie wytrzyma ostatniej wycieczki, a tu proszę - idealne happy ending. Ogółem film
oglądało się nieprzyjemnie.