Niestety z filmami o podróżach w czasie jest ten problem, że zawsze będą błędy logiczne, bo nie ma innej możliwości. Podróże w czasie zawsze tworzą paradoksy nie do rozwiązania, że wspomnę tylko o tzw. paradoksie dziadka. Przede wszystkim trzeba odpowiedzieć sobie na pytanie podstawowe: jeśli cofniesz się w czasie i coś zmienisz >>albo i nie musisz nic zmieniać, bo samo cofnięcie się jest ingerencją, bo to tak jak w zasadzie nieoznaczoności - sama próba pomiaru jakiejś wartości (jak wpięcie woltomierza w obwód elektryczny), zmienia tę wartość i uniemożliwia dokładny pomiar<<, to co się dzieje z tym światem, w którym byłeś do tej pory?
Czy tworzysz wtedy nowy wszechświat, a stary znika, czy też istnieje nadal, a ty przenosisz się do świata równoległego, który od tego momentu po prostu toczy się inaczej i ty jesteś już w tym nowym? (Ale "stary" ty zostaje w tamtym świecie, jest was już dwóch, tyle, że fabuła filmu podąża jedynie za tym nowym tobą, tak jak w tym przepadku za Kutcherem. W nowych Avengersach poszli np już inną ścieżką).
Logika wskazywałaby raczej na to drugie, bo co się stało z tym starym światem? Przecież istniał, pamiętasz go, bo twoja świadomość jako jedyna (i tu kolejne źródło problemu) przetrwała zagładę tego świata i pamiętasz, to, co było.
I tutaj skomplikujemy sprawę jeszcze bardziej, bo te rozważania prowadzimy z punktu widzenia jednej osoby, mamy więc solipsyzm, bo konkretna jednostka kreuje i unicestwia cały wszechświat.
A co, jeśli założymy, że istnieje druga osoba, która też potrafi cofać się w czasie i zmieniać bieg historii? Albo więcej takich osób? Oni mogą wtedy wpływać na siebie nawzajem i na swoje wszechświaty. Jest to problem nie do ogarnięcia, z którego nie zdaje sobie sprawy przeciętny widz, i nawet nie zaprząta sobie nim głowy.