*W 1999 roku Watykan dokonał korekty oficjalnego tekstu odnośnie praktyk egzorcystycznych po raz pierwszy od 400 lat. *W ciągu ostatniej dekady liczba katolickich egzorcystów we Włoszech wzrosła z 30 do 300. *Rzymsko-katolicka archidiecezja Chicago w ostatnim czasie mianowała po raz pierwszy od 160 lat pełnoetatowego oficjalnego egzorcystę. *W Nowym Jorku czterej księża katoliccy od 1995 roku oficjalnie dokonali ponad 40 egzorcyzmów osób uznawanych za opętane. **** Podejmując niezwykle rzadką w kościele katolickim decyzję, jej przedstawiciele uznali oficjalnie, iż dziewiętnastoletnia studentka została opętana przez siły nieczyste. Przedstawiona w formie retrospekcji historia EGZORCYZMÓW EMILY ROSE stanowi przejmująca kronikę procesu księdza oskarżonego o zaniedbanie przy dokonywaniu egzorcyzmów, w rezultacie których opętana dziewczyna zmarła. W zainspirowanym prawdziwymi wydarzeniami filmie zobaczymy LAURĘ LINNEY jako Erin Bruner, prawniczkę występującą w obronie Ojca Richarda Moore’a (TOM WILKINSON), księdza, którego udziałem były kontrowersyjne egzorcyzmy. Emily Rose (JENNIFER CARPENTER) opuszcza spokojne miasteczko, aby podjąć dalszą naukę w college’u nie zdając sobie sprawy z tego, co ją wkrótce czeka. Pewnego razu, spędzając samotnie wieczór w akademiku doświadcza pierwszych przerażających halucynacji i traci przytomność. W miarę jak ataki stają się coraz częstsze i dotkliwe, Emily, zagorzała katoliczka, postanawia poddać się egzorcyzmom, które mają być przeprowadzone przez księdza z jej parafii, ojca Richarda Moore’a. Podczas dokonywania obrzędu wypędzenia mocy nieczystych dziewczyna umiera, a ksiądz zostaje później oskarżony o zaniedbanie i nieumyślne spowodowanie śmierci. Erin Bruner, wytrawna prawniczka, występująca w sądzie jako obrońca, niechętnie zgadza się na reprezentowanie Ojca Moore’a. W zamian za to otrzymuje jednak obietnicę otrzymania stanowiska partnera w firmie prawniczej, dla której pracuje. W miarę jak proces zaczyna nabierać tempa, cynizm i ateizm Erin zostają skonfrontowane z niezachwianą wiarą Ojca Moore’a oraz złowieszczymi, niewytłumaczalnymi wydarzeniami, które zdają się otaczać tę sprawę. W filmie EGZORCYZMY EMILY ROSE występują: nominowani do Oscara® Laura Linney („Możesz na mnie liczyć” /You Can Count On Me/) oraz Tom Wilkinson („Za drzwiami sypialni” /In The Bedroom/), a na ekranie partnerują im Campbell Scott, Colm Feore, Jennifer Carpenter oraz Shohreh Aghdashloo. Film w reżyserii Scotta Derricksona nakręcony został na podstawie scenariusza jego autorstwa, przy współudziale Paula Harrisa Boardmana. Producentami filmu są Tom Rosenberg i Gary Lucchesi (Lakeshore), jak również Boardman, Tripp Vinson & Beau Flynn. Andre Lamal, Terry McKay, David McIlvain i Julie Yorn wystąpili w rolach producentów wykonawczych. Montażu filmu dokonał Jeff Betancourt. Scenografia jest autorstwa Davida Brisbana, kostiumy zaprojektowała Tish Monaghan. Autorem muzyki do filmu jest Christopher Young. “EGZORCYZMY EMILY ROSE” to przejmująca historia młodej kobiety, która w niewyjaśnionych okolicznościach zapada na chorobę, której symptomy trudno powiązać ze znanymi przypadłościami medycznymi. Emily Rose z czasem zaczyna doświadczać potwornych wizji, którym towarzyszą przerażające konwulsje, doprowadzające do deformacji ciała i ogólnego osłabienia. Dziewczyna zostaje zdiagnozowana przez neurologa jako epileptyczka, jednak przepisana przez lekarza terapia okazuje się nieskuteczna. Symptomy opętania zdają się coraz bardziej wzmacniać, podczas gdy kolejna diagnoza medyczna kwalifikuje Emily nie tylko jako epileptyczkę, ale również osobę chorą psychicznie. Kiedy cierpienia Emily zdają się być już nie do zniesienia, a medyczna terapia nie przynosi praktycznie żadnego efektu, dziewczyna zwraca się o pomoc do księdza z rodzinnej parafii. Po długich rozmowach i namysłach, Ojciec Moore zgadza się przeprowadzić egzorcyzmy, co i dla niego jest dużym przeżyciem, ponieważ robi to po raz pierwszy w swoim życiu. Emily i Ojciec Moore nadzieję na uzdrowienie pokładają w wierze i religii, która znajduje uzasadnienie dla choroby dziewczyny – to demony zawładnęły jej ciałem i umysłem, doprowadzając do uporczywych męczarni. Pomimo heroicznych wysiłków Ojca Moore’a, podczas egzorcyzmów Emily umiera, a ksiądz zostaje oskarżony o zaniedbanie i nieumyślne spowodowanie śmierci, z uwagi na nieobecność podczas obrzędu wypędzenia demonów wymaganej w takich przypadkach pomocy medycznej. Tocząca się w konsekwencji tych tragicznych wydarzeń sprawa sądowa stawia rozum i naukę przeciwko wierze i przekonaniom religijnym, prowadząc do konfrontacji dwóch postaw światopoglądowych, których przyczynkiem stał się przypadek Emily. Jak mówi reżyser filmu i współautor scenariusza Scott Derrickson: “Akira Kurosawa jest moim ulubionym reżyserem, a jego dzieło “Rashomon” jest, w moim przekonaniu jednym z najlepszych obrazów, jakie nakręcił. W tym filmie widzowie poznają sytuację dwóch aktów przemocy z perspektywy osób w nich uczestniczących, przy tym do końca nie wiadomo czyja wersja wydarzeń jest prawdziwa. Struktura tego filmu jest fascynująca i z wielką siłą przykuwa uwagę. W skrócie można powiedzieć, że jest to dramat rozgrywający się w sądzie, który podobnie jak nasz film, to samo wydarzenie pokazuje z różnych punktów widzenia.” “Niewątpliwie korzyść, jaką mamy z oglądania retrospekcji i filmowych flashbacków podczas scen toczących się w sądzie, a odnoszących się egzorcyzmów Emily Rose pozwala widzowi wyrobić sobie swoją własną opinię na temat tego, co miało miejsce w obecności księdza Moore’a”, dodaje Derrickson. „Moim zamiarem było nakręcenie filmu, który sprowokowałby ludzi do postawienia sobie samym pytania, jakie są ich przekonania na temat zła, sił nieczystych, demonów. W nieunikniony sposób, zastanawiając się nad takimi kwestiami, dochodzimy również do zagadnień związanych z naszym stosunkiem do Boga, podejściem do moralności, a także sprawami odnoszącymi się do pamięci i szeroko pojętej prawdy.” Aby jeszcze bardziej wciągnąć widzów w rozgrywające się na ekranie wydarzenia, struktura filmu pozwala bohaterom tej opowieści kwestionować ich własne systemy przekonań i wierzeń. „Postać grana przez Laurę Linney – Erin, poddana zostaje wielu wyzwaniom, które sprawiają, że typowy dla niej sposób patrzenia na świat zostaje zakwestionowany i z czasem kobieta zaczyna zadawać sobie wiele pytań odnośnie religii i duchowego spojrzenia na świat. Część z tych pytań, zainspirowanych przez Ojca Moore’a dotyczy etyki – jak w sposób etyczny żyć we współczesnym świecie – dokonywać wyborów, wchodzić w relacje z innymi ludźmi?” stwierdza producent i współscenarzysta Paul Harris Boardman. Jak mówi producent Tripp Vinson: “W filmie przedstawione są dwa światopoglądowe punkty widzenia, a ich ścieranie się jest pokazane w niezwykle dynamiczny i interesujący sposób. Jest to swoistego rodzaju spór, który towarzyszy człowiekowi od wieków, praktycznie od zarania dziejów. To spór o to, w co naprawdę wierzymy i w jaki sposób możemy to udowodnić.”
EGZORCYZMY EMILY ROSE - O PRODUKCJI
Po raz pierwszy zwróciłem uwagę na EGZORCYZMY EMILY ROSE pewnego deszczowego niedzielnego poranka, kiedy to Clint Culpepper, prezes Screen Gems, zadzwonił do mnie i poruszony wykrzyknął w słuchawkę – „Przeczytałem już 40 stron tego scenariusza. Ty też musisz to przeczytać”,” wspomina producent Gary Lucchesi. “Niewiele myśląc zebrałem się i pojechałem do niego. Tekst scenariusza zacząłem czytać praktycznie w czasie, kiedy Clint go kopiował. Zabrałem go potem do domu i w niecałą godzinę przeczytałem 125 stron. I to nie dlatego żebym wcześniej przeszedł kurs szybkiego czytania, ale dlatego, że cała ta historia i napisany na jej podstawie scenariusz wydały mi się wyjątkowo fascynujące i prowokujące do myślenia. Tego wieczora podjęliśmy decyzję o zakupie praw do przeniesienia tekstu na ekran.” Derrickson i Boardman dość przypadkowo natknęli się na prawdziwą historię, która stała się inspiracją do napisania scenariusza i jak sami utrzymują, to, co usłyszeli bardzo ich zaintrygowało. “Razem z Paulem prowadziliśmy badania, które miały nam pomóc w napisaniu scenariusza dla Jerry’ego Bruckheimera. W tym czasie współpracowaliśmy z oficerem nowojorskiej policji specjalizującym się w sprawach związanych ze zjawiskami paranormalnymi,” wspomina Derrickson. “Oficer puścił nam nagrane na taśmie magnetofonowej fragmenty z autentycznego seansu egzorcyzmow i muszę przyznać, że było to doświadczenie, które do dziś dnia przejmuje mnie dreszczem”, mówi Boardman. “On również wprowadził nas trochę bardziej w temat tej historii, która już wtedy wydała nam się absolutnie fascynująca.” “Byłem wstrząśnięty i poruszony faktem, iż młoda dziewczyna przypłaciła egzorcyzmy życiem,” mówi Derrickson. “Do tego kwestie i pytania, które pojawiają się w związku z tą historią wydały mi się intrygujące i zmuszające widza do zastanowienia się i odpowiedzenia sobie samym na podobne, zasadnicze skądinąd kwestie.” Boardman dodaje: “Postać dziewczyny, stanowiąca centralną oś przedstawionej historii wydawała nam się przejmująca i tragiczna zarazem. Przy czym jej duchowość od razu budzi szacunek, nasze serca są przy niej. Biorąc pod uwagę wewnętrzną strukturę tej historii, która swoje zakończenie ma w sądzie, dostrzegliśmy sposób na pokazanie kwestii związanych z wiarą oraz różnymi postawami jeśli chodzi o postrzeganie prawdy. Jednocześnie, zdawaliśmy sobie sprawę, że historia Emily jest tragicznym i przerażającym doświadczeniem, które na ekranie samo w sobie niesie ogromny ładunek strachu związany z pokazaniem zjawisk paranormalnych.” “Ten film odwołuje się do fundamentalnych dla każdego człowieka lęków, stawiając pytanie – czy szatan rzeczywiście istnieje? Jeśli Zło rzeczywiści istnieje to jego moc jest ogromna. Co zatem jest w stanie zrobić człowiek w obliczu takiej siły?” dodaje producent Tom Rosenberg. Lekcje egzorcyzmów dla rzymskich księży Mark Duff BBC News, Mediolan 2005/02/17 Wspierana przez Watykan szkoła wprowadza nowe kursy dla egzorcystów – księży katolickich, którzy zajmują się wypędzaniem duchów nieczystych z osób opętanych. Lekcje w prestiżowej Athenaeum Pontificium Regina Apostolorum będą obejmowały m.in. historię satanizmu i jego kontekst w Biblii. W programie są również praktyczne zajęcia z psychologii i prawa. We Włoszech wiele mówi się o wpływie satanistycznych grup i sekt, szczególnie na ludzi młodych i osoby łatwo ulegające wpływom. Odbędą się również seminaria w Athenaeum lub Upra na temat spirytualizmu, pracy liturgicznej i duszpasterskiej związanej z zadaniami oraz pracą egzorcystów. **** “W moim przekonaniu to, co sprawia, że ten film jest tak bardzo przerażający jest fakt poruszania tematów, które zasadniczo dla każdego człowieka wydają się realne. Ludzie faktycznie poddają się przecież egzorcyzmom,” stwierdza Derrickson. “Kiedy oglądamy Lindę Blair w filmie “Egzorcysta” /The Exorcist/, efekty specjalne w połączeniu z efektami makijażu są tak dalece ekstremalne, że aż niewiarygodne. W naszym filmie, sceny opętania i egzorcyzmów są w równym stopniu niepokojące. Z pewnością są w pewnym sensie brutalne i ekstremalne, ale nadal wypadają niezwykle wiarygodnie. Kreacja Jennifer Carpenter, jej wiarygodność, wyczucie tematu i intuicja pozwoliły nam nakręcić obraz, który nie jest uzależniony od efektów specjalnych. Mam wrażenie, że czegoś podobnego to tej pory nie widziałem na ekranie.” Kompletowanie obsady filmu zaczęło się od poszukiwań odpowiednich kandydatów do ról Erin Bruner i Ojca Richarda Moore’a. To właśnie te dwie postaci stanowią siłę napędową dramatu, ucieleśniając jednocześnie dwa ścierające się ze sobą światopoglądy. Erin jest sceptycznie nastawiona do spraw wiary i religii, podczas gdy Ojciec Moore jest człowiekiem o niezachwianej ufności Bogu. „Zdecydowaliśmy, że najlepszym sposobem na opowiedzenie tej historii będzie pokazanie jej oczami postaci na wskroś świeckiej - Erin Bruner,” wyjaśnia Tripp Vinson. „Jako sądowa przedstawicielka Ojca Moore’a, Erin zmuszona jest przejść swoistego rodzaju wewnętrzną drogę, która wiedzie ją z miejsca o niewzruszonej światopoglądowej pewności na granicę określoną jej własnymi lękami, poza obszar, gdzie króluje rozumowe podejście, szkiełko i oko.” Jak mówi grająca rolę Erin aktorka, Laura Linney: „Jedną z rzeczy, które zainteresowały mnie w scenariuszu filmu był pomysł skonfrontowania osobistych demonów z demonami religijnymi oraz pokazania w jak różny sposób te same rzeczy mogą być postrzegane. Na ekranie widzimy wiele sytuacji, które mają miejsce w życiu Erin oraz to, w jaki sposób ona sama stara się interpretować ich znaczenie. Jest w stanie patrzeć na nie w sposób racjonalny, bądź też postrzegać je inaczej, dochodząc w związku z tym do całkowicie odmiennych wniosków na ten sam przecież temat. Czy to wiatr sprawił, że drzwi nagle stanęły otworem, a może to coś innego...?” Jak podkreśla reżyser Derrickson: “Laura wnosi do swojej roli emocjonalną wiarygodność, która w znacznym stopniu pomaga filmowi nadać realny charakter. W postaci Erin jest prawda, połączona z niebywałą inteligencją, co sprawia, że jest ona wiarygodna jako wysokiej klasy obrońca sądowy.” Postać Ojca Richarda Moore’a, człowieka, który jest sądzony za przeprowadzenie egzorcyzmów i pod którego pieczą w tym czasie umiera młoda dziewczyna, w założeniu musiał być postacią empatyczną. Jak zauważa Boardman: “Tom Wilkinson wydawał się nam osobą, na której twarzy maluje się głębokie człowieczeństwo. Kiedy ogląda się go na ekranie nie ma wątpliwości, że za tymi oczami wiele się kryje. Zgadujemy, że być może w jego przeszłości były jakieś bardziej mroczne wydarzenia i być może odcisnęły one na nim swoje piętno, ale jednocześnie mamy do tej postaci stosunek bardzo pozytywny, empatyczny.” Grający księdza aktor Tom Wikinson stwierdza: „Sądzę, że Ojciec Moore przechodzi trudny moment w swoim życiu, decydując się na kontrowersyjną pomoc chorej dziewczynie. Ten moment związany jest z jego przyszłością, odwagą postępowania i przede wszystkim siłą wiary. Za sprawą relacji z Emily, ksiądz odkrywa namacalną obecność szatana w życiu człowieka, która wzmacnia jego przekonanie, że dziewczyna nie jest po prostu chora psychicznie, jak utrzymują lekarze.” Ewolucja postaci Erin jest również motorem jej relacji z księdzem Moorem. Jak wyjaśnia Wilkinson: “Niewątpliwie Ojciec Moore nie jest jakimś nawiedzonym maniakiem, osobą niespełna rozumu, czy też religijnym fanatykiem. Sądzę, że z czasem Erin nabiera dla niego wielkiego szacunku, szczególnie zaś uznania dla jego intelektu. To wszystko sprawia, że nie może odnosić się już tak nonszalancko do poglądów reprezentowanych przez jej klienta.” Po skompletowaniu dwóch kluczowych dla filmu postaci – księdza i jego obrońcy, reżyser Derrickson zastanawiał się nad obsadzeniem aktorki do roli Emily Rose. Laura Linney zasugerowała przyjrzenie się bliżej młodej aktorce Jennifer Carpenter. Laura i Jennifer pracowały wcześniej razem przy broadway’owskiej produkcji “The Crucible” i Linney z dużym uznaniem wypowiadała się o talencie swojej młodszej koleżanki po fachu. Jak wspomina Derrickson: “Przesłuchanie, w którym wzięła udział Jennifer zmieniło moje podejście do nakręcenia tego filmu. Kiedy zobaczyłem w jaki sposób odgrywa sceny ze scenariusza, jak się porusza, mówi i pracuje ciałem, wiedziałem, że nie będą mi potrzebne żadne efekty specjalne. Ona sama pozostawała jakby poza swoim ciałem, to było niesamowite, przerażające doświadczenie.” Jeniffer Carpenter wspomina: “Przygotowywałam się do roli w tym filmie jak sportowiec. Wiedziałam, że muszę całkowicie panować nad ciałem, a jednocześnie być przygotowana na ogromny wysiłek umysłowy, podążając za wyobrażeniem reżysera. Przygotowując się do pracy przy filmie przeczytałam kilka książek na temat opętania, sił nieczystych i egzorcyzmów, jak również przestudiowałam kilka przypadków epilepsji. Starałam się przyglądać tym wszystkim rzeczom jak gdyby z lotu ptaka, nie dopuszczając jednocześnie, żeby moje własne przekonania wzięły górę nad filmowymi emocjami.” “Kreacja Jennifer absolutnie mnie powaliła,” emocjonuje się Vinson. “Na planie filmowym po kręceniu scen egzorcyzmów czasem żartowaliśmy sobie i muszę powiedzieć, że były to trochę nerwowe żarty – o rany... może ta dziewczyna naprawdę jest opętana. Jennifer była w swojej roli po prostu niesamowita.” Jak mówi aktor Tom Wilkinson: “Dla mnie praca z Jennifer była wielkim przywilejem i przyjemnością zarazem. Widać było jak oddaje się ona swojej kreacji całym sercem, co również dla mnie i mojej roli było ogromnie pomocne. Jennifer odegrała swoją postać niezwykle wyraziście i przejmująco”. Campbell Scott gra w filmie rolę Ethana Thomasa, nowojorskiego prokuratora występującego w sprawie śmierci Emily. Thomas jest zagorzałym wyznawcą kościoła Metodystów i nie wierzy w obecne w katolickiej wierze pojęcia opętania i egzorcyzmów. Jak tłumaczy Derrickson: “Chciałem dla kontrastu z osobą Ojca Moore’a przedstawić człowieka wiary, który jednocześnie nie przyjmuje do wiadomości tego rodzaju zjawisk i przekonań. Jego postać jest jakby dopełnieniem skomplikowanego obrazu postaw wiary, stąd też widzowie nie mogą skreślić go na wejściu jako osobę niewierzącą. Ethan wierzy w Boga, ale jednocześnie całym sercem przekonany jest, że Ojciec Moore przekroczył swoje kompetencje, przyczyniając się tym samym do śmierci młodej dziewczyny.” “Ethan Thomas to intelektualista… Do wielu rzeczy, co prawda, podchodzi emocjonalnie, ale jest to wszystko przefiltrowane przez jego rolę urzędnika państwowego, kierującego się chłodną logiką,” mówi o granej przez siebie postaci Scott. Jak zauważa Derrickson: “Campbell znalazł swój własny sposób na pokazanie postaci agresywnego i ostrego prokuratora, nie popadając jednocześnie w zbytnią wrogość w stosunku do swoich przeciwników. Wydaje się, że znalazł sposób na oddzielenie swoich własnych emocji od logicznych argumentów. Myślę, że wiele osób jest w stanie identyfikować się z jego argumentami i sceptycznym podejściem do przypadku Emily Rose.” Shohreh Aghdashloo wcieliła się w rolę dr Adani, autorytetu z dziedziny antropologii, którą Erin Bruner wzywa na świadka w sprawie Emily. „Postać Shohreh znalazła się w scenariuszu w rezultacie przeprowadzonych przez twórców filmu badań nad zjawiskami opętania”, tłumaczy reżyser i scenarzysta. “Wydawało mi się słuszne włączenie do filmu pewnych informacji, które sankcjonowałyby zjawisko egzorcyzmów z nie religijnego punktu widzenia. Dr Adani nie jest katoliczką, ale ze swoim doświadczeniem i znajomością tematu wydaje się być osobą wiarygodną, która jest w stanie uzasadnić istnienie zjawisk opętania i egzorcyzmów w różnych kulturach na całym świecie” Derrickson i Boardman już na etapie przed-produkcji mieli mocno sprecyzowane wyobrażenia na temat tego, jak film powinien wyglądać. Jak tłumaczy Derrickson: „Od strony wizualnej chcieliśmy ze sobą połączyć piękno i przerażenie. Myślę, że w pewnym sensie nasze intencje oddaje symbol krzyża świętego. To piękny motyw religijny, o bogatym i szlachetnym znaczeniu dla ludzkości, ale jednocześnie jest to wyobrażenie okrutności człowieka, cierpienia i gwałtu zadanego jednostce ludzkiej.” Chcąc pokazać swoje wyobrażenie o filmie od strony wizualnej Derrickson przedstawił scenografowi Davidowi Brisbinowi serię obrazów Francisa Bacona, które w jego mniemaniu dobrze oddawały kolorystykę i charakter filmowych ujęć. “Kolory filmowych obrazów nie od razu przywołują na myśl makabryczność scen, ale jednocześnie są wykorzystane w taki sposób, który wywołuje niepokój widza,” mówi Derrickson. “Generalnie rzecz biorąc staram się raczej nie szufladkować postaci, ani nie pokazywać ich portretów psychologicznych za pomocą konkretnego koloru” mówi Brisbin. Muszę jednak przyznać, że to, co przedstawił mi Scott bardzo silnie związane było ze scenariuszem i doskonale oddawało nastrój całego filmu. Świetnie komponowało się również z samym przesłaniem malarstwa Bacona. Można powiedzieć, że w przypadku „Egzorcyzmów Emily Rose” mamy do czynienia z paletą kolorystyczną podzieloną na kilka symbolicznych obszarów: barwa pomarańczowa symbolizuje strach i przerażenie, bordo to ciekawość i dociekliwość, zaś biel oznacza nadzieję. Dla nas te właśnie kolory stały się reprezentatywne dla całej opowiedzianej filmowej historii.” Filmowe odniesienia, które nakreślił z kolei Derrickson podczas dyskusji nad wizualnym stylem obrazu sięgały od Dario Argento aż do Ingmara Bergmana. Jak mówi Brisbin: “Scott stara się nagiąć nieco gatunek filmowy jaki reprezentują “Egzorcyzmy”. W dyskusjach wskazywał właściwie na odniesienia do obrazów, które nie są zakorzenione w gatunku horroru, stąd też ważne było, aby spojrzeć na rozgrywające się na ekranie wydarzenia z punktu widzenia codziennego, zwykłego życia. Celowo odeszliśmy od filmowego stylu ‘gotyckiego’, no, może poza kilkoma, najbardziej odnoszącymi się do wiary momentami, jak to miało miejsce w scenie w kaplicy kościelnej.” Brisbin podczas opracowywania scenografii do filmu prowadził bliską współpracę z operatorem filmowym Tomem Sternem, starając się wspólnymi siłami określić parametry charakterystyczne dla świata Emily. “Dobrym przykładem tego, jak starannie próbowaliśmy zgrać ze sobą kwestie oświetlenia i palety kolorystycznej z rozgrywającą się w filmie historią jest sekwencja, w której Emily wybiega pędem z sali zajęć”, wspomina Brisbin. „Ściśle rozplanowaliśmy co też możemy ‘wycisnąć’ z tej sceny – z otoczenia, w jakim się rozgrywa i w jaki sposób możemy wzmocnić intensywność kolorystyczną tej sceny w miarę jak Emily pędzi w stronę kaplicy. Dosłownie na moment przed wpadnięciem do jej środka dziewczyna mija charakterystyczne dla całej sceny jaskrawo pomarańczowe ściany. Piękno scenariusza Scotta & Paula polega na tym, że za każdym razem, kiedy chcemy sobie odświeżyć na czym polega wizja Emily wracamy do tej właśnie sceny, która w znakomity sposób łączy wewnętrzny nastrój i realność przeżyć. Dzięki takim odniesieniom nie popadamy w teatralność ani banał.” “Zakończyliśmy właśnie kręcenie filmu „Za wszelką cenę” /Million Dollar Baby/, przy którym Tom Stern pracował jako autor zdjęć, a Steve Campanelli jako operator kamery,” wspomina Tom Rosenberg. “Z ogromnym szacunkiem odnieśliśmy się do ich pracy i filmowych osiągnięć, stąd też ogromną radość sprawiła nam ich zgoda na podjęcie kolejnej współpracy.” “Tom bardzo szybko znalazł wspólny język z reżyserem filmu i wyczuł jakie mamy zamierzenia jeśli chodzi o wygląd i nastrój obrazu”, wspomina Boardman. „Doskonale udało mu się uchwycić elementy kojarzące się z takim gatunkiem filmu, ale również na zaniedbał strony rozrywkowej i artystycznej, co znakomicie widać na ekranie.” Efekty wizualne wykorzystane w filmie były skrupulatnie opracowane w sposób pozwalający na wzmocnienie przekazu rzeczywistości, jednak bez konieczności wykraczania poza nią. Jak mówi specjalista od efektów wizualnych i osoba nadzorująca prace tego zespołu – Michael Shelton: “Utrzymanie wysokiego poziomu realizmu w filmie jest z mojego punktu widzenia czymś bardzo pożądanym. Często mamy okazję oglądać w kinie ‘wytwory’ techniki komputerowej, które co prawda wpływają często na atrakcyjność filmu, ale niekoniecznie budują odpowiedni nastrój. Prawdziwym wyzwaniem jest stworzenie efektów specjalnych, które są wiarygodne, ponieważ przy tego typu filmach sprawiają one, że widz czuje się naprawdę poruszony i przerażony.” Przykładem takiego właśnie subtelnego podejścia do kwestii efektów specjalnych jest wspomniana już wcześniej scena w kaplicy. Widzimy w niej jak Emily zbliża się do krucyfiksu, szukając pocieszenia, jednak zostaje od niego gwałtownie odepchnięta. Jak tłumaczy Shelton: „Na potrzeby tej sceny opracowaliśmy specjalną platformę, do której Jennifer była przymocowana pasami. Pasy te unieruchamiały jej nogi, podtrzymując jednocześnie dolną część pleców, dzięki czemu aktorka była w stanie wygiąć się do tyłu dużo bardziej niż to normalnie możliwe”. Innowacyjnym aspektem pracy z efektami specjalnymi przy filmie były ujęcia, w których z doświadczeń tej ekipy korzystano przy wykonywaniu wizualnych efektów makijażu. Zwykle w tego typu sytuacjach stosuje się filmową protetykę. Nie sposób przecenić korzyści płynących z zastosowania nowatorskiej techniki dla czasu realizacji, komfortu aktorów i sprawności całego procesu produkcji filmu. Tego rodzaju rozwiązania dają możliwość dużej kontroli nad efektami i nie są związane z ograniczeniami w rodzaju struktury kostnej, niedociągnięć protetyki, czy też ograniczeń związanych z oświetleniem”, podkreśla Shelton. Proces tworzenia ‘wirtualnego makijażu’ zaczyna się od stworzenia trójwymiarowego modelu głowy aktora. “W momencie, kiedy konkretna sekwencja zostaje nakręcona, nasz zespół dokonuje pomiaru kątów ustawienia twarzy, jej ruchu i warunków oświetlenia, a następnie dokonuje niejako animacji trójwymiarowej głowy starając się dopasować w najmniejszych szczegółach to, co aktor pokazuje w konkretnej scenie”, tłumaczy Shelto. „Następnie dołączamy ‘komputerowy makijaż’ do trójwymiarowej głowy i nanosimy na zdjęcia konkretnych scen i ujęć.” W scenie egzorcyzmów, która odbywa się w szopie, widzimy wszystkie najokropniejsze rodzaje robactwa, które mają symbolizować demony Emily w obliczu podjętych przez Ojca Moore wysiłków oczyszczenia z nich duszy i umysłu dziewczyny. Węże od zawsze kojarzone były z symboliką zła, biorąc swój początek prawdopodobnie z biblijnego wyobrażenia węża z rajskich ogrodów, którego kuszeniu ulega Ewa. Nawet potoczny język utrwalił znaczenie węża jako postaci podstępnej, budzącej strach i odrazę. Ponad metrowy pyton pochodzący z Australii, nazywany pieszczotliwie przez swojego opiekuna Brada McDonalda imieniem Juliusz Dusiciel, również odegrał niebagatelną rolę w złowieszczej scenie egzorcyzmów. “Nasz Juliusz to młodziutki wąż,” mówi McDonald, “w przyszłości może jeszcze osiągnąć długość 3,5 metra. To gatunek węża doskonale wspinającego się po drzewach, dlatego też znakomicie nadaje się do scen, w których zakręcony jest wokół belki i łagodnie z niej zwisa.” Film “Egzorcyzmy Emily Rose” znakomicie łączy wiele gatunków, które razem wzięte dają znakomity efekt. Jak mówi Laura Linney: “Każdy z tych elementów na swój sposób wzmacnia przekaz filmu. Mamy tutaj gatunek klasycznego dramatu rozgrywającego się na sali sądowej, jak również filmu o działaniu sił nadprzyrodzonych. Mamy sprawy bardzo konkretne – prawo – działające w obliczu czegoś bardzo tajemniczego, kwestionowanego przez umysły ścisłe – siłę demonów.” W świetle rozkwitu sekt religijnych oraz różnego rodzaju zamieszek rozgrywających się na podłożu różnic etnicznych i religijnych, postawienie trudnych pytań podejmowanych również przez ten film, wydaje się być kwestią niezwykle aktualna i potrzebną. Jak mówi Jennifer Carpenter: “Bardzo zapadły mi w pamięć słowa wypowiedziane w filmie przez Ojca Moore’a, który stwierdził, że ‘wiara i wątpliwości powinny ze sobą współistnieć, ponieważ wiara bez wątpliwości może być niebezpieczna.” “Pewne sprawy o wymiarze absolutnym, jak na przykład natura zła, mogą być potraktowane w filmie z gatunku horroru w sposób metaforyczny,” stwierdza Boardman. “Metafora staje się jednak realna i myślę, że to właśnie pomaga nam zmierzyć się z rzeczami naprawdę istotnymi i ważnymi w życiu.” “Jako osoba, która przez dwanaście lat uczęszczała do szkoły katolickiej, interpretuję Biblię w sposób alegoryczny,” mówi Gary Lucchesi. „Kiedy myślę o Wielkanocy kojarzy mi się ona ze zmartwychwstaniem. Wiele rzeczy jest kwestią naszej interpretacji – to sposób, w jaki staramy się postrzegać życie.” “Sądzę, że zastanawianie się nad kwestiami natury religijnej i moralnej jest ważne, ponieważ dotyczy naszych postaw etycznych. Szczególnie w czasach, kiedy nauka pozwala nam na eksperymentowanie np. z genetyką oraz podejmowanie innych kontrowersyjnych wyzwań naukowych,” stwierdza Tripp Vinson. “Najważniejszą rzeczą jest to, że ten film nie stara się nikomu narzucić na siłę, w co powinien wierzyć, czy też jak ma myśleć. Nasze podejście polega na zadawaniu pytań, nie na dawaniu gotowych odpowiedzi”, dodaje Laura Linney.
EGZORCYZMY EMILY ROSE - AKTORZY
LAURA LINNEY (Erin Bruner) Niewielu aktorkom ze współczesnego świata rozrywki udało się wywrzeć tak silne wrażenie na Hollywood jak właśnie Laurze Linney. Ostatnie lata jej kariery są tego najlepszym przykładem. Aktorka zagrała ostatnio w świetnie przyjętym przez krytykę obrazie „Kinsey”, z udziałem Liama Neesona, w reżyserii Billa Condona, który przyniósł jej nominacje do takich prestiżowych nagród świata filmu jak Oscar®, Złoty Glob® oraz Nagroda Gildii Amerykańskich Aktorów Filmowych. Gremium jurorów National Board of Review przyznało jej za tę kreacje swoją nagrodę dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Wiosną tego roku Linney zagrała w broadway’owskim wznowieniu sztuki „Sight Unseen”, w reżyserii Donalda Marguliesa, tej samej, w której występowała 12 lat wcześniej. Rola scenicznej Patricii przyniosła aktorce nominację do nagrody Tony, jak również nominacje do nagród przyznawanych przez gremia Drama League, Drama Desk Club oraz Outer Critic Circle. Jesienią tego roku na ekrany kin wejdzie najnowsza produkcja z udziałem aktorki – „The Squid and the Whale”, w której zagrała u boku Jeffa Danielsa. Linney zakończyła również pracę przy produkcji „Jindabyne”, współczesnej ghost story, kręconej w Australii oraz „Driving Lessons”, w reżyserii Jeremy’ego Brocka. Swoją pierwszą nominacje do Oscara® Linney otrzymała za brawurową rolę Sammy Prescott w filmie Kennetha Lonergana „Możesz na mnie liczyć” /You Can Count On Me/. Kreacja ta przyniosła jej również nominacje do nagród Screen Actors Guild, Złotego Globu® oraz Independent Spirit. Z kolei Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych oraz Amerykańskich Krytyków Filmowych przyznało jej swoje nagrody, jako najlepszej aktorki roku. W 2003 roku Linney znalazła się w doborowej obsadzie znakomitej komedii romantycznej “To właśnie miłość” /Love Actually/, nakręconej na podstawie scenariusza i w reżyserii Richarda Curtisa, a także wyreżyserowanego przez Clinta Eastwooda filmu “Rzeka tajemnic” /Mystic River/, który przyniósł jej kolejne nominacje do nagrody przyznawanej przez British Academy of Film and Television Arts. Pierwszą większą rolę na dużym ekranie Linney zagrała w filmie akcji wytwórni Paramount – „Congo”. Po nim przyszły kolejne we „Władzy absolutnej” /Absolute Power/, w reżyserii Eastwooda, thrillerze „Lęk pierwotny” /Primal Fear/ Gregory Hoblita, „Truman Show” /The Truman Show/ z Jimem Carrey’em, ekranizacji powieści Edith Wharton “The House of Mirth”, “Oleju Lorenza” /Lorenzo’s Oil/; „Dave”; „Szachowym dzieciństwie” /Searching for Bobby Fischer/, „A Simple Twist of Fate”; „Przepowiedni” /The Mothman Prophecies/, „Życiu za życie” /The Life of David Gale/; oraz „P.S.” W zeszłym roku Linney powróciła również na mały ekran, grając rolę Charlotte w czterech odcinkach przebojowej komedii stacji NBC pt. “Frasier.” Kreacja ta przyniosła jej nagrodę Emmy®. Statuetkę Emmy aktorka odbierała już wcześniej za rolę w filmie produkcji Showtime „Szaleństwa Iris” /Wild Iris/, z udziałem Geny Rowlands. Filmografia telewizyjna Linney to również takie tytuły jak: „Tales of the City” (rola Mary Ann Singleton), “More Tales of the City”, “Blind Spot” oraz “Love Letters” w reżyserii Stanley’a Donena. Linney, abslowentka prestiżowej Juilliard School jest cenioną aktorką sceniczną. Nominowana była między innymi do nagrody Tony za rolę w sztuce Richarda Eyre „Czarownice z Salem” /The Crucible/, z udziałem Liama Neesona. Ma na swoim koncie również takie osiągnięcia teatralne jak występy w broadway’owskich inscenizacjach sztuk: “Szósty stopień oddalenia” /Six Degrees of Separation/; “Mewa” Czechowa, “Hedda Gabler”, za którą w 1994 roku otrzymała nagrodę Calloway; „Holliday” Phillipa Barry’a, „Landscape of the Body” Johna Guare’a, wystawianej na deskach Yale Repertory Theatre; „Honour” Geralda Gutierreza oraz „Sight Unseen”, za rolę w której nominowana była do nagród Theatre World oraz Drama Desk. TOM WILKINSON (Ojciec Richard Moore) jest szanowanym i uznanym weteranem scen teatralnych oraz małego i wielkiego ekranu. Ma na swoim koncie wiele prestiżowych nagród i wyróżnień, w tym między innymi nagrody Nowojorskich Krytyków Filmowych, Independent Spirit Award, Nagrodę Festiwalu Filmowego w Sundance oraz nominację do najbardziej prestiżowej nagrody przemysłu filmowego - Oscara® za rolę w filmie „Za drzwiami sypialni” /In the Bedroom/, z udziałem Sissy Spacek. Nominowany był do nagrody BAFTA za rolę Burbage’a w filmie “Zakochany Szekspir” /Shakespeare in Love/. Za kreację w filmie produkcji HBO „Normalny” /Normal/, z udziałem Jessiki Lange, Wilkinson nominowany był do nagrody Emmy® oraz Złotego Globu®. Wraz z Jimem Carrey’em oraz Kate Winslet znalazł się w doborowej obsadzie filmu „Zakochany bez pamięci” /The Eternal Sunshine of the Spotless Mind/, zaś w „Królowej sceny” /Stage Beauty/ zagrał razem z Billym Crudupem i Claire Danes. Filmografia tego niezwykle płodnego aktora wzbogaciła się w ostatnim czasie również o takie tytuły jak: „Batman – początek” /Batman Begins/ Christophera Nolana; „A Good Woman” z Helen Hunt i Scarlett Johannson; „Picadilly Jim” z Samem Rockwellem; reżyserski debiut Juliana Fellowsa „Separate Lies”, a także „The Last Kiss” z udziałem Zacha Braffa. Wilkinson zagrał jedną z ról w filmie “Dziewczyna z perłą” /Girl with the Pearl Earring/, ze Scarlett Johansson w roli tytułowej oraz dwóch filmach wyreżyserowanych przez Anga Lee – „Przejażdżka z diabłem” /Ride With The Devil/ oraz „Rozważna i romantyczna” /Sense And Sensibility/. Nominowany był do nagrody BAFTA za rolę Geralda w przebojowej brytyjskiej komedii “Goło i wesoło” /The Full Monty/. Filmografia Wilkinsona z tego czasu to również takie tytuły jak: „Wilde” Briana Gilberta, thriller „Biały labirynt” /Miss Smilla’s Sense of Snow/, „Duch i mrok” /The Ghosts and the Darkness/, „The Importance of Being Earnest” Olivera Parkera oraz „Ksiądz” - rola Ojca Matthew. Osiągnięcia telewizyjne aktora również składają się na długą i imponującą listę. Są na niej: wyróżniony wieloma nagrodami serial BBC “Martin Chuzzlewit”; serial kryminalny “Resnick: Lonely Hearts” (również BBC), a także filmy “Główny podejrzany” /Prime Suspect/ i “Miarka za miarkę” /Measure for Measure/. Aktor nominowany był do nagrody BAFTA w kategorii ‘najlepsza rola męska’ za kreację w filmie Piersa Haggardsa „Cold Enough For Snow”. Aktor znany jest ze swoich wspaniałych kreacji teatralnych, w tym „Króla Leara” Shakespeare’a oraz licznych występów z grupami teatralnymi National Theatre i Royal Shakespeare Company. Z nimi właśnie wystawił m.in. “Czarownice z Salem” /The Crucible/ oraz “Wróg ludu” /An Enemy of The People/. Wielkie uznanie przyniosła mu także sztuka “My Zinc Bed” w reżyserii Davida Hare’a, z udziałem Stevena Mackintosha i Julii Ormond, wystawiana przez The Royal Court. CAMPBELL SCOTT (Ethan Thomas) swoją pierwszą większą rolę filmową zagrał w obrazie “From Hollywood To Deadwood”. Uznanie widzów i krytyki zjednały mu zaś kolejne kreacje w znakomicie przyjętych “Długoletnich przyjaciołach” /Longtime Companion/ oraz obrazie Bernardo Bertolucciego “Pod osłoną nieba” /Sheltering Sky/. Scott kojarzony jest także z rolami w filmach “Umrzeć powtórnie” /Dead Again/ w reżyserii Kennetha Branagha, a także “Za wcześnie umierać” /Dying Young/ z udziałem Julii Roberts, w reżyserii Joela Schumachera. Aktor wraz ze Stevem Martinem zagrał w ekranizacji sztuki Davida Mameta (w jego reżyserii) “Hiszpański więzień” /The Spanish Prisoner/. Lista filmowych osiągnięć Campbella Scotta jest długa i imponująca. Są na niej między innymi takie tytuły jak: “Samotnicy” /Singles/ w reżyserii Camerona Crowe’a; “Niewinni” /The Innocent/ wyreżyserowani przez Johna Schlesingera; “Pani Parker i krąg jej przyjaciół” /Mrs. Parker And The Vicious Circle/ w reżyserii Alana Rudolpha, a także obrazy “Roger Dodger”, “Sekretne życie dentysty” /The Secret Lives Of Dentists/, “Only With You” i “Wybierz mnie” /Let It Be Me/. Scott znalazł się w obsadzie filmu “Wielkie otwarcie” /Big Night/, którego był również współreżyserem, razem ze Stanley’em Tuccim. Inne filmy z jego udziałem to: “Ship Of Fools”, “The Daytrippers”, “Hi-Life”, “Top Of The Food Chain”, “Spring Forward”, “Other Voices”, “Lush”, “Niebo czy Ziemia” /Delivering Milo/ oraz “Marie and Bruce”. Scott stanął po drugiej stronie kamery kręcąc film “Off the Mat”, z udziałem Joan Allen i Sama Elliota. Na małym ekranie Scott współreżyserował, jak również wystąpił w produkcji „Hamleta” dla Odyssey Network. Był także producentem tego filmu. Zagrał Josepha Kennedy’ego Jr. w “The Kennedys of Massachusetts”; razem z Benem Kingsley’em i Joanną Lumley wystąpił w “Sweeney Todd” produkcji stacji Showtime. Jego filmografia małego ekranu to także: “The Love Letter” z udziałem Jennifer Jason Leigh dla Hallmark Hall of Fame, “Shot In the Heart” dla stacji HBO oraz “Follow The Stars Home” produkcji Hallmark Hall of Fame, ponownie z Jennifer Jason Leigh. Scott zagrał na Broadway’u w znakomicie przyjętej produkcji “Long Days Journey Into Night”, w której wystąpili również Jason Robards i Colleen Dewhust. Rolę Angelo zagrał z kolei w “Miarce za miarkę” /Measure For Measure/ wystawianej w Lincoln Center, zaś tytułową rolę Peryklesa miał okazję zaprezentować na New York Shakespeare Festival. COLM FEORE (Karl Gunderson) zagrał ostatnio w filmie “Kontrakt” /The Deal/, z udziałem Christiana Slatera, a także miniserialu stacji ABC “Empire”, w którym wcielił się w rolę imperatora Juliusz Cezara. Feore zakończył ostatnio również niezwykle pracowity sezon teatralny, w którym przyszło mu grać u boku Denzela Washingtona w broadway’owskiej produkcji szekspirowskiej sztuki „Julisz Cezar” . Tym razem przypadła mu rola Cassiusa, a trzeba wspomnieć, że cała inscenizacja, jak również kreacje aktorskie zebrały znakomite recenzje. Aktor znalazł się w obsadzie musicalu „Chicago” z udziałem Richarda Gere, Catheriny Zeta-Jones oraz Renee Zellweger, uhonorowanego nagrodą SAG właśnie za najlepszy dobór aktorski. Oprócz tego wystąpił w „Parasolu bezpieczeństwa” /National Security/ z Martinem Lawrencem, „Sumie wszystkich strachów” /The Sum of All Fears/ z Benem Affleckiem, „Zapłacie” /Paycheck/ Johna Woo, również z Affleckiem oraz miniserialu „Trudeau”, za rolę w którym nominowany był do nagrody Monte Carlo Television Festival (2002) oraz uhonorowany został nagrodą Gemini jako najlepszy aktor miniserialu. Feore został laureatem nagrody ‘Jutra Award’ jako najlepszy aktor drugoplanowy za pracę przy filmie „Czerwone skrzypce” /The Red Violin/. Nominowany był do nagrody Genie za rolę ekscentrycznego kanadyjskiego geniusza muzycznego w filmie „Thirty Two Short Films About Glenn Gould”. Obraz ten jako najlepszy film uhonorowany został nagrodą Genie. W swojej karierze wielkoekranowej Feore zagrał większe role w: „Pearl Harbor” Michaela Bay’a, z Benem Affleckiem i Kate Beckinsale, “Kronikach Riddicka” /The Chronicles of Riddick/ z Vinem Dieselem; “Pancho Villa”, z udziałem Antonio Banderasa; “Zamachu na Reagana” /The Day Reagan Was Shot/ z Richardem Dreyfussem; „Tytusie Andronicusie” /Titus/ z Anthonym Hopkinsem, „Informatorze” /The Insider/ z udziałem Russella Crowe’a i Ala Pacino, „Mieście Aniołów” /City of Angels/ z udziałem Meg Ryan oraz filmie Johna Woo „Bez twarzy” /Face/Off/ z Johnem Travoltą i Nicolasem Cagem, który sprawił, że jego twarz stała się bardziej znana amerykańskiej publiczności. Feore po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę jako jeden z wybijających się, niezwykle utalentowanych kanadyjskich aktorów scenicznych, występując przez 13 sezonów na prestiżowym Stratford Festival i grając w tym czasie prawie wszystkie z głównych szekspirowskich ról męskich, od Ryszarda III i Iago, po Romeo i Hamleta. Ostatnio jako Klaudiusz wystąpił z zespołem Public Theater w produkcji scenicznej „Hamleta”, wystawianej w Nowym Jorku. Telewizyjna filmografia aktora to między innymi takie tytuły jak: „Trapped in a Purple Haze”, „Forget Me Never” z Mią Farrow, miniserial „Haven” z udziałem Natashy Richardson, „Widows”, „Nuremberg” w reżyserii Yvesa Simoneau, „Stephen King’s Storm of the Century,” nagrodzony Emmy Award film „Truman” z Garym Sinise oraz „The Virginian” w reżyserii i z udziałem Billa Pullmana. JENNIFER CARPENTER (Emily Rose) jest nową, wschodzącą gwiazdą filmowego świata Hollywood. Wcześniej zagrała w przebojowej komedii braci Wayan “Agenci bardzo specjalni” /White Chicks/. Carpenter studiowała w słynnej Juilliard School, wystąpiła również w broadway’owskiej inscenizacji “Czarownic z Salem” /The Crucible/, w reżyserii Sir Richarda Eyre, z udziałem Laury Linney i Liama Neesona. MARY BETH HURT (Sędzina Brewster) zagrała razem z Nickiem Nolte w wyreżyserowanym przez Paula Schradera, znakomicie przyjętym przez krytykę filmie “Prywatne piekło” /Affliction/. Znalazła się w doborowej, gwiazdorskiej obsadzie obrazu “Szósty stopień oddalenia” /Six Degrees of Separation/ oraz produkcji Woody’ego Allena “Wnętrza” /Interiors/. W filmografii aktorki są również takie tytuły jak: “Jesień w Nowym Jorku” /Autumn in New York/, “Family Man”, “Ciemna strona miasta” /Bringing Out the Dead/, “Wiek niewinności” /The Age of Innocence/; “Margines życia” /Light Sleeper/, “Defenseless”, “Niewolnicy Nowego Jorku” /Slaves of New York”, “Rodzice” /Parents/, “Compromising Positions”, “Czerwony smok” /Red Dragon/, “Świat według Garpa” /The World According to Garp/ oraz “Chilly Scenes of Winter”. Na Broadway’u Hurt zagrała w sztukach: “A Delicate Balance”, “The Secret Rapture”, “Benefactors”, za rolę w której otrzymała nominacje do nagrody Tony; “Crimes of the Heart” – aktorka uhonorowana nagrodą Obie i nominowana do Tony; “Mizantrop”, “Trelawney of the Wells” (kolejna nominacja do Tony). Wystąpiła w wielu inscenizacjach wystawianych podczas New York Shakespeare Festival, w tym m.in. w “Othellu”, “Jak wam się podoba”, „Peryklesie” oraz „Wiśniowym sadzie”. SHOHREH AGHDASHLOO (Dr Adani) urodziła się w Tehranie, tam też rozpoczynała swoją karierę współpracując z nowatorskimi grupami performerskimi, w tym między innymi z Drama Workshop of Tehran. Za sprawą tej współpracy dwaj reżyserzy, prominentne postaci rodzącej się wówczas irańskiej Nowej Fali - Abbas Kiarostami i Ali Hatami, obsadzili Aghdashloo w kilku znaczących rolach w swoich formalnie przygodowych, a tak naprawdę społecznie zaangażowanych obrazach, w tym dwóch produkcjach z 1977 roku: “Gozaresh” i “Sutedelan”. Pod koniec lat '70-tych zeszłego stulecia Aghdashloo opuściła Iran, do czego z pewnością w znacznym stopniu przyczyniła się cenzura i zakaz wyświetlania co bardziej postępowych produkcji. Rozczarowana i zniechęcona brakiem niestereotypowych ról kobiet Bliskiego Wschodu oferowanych przez Hollywood, Aghdashloo odnalazła dla siebie miejsce w pracy scenicznej. Była założycielką teatralnej trupy podróżnej, za sprawą której wraz z mężem mogli realizować programy dla widowni irańskiej. Zagrała w kilku amerykańskich produkcjach, w tym obyczajowych filmach “America So Beautiful” i “Maryam”. Oba opowiadały o zmaganiu się z losem irańskich emigrantów w Ameryce. Dzięki tym obrazom aktorka zwróciła na siebie uwagę reżysera Vadima Perelmana, który kompletował właśnie obsadę do ekranowej adaptacji bestselerowej powieści “Dom z piasku i mgły” - House of Sand and Fog i szukał odtwórczyni roli Nadi. Aghdashloo zagrała w tym obrazie u boku Bena Kingsley’a i Jennifer Connelly, a jej subtelna kreacja przyniosła wiele prestiżowych nagród za drugoplanową rolę, w tym między innymi Independent Spirit Award, nagrodę Nowojorskich Krytyków Filmowych oraz Krytyków Filmowych Los Angeles (2003). W uznaniu jej talentu również Amerykańska Akademia® nominowała Shohreh do Oscara®. Aghdashloo wystapiła ostatnio w znakomicie przyjętej przez widzów i krytykę produkcji telewizji Fox “24 godziny” /24/, z udziałem Kiefera Sutherlanda. W przyszłym roku można ją będzie zobaczyć w remake’u “Il Mare.” Planowany jest również udział aktorki w filmowej adaptacji bestselerowej książki Reading Lolita in Tehran. JOSHUA CLOSE (Jason) swoją przełomową rolę zagrał w przejmującej niezależnej produkcji “Twist” wyreżyserowanej przez Jacoba Tierney’a. W filmie tym wystąpił również Nick Stahl, a “Twist” to uwspółcześniona wersja klasycznej powieści Karola Dickensa pt. “Oliver Twist.” Film pokazywany był na festiwalach filmowych w Wenecji, Toronto i San Sebastian. Pierwszym większym przedsięwzięciem ekranowym Close’a była niezależna produkcja fabularna “In the Lair”; a następnie “K-19: The Widowmaker”, w której młody aktor zagrał u boku swojego filmowego idola - Harrisona Forda. Kolejną rolę otrzymał w krótkometrażowym obrazie “Evelyn: The Cutest Evil Dead Girl”, wyświetlanym w 2002 roku na Festiwalu Filmowym w Toronto. Filmografia Close’a to również: “Dom na końcu świata” /A Home at the End of the World/ z udziałem Colina Farrella i Robin Wright Penn oraz “Haunted”. Sporo ról aktor zagrał również na małym ekranie, z czego chyba najbardziej znaną w serialu stacji ABC “Life As We Know It.” KENNETH WELSH (Dr. Mueller) w 1998 roku został laureatem nagrody Earl Grey przyznanej mu za osiągnięcia w świecie filmu i wkład w rozwój sztuki filmowej. Welsh ma na swoim koncie niezliczoną liczbę ról w tym między innymi w obrazach: “Mgła” /The Fog/, w reżyserii Ruperta Wainwrighta; “Czterej bracia” /Four Brothers/ Johna Singletona; “Karol – człowiek, który został papieżem” /Karol/, w reżyserii Giacomo Battiato; “Bailey’s Billions” Davida Devine’a; “Aviator” /The Aviator/, w reżyserii Martina Scorsese; “Cud w Lake Placid” /Miracle/ Gavina O'Connora; “Pojutrze” /The Day After Tomorrow/ Rolanda Emmericha; “The Wild Guys”, w reżyserii Williama Gereghtya; “Ostrość widzenia” /Focus/ wyreżyserowaną przez Neala Slavina; “Love Come Down” Clementa Virgo; “Władza absolutna” /Absolute Power/ w reżyserii Clinta Eastwooda; “The Wrong Guy” Davida Steinberga; “The Amateurs” Masato Harady; “Turning April” w reżyserii Geoffa Bennetta, “Habitat”, w reżyserii Rene Daalder; “Boozecan” Nicholasa Campbella; “Margaret’s Museum”, Morta Ransena; “Kryjówka diabła” /Hideaway/ w reżyserii Bretta Leonarda; “Strażnik czasu” /Timecop/ Petera Hyamsa; “Whale Music”, w reżyserii Richarda Lewisa; “Wichry namiętności” /Legends of the Fall/, w reżyserii Edwarda Zwicka; “Les Amoureuses” Johanne Pregent; “Jak zdobyć dużą forsę?” /The Big Slice/ Johna Bradshaw; “Małe marzenia, wielkie marzenia” /Perfectly Normal/, w reżyserii Yvesa Simoneau; “The Freshman” Andy’ego Bergmana; “Krokodyl Dundee II” /Crocodile Dundee 2/, w reżyserii Johna Cornella; “Dom przy Caroll Street” /The House on Carroll Street/, w reżyserii Petera Yatesa; „Lost” w reżyserii Petera Rowe’a; “Loyalties”, Anne Wheeler; “Perfect” w reżyserii Jamesa Bridge’a, “Zakochać się” /Falling in Love/ Ulu Grosbarda; “Reno and the Doc”, w reżyserii Charlesa Dennisa; “Zgaga” /Heartburn/, w reżyserii Mike’a Nicholsa oraz “Cphobia” wyreżyserowana przez Johna Hustona. DUNCAN FRASER (Dr Cartwright) ma na swoim koncie między innymi role w filmach: “Jądro Ziemi” /The Core/, “Siedem lat w Tybecie” /Seven Years In Tibet”, “K-9: P.I.”, “Życie, którego nie było” /Unforgettable/, “Alaska”, “Ściągany” /Wrongfully Accused/ oraz “Królowie życia” /The Claim/. Zagrał główne role w produkcji USA Network “Przemyt” /Traffic/ oraz serialu “DaVinci’s Inquest.” Grywał regularnie w serialch “Hawkeye”, “Horsemen” i “The Heights.” Gościnnie pojawił się w serialach “First Wave”, “Z archiwum X” /X-Files/, “Stargate”, “Outer Limits”, “Highlander” oraz “Viper.” JR BOURNE (Ray) zakończył ostatnio pracę przy filmie na podstawie scenariusza Douglasa Copelanda pt. „Everything’s Gone Green”. Wcześniej w rodzinnej Kanadzie zagrał jedną z głównych ról w filmie Davida Christenssena, będącej filmową adaptacją powieści Freda Lebrona „Six Figures”. W zeszłym roku aktor zagrał w produkcjach “The Score”, “Sum of Equation” oraz thrillerze ekologicznym Carla Bessai – „Severed”. W 2004 roku Bourne otrzymał nominację do nagrody przyznawanej przez Kanadyjskich Krytyków Filmowych za rolę uzależnionego od heroiny Cliffiego w wyreżyserowanym przez Nathaniela Geary’ego filmie „On The Corner”. Zagrał również w krótkometrażowych obrazach “Dealing With Jerks” oraz „A Jade’s Trick” Johanny Mercer. Bourne dużą popularność zdobył sobie występując na małym ekranie w serialach. Międzynarodową sławę przyniosły mu już produkcje dużego ekranu “Gwiezdne wrota” /Stargate SG-1/, “Beggars and Choosers” i “Big Sound” Davida Steinberga. HENRY CZERNY (Dr Briggs) należy do grona najbardziej szanowanych kanadyjskich aktorów, którego kariera od wielu lat związana jest z dużym i małym ekranem oraz scenami teatralnymi. Czerny swoje pierwsze kroki stawiał grając w musicalach wystawianych przez Humberside Collegiate w Toronto. Zdecydował się jednak skoncentrować uwagę na wykształceniu, w związku z czym podjął naukę w National Theatre School w Montrealu. Po ukończeniu szkoły w 1982 roku, podjął współpracę z wieloma scenami dramatycznymi w kraju, w tym między innymi z Ottawa's National Arts Center, Edmonton's Citadel Theatre oraz Stratford Festival. Hollywood zwróciło na niego uwagę dzięki roli All Saints Brother w uznanym przez krytykę telewizyjnym obrazie “Chłopcy od świętego Wincentego” /The Boys of St. Vincent/ (1991). Od tego czasu filmowe portfolio aktora wzbogaciło się o takie tytuły jak: “Fido”, w reżyserii Andrew Currie; “Różowa pantera” /The Pink Panther/ Shawna Levy’ego; “Chaos”, w reżyserii Tony’ego Giglio; “Mission Impossible” Briana DePalmy; “The Interview”, w reżyserii Monique Gardenberg; “Notatki z podziemia” /Notes from the Underground/, w reżyserii Gary’ego Walkowa; “The Michelle Apartments” Johna Pozera; “Stan zagrożenia” /Clear and Present Danger/ Phillipa Noyce’a; “Anchor Zone”, w reżyserii Andree Pelletier; “Burza lodowa” /The Ice Storm/, w reżyserii Anga Lee; “Buried on Sunday” Paula Donovana; “Love a Man in Uniform”, Davida Wellingtona oraz “Klepto”, w reżyserii Thomasa Traila.
EGZORCYZMY EMILY ROSE - TWÓRCY FILMU
SCOTT DERRICKSON (Reżyser/Autor scenariusza) jest absolwentem Biola University, gdzie zdobył tytuł magistra nauk humanistycznych. W tym samym czasie specjalizował się również w komunikacji i naukach teologicznych. Był studentem University of Southern California, który ukończył z dyplomem produkcji filmowej. Derrickson prowadził współpracę z Wimem Wendersem nad scenariuszem do filmu reżysera pt. „Kraina obfitości /Land Of Plenty/. Wraz z Paulem Harrisem Boardmanem, dokonał w ostatnim czasie adaptacji książki Beware The Night dla producenta Jerry’ego Bruckheimera, jak również pracował nad tekstem scenariusza science fiction dla reżysera Martina Scorsese. Derrickson (razem z Boardmanem) jest autorem scenariuszy do filmów “The Church of the Holy Ghost” i “Darkness Falling”, oba z nich były też przez niego wyreżyserowane. Tandem Derrickson/Boardman stworzył scenariusze do filmów “Mystic” dla wytwórni Disney’a, “Ghosting” dla Dimension Films, “Future Tense” dla Artist Production Group, “Ulice strachu 2: Ostatnia odsłona” /Urban Legends: Final Cut dla Phoenix Pictures oraz “Hellraiser: Wrota piekieł” /Hellraiser: Inferno/, którego Derrickson był również reżyserem. Derrickson i Boardman dokonali ostatnio adaptacji scenariusza filmu “Scarecrow” dla Sony Picture oraz przeróbki tekstu do filmu „Dracula 2000” dla Dimension Films. Derrickson mieszka w Glendale, w stanie Kalifornia razem z żoną i dwoma synami. PAUL HARRIS BOARDMAN (Autor scenariusza/Producent) jest absolwentem The University of the South ("Sewanee"), gdzie był również członkiem najstarszego honorowego stowarzyszenia studenckiego Phi Beta Kappa. Studiował literaturę angielską i psychologię. Posiada również dyplom letnich studiów na St. John's College w Oxfordzie. Boardman otrzymał tytuł magistra sztuki pisania tzw. creative writing na The Johns Hopkins University. Z uczelnią tą związany był później jako wykładowca, grywał tam też w sztukach wystawianych przez uniwersytecką scenę teatralną, a studiować przyszło mu z nagrodzonym Pulitzerem dramaturgiem Edwardem Albee. Po ukończeniu Uniwersytetu Hopkinsa, Boardman kontynuował swoje kształcenie w School of Cinema-Television, gdzie przyznano mu stypendium im. Jeffrey’a Jonesa dla młodych scenarzystów. W tym czasie powstał tekst scenariusza do krótkometrażowego filmu “The Roof”, którego Boardman był również reżyserem. Obraz ten uhonorowany został licznymi nagrodami, w tym CINE Eagle. Na uczelni USC, Boardman rozpoczął współpracę ze Scottem Derricksonem, współtworząc dyplomowy film Derricksona „Love in the Ruins”. Od tego czasu obaj panowie prowadzą bliską współpracę, zwieńczoną licznymi scenariuszami, w tym między innymi “Darkness Falling”, do którego prawa nabyła wytwórnia TriStar Pictures; „Beware the Night” dla Bruckheimer Films; „The Mystic” dla wytwórni Disney’a; „Ghosting” dla Dimension; „FutureTense” dla APG oraz ostatnio scenariusz do epickiej opowieści science fiction dla IEG i reżysera Martina Scorsese. W roli producenta (oraz jako współautor scenariusza, z Derricksonem) wystąpił przy filmach “Hellraiser: Wrota piekieł” /Hellraiser: Inferno/ oraz “Ulice strachu 2: Ostatnia odsłona” /Urban Legends: Final Cut/. TRIPP VINSON i BEAU FLYNN (Producenci) w marcu 2004 roku założyli firmę producencką Contrafilm, współpracująca z New Line Cinema. Pierwszym filmem wprowadzonym na ekrany pod szyldem Contrafilm był wyreżyserowany przez Bretta Ratnera “Po zachodzie słońca” /After the Sunset/. Flynn i Vinson w listopadzie tego roku rozpoczną zdjęcia do swojej najnowszej produkcji, filmu „The Guardian”, z udziałem Kevina Costnera i Ashtona Kutchera, kręconego na podstawie scenariusza Rona Brinkerhoffa, a w reżyserii Andy’ego Davisa. Film powstanie dla Touchstone Pictures. Contrafilm przygotowuje także inne przedsięwzięcia dużego ekranu, w tym filmy “Solace”, „The Number 23” oraz „Dead Asleep” dla New Line Cinema. Flynn i Vinson opracowują również projekt “Baywatch” dla DreamWorks. Na wiosnę 2006 roku firma Contrafilm zakończy produkcję trójwymiarowego obrazu wytwórni Disney'a „The Wild” Vinson i Flynn swoje pierwsze wspólne przedsięwzięcie podjęli w 2000 roku, a było to pod szyldem firmy Bandeira Entertainment. Po ukończeniu Uniwersytetu USC, Vinson zaczynał karierę w Hollywood pracując dla Jerry Bruckheimer Films. Przed wspólnym przedsięwzięciem z Vinsonem - Contrafilm, Flynn był partnerem w The Firm, gdzie zajmował się działami produkcji filmowej i telewizyjnej. Flynn był producentem dobrze przyjętych przez krytykę filmów: “Kraina tygrysów” /Tigerland/, “Requiem dla snu” /Requiem for a Dream/, „The House of Yes”, „The Alarmist”, „Ginewra” /Guinevere/ i „Johns”. Po ukończeniu Uniwersytetu Nowojorskiego - NYU, Flynn podjął swoją pierwszą pracę jako asystent Scotta Rudina. TOM ROSENBERG (Producent) jest założycielem i prezesem Lakeshore Entertainment. Był producentem nagrodzonego tegorocznym Oscarem® obrazu “Za wszelką cenę” /Million Dollar Baby/. W wyreżyserowanym przez Clinta Eastwooda filmie zagrał on sam oraz Hilary Swank i Morgan Freeman. Do rąk Estwooda trafiła dodatkowo statuetka za najlepszą reżyserię, zaś Swank i Freeman odebrali Oscary® odpowiednio za najlepsza rolę żeńską i drugoplanową rolę męską. Rosenberg pracuje obecnie nad projektem filmowym “The Last Kiss”, z udziałem Zacha Braffa i Jacindy Barrett, w reżyserii Tony’ego Goldwyna. Ostatnio wyprodukował również obraz “Underworld: Evoluion”, w którym wystąpili Kate Beckinsale i Scott Speedman, a film wyreżyserował Len Wiseman. Obraz ma wejść na ekrany w styczniu przyszłego roku. Na liście projektów filmowych zrealizowanych przez Lakeshore są takie tytuły jak: “Apartament” /Wicker Park/, z udziałem Josha Hartnetta; “Underworld”; “Piętno” /The Human Stain/, z Anthonym Hopkinsem i Nicole Kidman, w reżyserii Roberta Bentona; “Dotyk przeznaczenia” /The Gift/, z Cate Blanchett i Keanu Reevesem, w reżyserii Sama Raimi; “Jesień w Nowym Jorku” /Autumn in New York/, z gwiazdorską obsadą: Richard Gere i Winona Ryder, w reżyserii Joan Chen; “Wyśniona namiętność” /Passion of Mind/, z udziałem Demi Moore, Stellana Skarsgarda i Williama Fichtnera; “Przepowiednia” /The Mothman Prophesies/, z Richardem Gere; “Uciekająca panna młoda” /Runaway Bride/, w którym zagrali Julia Roberts i Richard Gere, w reżyserii Garry’ego Marshalla; “Arlington Road”, z Jeffem Bridgesem, Timem Robbinsem i Joan Cusack oraz “200 Cigarettes”, z udziałem Bena Afflecka, Courtney Love i Christiny Ricci. Inne filmy wyprodukowane przez Rosenberga dla Lakeshore to: “Kids in the Hall: Brain Candy”, “Dopóki tam byłaś” /Til There Was You/, “Box of Moonlight”, “Blondynka” /The Real Blonde/ i “Going All the Way”. Rosenberg rozpoczynał karierę w świecie filmu jako współzałożyciel firmy Beacon Communications, pod której szyldem (jako producent wykonawczy) wprowadził na ekrany takie tytuły jak: “The Commitments”, “Sugar Hill”, “W księżycową jasną noc” /A Midnight Clear/, “Księżniczka Caraboo” /Princess Caraboo/, “Droga do Welville” /The Road to Wellville/ oraz “Huragan” /The Hurricane/. GARY LUCCHESI (Producent) jest producentem i jednocześnie prezesem Lakeshore Entertainment, niezależnej firmy producenckiej z siedzibą w Los Angeles. Ostatnio Lucchesi jako producent wykonawczy pracował przy nagrodzonym tegorocznym Oscarem® obrazie “Za wszelką cenę” /Million Dollar Baby/. W wyreżyserowanym przez Clinta Eastwooda filmie zagrał on sam oraz Hilary Swank i Morgan Freeman. Do rąk Estwooda trafiła dodatkowo statuetka za najlepszą reżyserię, zaś Swank i Freeman odebrali Oscary® odpowiednio za najlepsza rolę żeńską i drugoplanową rolę męską. Lucchesi pracuje obecnie nad filmem “The Last Kiss”, z udziałem Zacha Braffa dla DreamWorks, “Aeon Flux”, z Charlize Theron dla Paramount; „Underworld: Evolution”, w którym gra Kate Beckinsale dla Screen Gems oraz „Wannabe” dla Lions Gate. W 2004 roku, Lucchesi wyprodukował obraz „Apartment” /Wicker Park/, w reżyserii Paula McGuigana, z udziałem Josha Hartnetta (dla MGM). Rok 2003 to z kolei produkcje “Underworld” i “Piętno” /The Human Stain/, film powstały w oparciu o powieść Philipa Rotha, w reżyserii laureata Oscara® Roberta Bentona. W filmie zagrali Anthony Hopkins i Nicole Kidman. Dorobek producencki Lucchesi od czasu, kiedy związał się z Lakeshore Entertainment wzbogacił się o takie tytuły jak: “Przepowiednia” /The Mothman Prophesies/, z Richardem Gere i Laurą Linney; “Jesień w Nowym Jorku” /Autumn in New York/, w którym zagrali Richard Gere i Winona Ryder oraz wyreżyserowany przez Sama Raimi „Dotyk przeznaczenia” /The Gift/, z udziałem Cate Blanchett, Katie Holmes, Grega Kinneara, Hilary Swank i Giovanniego Ribisi. Lucchesi wystapił w roli producenta wykonawczego przebojowej komedii “Uciekająca panna młoda” /Runaway Bride/, z Julią Roberts i Richardem Gere, w reżyserii Garry’ego Marshalla; wspólnego aktorskiego przedsięwzięcia Madonny i Ruperta Everetta - “Układ prawie idealny” /The Next Best Thing/, w reżyserii Johna Schlesingera, a także filmu “Wyśniona namiętność” /Passion of Mind/, z udziałem Demi Moore, w reżyserii Alaina Berlinera. Lucchesi pracował wcześniej jako prezes Gary Lucchesi Productions, niezależnej firmy producenckiej, w której nadzorował między innymi takie produkcje jak: nominowany do Oscara® “Lęk pierwotny” /Primal Fear/, filmy “Zabójcza perfekcja” /Virtuosity/, “Jennifer 8” /Jennifer Eight/, “Three Wishes” oraz “Z miłości do…” /Just the Ticket/. Był także producentem nominowanego do nagrody Emmy obrazu “Gotti”, a także “Breast Man” i “Vendetta”, wszystkich dla HBO. Dodatkowo, zajmował się produkcją nagrodzonego Emmy filmu stacji Showtime pt. “Szaleństwa Iris” /Wild Iris/. Pracując jako prezes firmy Andrew Lloyda-Webbera - The Really Useful Film Company, Lucchesi wystąpił w roli producenta wykonawczego filmowej wersji musicalu “Cats”, jak również wielu filmów fabularnych. Zanim zdecydował się zostać niezależnym producentem Lucchesi był prezesem ds. Produkcji w wytwórni Paramount, gdzie nadzorował prace nad wieloma niezwykle popularnymi obrazami, w tym: “Uwierz w ducha” /Ghost/, “Indiana Jones: Ostatnia krucjata” /Indiana Jones and the Last Crusade/, “Fatalne zauroczenia” /Fatal Attraction/, “Polowanie na czerwony październik” /The Hunt for the Red October/, “Książę w Nowym Jorku” /Coming to America/, “Naga broń” /The Naked Gun/ oraz “Nietykalni” /The Untouchables/, z których łączny dochód wyniósł 2 miliardy dolarów. Inne filmy, które powstały w tym czasie pod okiem Lucchesi to: “Ojciec chrzestny III” /Godfather III/, “Szybki jak błyskawica” /Days of Thunder/, “Następne 48 godzin” /Another 48 Hours/, “Naga broń 2 1/2” /Naked Gun: The Smell of Fear/, “Smętarz dla zwierzaków” /Pet Cemetery/, “Wigilijny show” /Scrooged/, “Pierwsza liga” /Major League”, “Star Trek V” i VI oraz “Czarny deszcz” /Black Rain/. “Fatalne zauroczenie” /Fatal Attraction/ (1988), “Ojciec chestny III” /Godfather III/ (1990) i ”Uwierz w ducha” /Ghost/ (1990) nominowane były do Nagrody Akademii® w kategorii najlepszy film roku. Film “Uwierz w ducha” otrzymał statuetkę za najlepszy scenariusz oryginalny. Przed podjęciem pracy w Paramount, Lucchesi związany był z wytwórnią Tri-Star Pictures, gdzie zajmował się sprawami produkcji. Swoją karierę zaczynał w Los Angeles jako agent w William Morris Agency, w której reprezentował takie gwiazdy jak Kevin Costner, Michelle Pfeiffer, Susan Sarandon i John Malkovich. ANDRE LAMAL (Producent wykonawczy) Na liście jego najnowszych produkcji są takie tytuły jak: “The Last Kiss” z udziałem Zacha Braffa, Jacindy Barrett i Rachel Bilson; “Apartament” /Wicker Park/ z Joshem Hartnettem, Diane Kruger i Rose Byrne oraz “Piętno” /The Human Stain/, w reżyserii Roberta Bentona, z udziałem Anthony’ego Hopkinsa i Nicole Kidman. Był współproducentem “Jesieni w Nowym Jorku” /Autumn in New York/, z Richardem Gere & Wynoną Ryder; “Wyśnionej namiętności” /Passion of Mind/ z Demi Moore, Stellanem Skarsgardem i Williamem Fichtnerem oraz “200 Cigarettes”; “Phoenix”; “Homegrown”; “Box of Moonlight” i “Na całość” /Going All the Way/. Lamal rozpoczynał karierę producencką w Beacon Communications w 1991 roku, gdzie jako producent wykonawczy nadzorował prace przy filmach “W księżycową jasną moc” /A Midnight Clear/ i “Sugar Hill”. TERRY McKAY (Producent wykonawczy) Jest jednym z partnerów w Lakeshore Entertainment. Jako producent wykonawczy pracował wcześniej przy filmie “Blondynka” /The Real Blonde/, z udziałem Darryl Hannah i Kathleen Turner. W tej samej roli wystąpił przy filmach “Przepowiednia” /The Mothman Prophecies/, z udziałem Richarda Gere i Laury Linney (2002) oraz “Underworld” z Kate Beckinsale i Scottem Speedmanem (2003). JULIE YORN (Producent wykonawczy) stoi na czele Firm Films. Razem z Michaelem Ovitzem i Rickiem Yornem była współzałożycielką Artists Management Group. Ma na swoim koncie takie produkcje jak: “Trees Lounge” (1996), “Eve’s Bayou” (1997), “Animal Factory”, “Cherry Falls”, “The Caveman’s Valentine”, “Formula 51” i “Wonderland”. Jako szefowa Firm Films, Yorn zrealizowała do tej pory ponad 30 filmów i projektów telewizyjnych, w tym miedzy innymi „The Devil’s Rejects”, “Alice” dla Universal, “Bachelor Boys” dla Fox 2000, „The Runaway” i „Max Payne” dla stacji Fox. JEFF BETANCOURT (Montaż) ukończył naukę na Uniwersytecie USC w School of Cinema-Television w 1996. Po otrzymaniu dyplomu rozpoczął karierę montażysty przy filmie “Star Maps” w reżyserii Miguela Arteta dla producenta Matthew Greenfielda. „Star Maps” było pierwszym z serii popularnych niezależnych produkcji, przy których pracował Betancourt, kolejne to: „Billy’s Hollywood Screen Kiss”, „Chuck & Buck” oraz „The Good Girl”. Betancourt dokonał montażu filmu “Sztuka rozstania” /Get Over It/ dla Miramax Films oraz “O dwóch takich, co poszli w miasto” /Harold and Kumar Go To White Castle/ dla New Line Pictures. Jego ostatnie osiągnięcia to obrazy: “The Grudge – Klątwa” /The Grudge/ dla Columbia Pictures, wyprodukowany przez Sama Raimi, Roba Taperta i Taka Ichise, w reżyserii Takashi Shimizu. DAVID BRISBIN (Scenografia) był scenografem kultowych obrazów Gusa Van Santa “Moje własne Idaho” /My Own Private Idaho/ i “Drugstore Cowboy”. Ostatnio projektował dekoracje do filmów “Tatuaż” /In the Cut/, w reżyserii Jane Campion; “Miasto duchów” /City of Ghosts/ w reżyserii Matta Dillona oraz “Snow White” w reżyserii Caroline Thompson. Jego filmografia to również: obraz Jamesa Foley’a “W szponach korupcji” /The Corruptor/; “Komora” /The Chamber/; “Po zmroku, kochanie” /After Dark, My Sweet/ oraz “Beautiful Joe”, “Shakespeare’s Sister”, “Martwi prezydenci” /Dead Presidents/, “Szalona miłość” /Mad Love/, “A Dangerous Woman”, “Ruby”; “Crooked Hearts” i “The Tender”. Brisbin ma dyplom licencjata wydziału architektury Rice University. Praktyki odbywał u jednego z najbardziej uznanych amerykańskich architektów - Roberta Venturi. Dyplom magistra otrzymał w California Institute of the Arts. W 1985 roku Brisbin wygrał konkurs na stypendium przyznawane przez Henry Luce Foundation i spędził rok na Filipinach, realizując w tym czasie reportaże dla stacji telewizyjnej w Manilii. Jest autorem scenariusza i reżyserem dokumentalnego obrazu “Electronic Revolution of the Philippines” o upadku dyktatury Marcosa. Obecnie pracuje nad nowym filmem dokumentalnym o Kambodży. TOM STERN (Zdjęcia) był autorem zdjęć do filmu “Za wszelką cenę” /Million Dollar Baby/, uhonorowanego Oscarem® jako najlepszy obraz 2005 roku. Stern pracował również z reżyserem Clintem Eastwoodem przy jego dwóch wcześniejszych filmach: „Rzeka tajemnic” /Mystic River/, z Seanem Pennem i ”Krwawa profesja” /Blood Work/ z Angelicą Huston i Jeffem Danielsem. Jako operator kamery pracował przy filmie “Romance & Cigarettes”, w reżyserii Johna Turturro, z udziałem Kate Winslet, Jamesa Gandolfini i Susan Saranden, a także obrazach „Bobby Jones” i „Stroke of Genius”, z udziałem Jamesa Caviezela i Jeremy’ego Northama. Stern pracował również w charakterze specjalisty oświetlenia przy filmach: “Droga do zatracenia” /Road To Perdition/, “American Beauty”, “Kosmiczni kowboje” /Space Cowboys/, “The Phantom”, “Niebezpieczny umysł” /Dangerous Minds/, “French Kiss”, Doskonały świat” /A Perfect World/, “Class Action”, “Impulse”, “The Dead Pool” i “Bez przebaczenia” /Unforgiven/. CHRISTOPHER YOUNG (Muzyka) jest uznawany obecnie za jednego z najzdolniejszych przedstawicieli nowego pokolenia kompozytorów Hollywood. W swoim portfolio ma tematy muzyczne zarówno do melodramatów, jak i trzymających w napięciu thrillerów. Znakomicie łączy style lat ’50-tych, ’60-tych i ’70-tych z nowoczesnością i wrażliwością muzyczną. Po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę w 1987 roku, kiedy to skomponował przeszywające tematy muzyczne do horroru Clive’a Barkera pt. „Hellraiser: Wysłannik piekieł” /Hellraiser/, a w kolejnym roku dorzucił do tego jeszcze “Wysłannika piekieł II” /Hellbound: Hellraiser II/ oraz „Muchę II” / The Fly II/. Swoim niekonwencjonalnym podejściem do tematów muzycznych i oryginalnością brzmienia Young zdobył sobie uznanie branży muzycznej i współpracujących z nim twórców filmowych, coraz chętniej zlecających właśnie jemu napisanie tematów muzycznych do swoich filmów. Tym sposobem z roku na rok pojawiało się coraz więcej filmów z muzyką kompozytora, w tym między innymi: „Włóczęga” /The Vagrant/ z 1992 roku, więzienny dramat „Morderstwo pierwszego stopnia” /Murder in the First/, thrillery “Gatunek” /Species/, “Zabójcza perfekcja” /Virtuosity/ i „Psychopata” /Copycat/, z udziałem Sigourney Weaver i Holly Hunter. Z czasem powstały również tematy bardziej lekkie, w tym do komedii Billa Murray’a “Człowiek, który wiedział za mało” /The Man Who Knew Too Little/ i melodramatu Johna Dahla „Hazardziści” /Rounders/. W bogatej filmografii kompozytora są również takie tytuły jak: “Head Above Water”; “Osaczeni” /Entrapment/, “The Big Kahuna”, z udziałem Kevina Spacey i Danny’ego DeVito; „Huragan” /Hurricane/ Normana Jewisona, z udziałem Denzela Washingtona; „Cudowni chłopcy” /The Wonder Boys/, z Michaelem Douglasem; “Dotyk przeznaczenia” /The Gift/ Sama Raimi, “Ława przysięgłych” /Runaway Jury/; “Jądro ziemi” /The Core/ oraz „An Unfinished Life”. Young pracuje obecnie nad filmem “The Grudge”, z Sarah Michelle Gellar oraz “Beauty Shop” z udziałem Queen Latifah. TISH MONAGHAN (Kostiumy) Pierwszy kontakt Monaghan ze światem sztuk dramatycznych był dość przypadkowy. Początkowo uczęszczała na zajęcia aktorskie, żeby z czasem zainteresować się projektowaniem kostiumów. Pracę dyplomową w dziedzinie kostiumu historycznego obroniła na Dalhousie University w Halifax. Pracę w przemyśle filmowym rozpoczęła w 1981 roku. Początkowo pracowała jako krojczyni przy kilku produkcjach teatralnych, a następnie kostiumolog przy serialu “Brothers by Choice”. W tym czasie była zatrudniona również jako asystentka projektanta kostiumów przy kilku dużych produkcjach filmów historycznych. Przez ostatnie kilka lat projektowała kostiumy do wielu dużych projektów filmowych i całej rzeszy sławnych postaci filmu i show biznesu, takich jak Al Pacino, Hilary Swank, Robin Williams, Robert Redford, Morgan Freeman, Jon Voight, Ellen Burstyn, Christopher Nolan i Lasse Hallstrom. Monaghan pracuje obecnie nad projektami kostiumów do obrazu “Catch and Release” dla Sony, z udziałem Jennifer Garner, na podstawie scenariusza i w reżyserii Susannah Grant.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.