Efekt ten określa przemianę wizerunku człowieka z dobrego w
złego, przeważnie z powodu środowiska, w jakim się
aktualnie znalazł czyli miejsca, sytuacji oraz osób, które
bezpośrednio wpływają na taką przemianę. Nic nie dzieje się
bez przyczyny. Oczywiście po eksperymentach, które
przeprowadził na przeciętnych, przez siebie wybranych
ludziach Philipe Zimbardo, doszedł on do takiego wniosku, że
każdego może to dotknąć. Moim zdaniem nie ma w tym nic
odkrywczego i niestety, bo trzeba tak o tym powiedzieć, takie
działanie może uświadomić niedowiarkom, iż w nich również
siedzi zła natura. Kwestią jest po której stronie barykady się
nagle stanie i w jakiej grupie się znajdzie. Czysta
matematyka. Obraz, który przedstawia nam Hirschbiegel jest
w swej istocie na tyle oczywisty, że aż przerażający. Jako
temat, nie widzę nic w nim przesadnego. Jako realizacja,
owszem jest już przerysowany, a niektóre sceny mogą wręcz
poirytować. Najważniejszym grzechem niemieckiego
''Eksperymentu'' są zasady według których machina
funkcjonuje, ale i nie tylko one. Doktorzy mogą w każdej chwili
zainterweniować, przeprowadzają na bieżąco wywiady z
uczestnikami ich gry, a sami uczestnicy mogę wykruszać się z
własnej woli, nie szkodząc tym samym pozostałym graczom.
Nie ma zatem ogólnej odpowiedzialności, że jeżeli złamie się
zasady, tracą na tym wszyscy, a nie tylko pojedyncze osobniki.
Takie postępowanie rozszerza zakres działania, dlatego też
może wzbudzić jeszcze większą agresję i chęć władzy
silniejszych. Nie ma tu przede wszystkim czerwonej lampki!
A więc takie ingerowanie naukowców w to co się dzieje
podczas ''walki na śmierć i życie'', jest według mnie,
niedopuszczalne, gdyż może zmieniać decyzję królików
doświadczalnych. Nie mamy tu do czynienia ze zwierzętami, a
z rozumną formą życia, która świadomie ma podejmować
kroki, więc zostawmy jej szersze pole manewru.
O ile powód dla którego film ten powstał szanuję o tyle forma
w jakiej nam twórcy go podają, jest często makabryczna. Nie
wiem czy miała ona bardziej uwiarygodnić tło sprawy, bo
pewnie tak, ale mi taka ''autentyczność'' nie jest potrzebna.
Zrozumiem te wszystkie kamery z ukryć, bo pewnie to część
planu, aby było realniej, bardziej eksperymentalnie,
dokumentalnie, a nie fabularnie, ale i tak jest ten efekt
nadużywany. Zmontowanie tego w całość, również
pozostawia wiele do życzenia. Dochodzi jeszcze obskurny
dźwięk i co najważniejsze w 70% - 80% KOSZMARNA
muzyka, która wierci tylko niepotrzebną dziurę w głowie! Jest
tak samo męcząca i drażniąca, jak gra aktorów. Chyba za
całokształt nikogo nie jestem w stanie wyróżnić. Niektórym tak
''występ'' przychodzi tak ciężko, że zamiast bardziej wiarygodni
stają się po prostu męczący. Do tego jeszcze te okrojone
dialogi. Momentami wygląda to słabo.
Sorry, ale ta wersja, chociaż tak wielu coś udowadnia, nie jest
znów taka lepsza, aniżeli późniejsza amerykańska, a ocena i
miejsce na FW nie musi oznaczać, że tak właśnie jest. Ja
tego nie podważam i jeżeli komuś bardzie ona przypadnie do
gustu to jego sprawa, ale prawdą jest, iż żadna z nich nie jest
jakąś rewelacją. Według mnie obie są tylko i wyłącznie
typowymi filmami fabularnymi, nie mogącymi otworzyć mi
oczu na coś co mnie wcale nie dziwi, nie zaskakuje, co nie
jest dla mnie jakimś szokiem. Nawet do końca nie jest dobrą
rozrywką.
Realizacja i wykonanie w tym przypadku, czyli chęć ukazania
jeszcze większej agresji i wymknięcia się wszystkiego z pod
kontroli za pomocą zgrzytów, huku, wirujących kamer,
szybkich przybliżeni i oddaleń obrazu, totalnego chaosu,
niestety tylko bardziej podrażnia nerwy. Nie ma w tym dla
mnie nic szczególnego, więc czemu mam się tym jarać? 5/10
Pozdrawiam