Rok 1967, w Republice Mirandy - fikcyjnym kraju w Ameryce Łacińskiej, rządzonym przez dyktatora Generała Abalorio - Arcibel Alegría, dziennikarz piszący na temat szachów, na skutek pomyłki podczas składu jednego z wydań gazety, w której pracuje zostaje aresztowany i staje się więźniem politycznym. W więzieniu Arcibel, odludek, rozwodnik z dwuletnią córką, uważający się dotąd za osobę apolityczną, zaczyna dostrzegać rzeczywistość, jakiej dotąd nie znał. Więźniowie, wyznający różne ideologie, mają też różne wyobrażenia na temat tego jak powinien wyglądać ich kraj. Arcibel spędza czas przysłuchując się ich rozmowom i grając w szachy z Palaciosem, więźniem z sąsiedniej celi. Kiedy naród wybiera Generała Abalorio na prezydenta, więźniowie polityczni zostają uwolnieni, jednak Arcibel pozostaje w więzieniu, bowiem na skutek biurokratycznego błędu zakwalifikowano go do grupy pospolitych przestępców. Więzienie znów się zaludnia, ale teraz sąsiadami Arcibela są złodzieje i mordercy. Do celi dziennikarza przydzielony zostaje Pablo, młody chłopak, który ledwie umie czytać i pisać. Jako, że Pablo nie umie grać w szachy i mimo wysiłków Arcibela nie potrafi się nauczyć, dziennikarz wpada na pomysł, by wymyślić nową grę. Ta gra to "wojna partyzancka". Pablo z każdym dniem gra coraz lepiej, a pojawienie się Rosalindy - dwudziestoletniej córki Arcibela daje mu impuls do podjęcia nauki. Pablo ucieka z więzienia w dniu, w którym udaje mu się wygrać z Arcibelem. Wkrótce Arcibela czeka niespodzianka - jego gra stała się rzeczywistością, a głównymi graczami są Pablo i Rosalinda.