bardzo ladnie powiedziane

Ja tego kiczu Tarantino nie trawię, więc chyba jestem taki nijaki, mózg mam, ale nie potrafię go wyłączyć na czas seansu :D

Więc przesuń balans między mózgiem i sercem (już nie mówię o najniższych anatomicznie organach) nieco w dół...

Lepiej bym tego nie ujął, ja bym dodał jeszcze silne inspiracje stylem Sergio Leone czy innych twórców różnych spaghetti- i anty-westernów z lat 60. i 70.

Nie wiem, czy Leone na serio te "makaroniwesterny" kręcił, czy to komercja zaważyła, czy też świadomie poszedł w przesadę i "sieriozność" środków - ale mu się udało! Miłośnicy westernów oglądają to z przyjemnością... chyba, że są okropnymi purystami i poza Hollywoodem tego gatunku nie widzą.
Teoretycznie nie znoszę popokultury, ale bez niej cóż to byłoby za życie... Kryminały, westerny, komedie romantyczne, przeboje muzyczne, piwko przy grillu, słone dowcipy, podryw panienek, itd., itp.. (z porno włącznie!).
Chłopcy obowiązkowo na niebiesko a dziewczynki na różowo, jak trenować to tenis i konie, do pracy garnitur w środku lata, "wypasione" auto, "dacza" nad jeziorem i w kapciach przed telewizorem; niech mi najbardziej elitarni intelektualiści/klerkowie/koneserzy powiedzą, że są od tego całkowicie wolni!

Problem w tym, że postmodernizm jak i kontrkultura (oj, mają się blisko siebie) niczego istotnego nie wnoszą do czegokolwiek. Pusta zabawa, raz ładniejsza, raz brzydsza, ale zawsze cyniczna i - pardon le mot - aempatyczna.

No proszę, "Pulp Fiction" to film "z przesłaniem". Przecież to komercyjny chłam bez żadnego sensu, w rodzaju upławów Vegi. Już lepsza "Arabela".