Cóż mogę napisać o tym filmie? W dawnych czasach też dużo pisałam wierszem, a emocjonalne warstwy były dla mnie niezwykle ciekawe w filmach. Z czasem jednak pokochałam konkrety. Dlaczego? Bo nic nie jest tak ważne jak konkrety, jak umiejętność pomagania drugiej połówce w trudnych chwilach, jak bycie wsparciem dla kogoś, jak konkretne czyny, które robimy w imię miłości. Takie realne, namacalne dowody milości, które okraszone są czułością, bliskością, namietnością. W tym filmie jakoś zabrakło mi tego czegoś, samo pisanie wierszem to za mało, żeby przekonać mnie o czyjejś miłości, wspólne igraszki, to też jakoś też niezbyt wiele, biorąc pod uwagę, iż miłość dla mnie znaczy iść przez trudy tego świata i patrzeć nadal w jednym kierunku. Po prostu czegoś tu brakowało, samo poznanie głównych bohaterek i rodząca się miłość między bohaterkami była jakaś naciągana- mało wiarygodna. Ale może nie powinnam się czepiać? Wszak każda miłość rodzi się inaczej.
Nie ocenię tego filmu, ponieważ nie byłam w stanie go obejrzeć do końca. Chyba pierwszy raz w życiu nie obejrzałam filmu do końca zresztą :-P Jestem ciekawa opinii innych osób, może ja tego filmu nie zrozumiałam? Może uważam, że czegoś tu brakło.
A może nie rozumiem tego filmu, bo jestem w stanie dla miłosci przeskoczyć każde morze i nie kupuję takich dramatów nawet jeśli są oparte na faktach i są z tamtej epoki. Nie wiem czy jeśli bym żyła sto lat temu to chowałabym się przed światem? Biorąc pod uwagę mój charakter - nie ma takiej możliwości. Ale to tylko moja opinia, cóż z moją romantyczno-realistyczną duszą ciężko ogląda mi się takie dramaty. Jeśli romantyzm to wiersz i świeczki, ale jeśli chodzi o realne życie, to silne wsparcie i patrzenie w tym samym kierunku,choćby nie wiem co. Zatem zostaję jednak przy "I can't think straight".