Will przyjeżdża do domu rodziców by zrobić ojcu niespodziankę i odkrywa, że ich nie ma. Po krótszym śledztwie wychodzi na jaw, że zabrali swój kamper ''Leisure Seeker” i wyjechali bez informowania o tym swoich dzieci. To właśnie tytułowi Ella i John Spencer są owymi uciekinierami. Kobieta mówi mężczyźnie, że przesadził z wodą kolońską zaś on rewanżuje się pytaniem czy puściła bąka. Po chwili razem dochodzą do wniosku, że trzeba zatankować. Żona proponuję stację Stuckey's na której mogą kupić batoniki orzechowe. Niestety sklep jest zamknięty, więc gawędzi sobie z Syryjczykiem obsługującym ich.

Po odjeździe mąż stwierdza, że chce zjeść burgera, więc jadą do baru. Ich kelnerką jest Chantal, która proponuję mega zestaw, lecz John cały czas powtarza, że ''chcę burgera''. Tym czasem ich córka Jane rozmawia przez telefon z lekarzem wyrażając nadzieję, że rodzice daleko nie odjechali. Chwilę po zakończeniu rozmowy na telefon Willa dzwoni Ella i oznajmia, że wybrali się na wycieczkę oraz chcą razem spędzić wakacje niezależnie od planów swoich dzieci. W tym samym czasie ojciec rodziny rozmawia z obsługującą ich pracownicą o Hemingwayu.

Produkcja bardzo mi przypomina niedawno oglądaną przeze mnie ''Edie'' (2017). Filmy te łączy wątek godziwej starości, którą chcą zaprzepaścić potomkowie oddając np do domu starców. Ich dzieci reagują różnie od siebie. Will jest oburzony i chce ścigać rodziców, uważa nawet, że jego ojciec nie powinien prowadzić zdezelowanego auta. Zaś Jane wykazuję zrozumienie dla nich. Podobnie jak w ''Ostatnim kursie do Darwin'' nie obędzie się bez problemów, które powoduję stan zdrowia obojga emerytów. John cierpi najprawdopodobniej na chorobę Alzheimera i związane z tym dysfunkcje jak oddawanie moczu bez swojej wiedzy. Ella choruję na raka, który z dnia na dzień ją niszczy.

Wiek obojga również nie ułatwia sprawy. Wiadomym jest, że luki w pamięci są rzeczą w takich okolicznościach oczywistą, więc żona w sprytny sposób taki jak slajdy stara się przypominać mężowi najprostsze informacje, czyli np jak nazywają się ich dzieci. Produkcja nie jest pozbawiona elementów humorystycznych takich jak: Odjechanie bez towarzyszki z postoju, więc motocyklista pomógł jej dogonić mężczyznę albo scena oglądania wyżej wymienionych zdjęć na ekranie z grupą młodych ludzi, którzy mają swoje reakcje na to co widzą.

Wątek miłości związanej poniekąd z utratą pamięci na skutek demencji został poruszony w filmie ''Żyj dwa razy, kochaj raz'' (2019). Wspominam o tym z uwagi na to, że Ella cały czas kocha męża i stara się go odnajdywać między długimi okresami zamglenia. Nadal potrafi być zazdrosna, z resztą nie tylko ona, bo Johnowi też potrafią się przypomnieć dziwne rzeczy. Główni bohaterowie zostali idealnie odwzorowani. Fabuła ciekawa i pełna różnych zwrotów akcji oraz przygód. Widza ogarnia poczucie beznadziei, gdy widzi zmagania ze sobą tytułowych bohaterów. Zakończenie jest do przewidzenia, ale nie uważam tego za minus. Moja ocena to 9/10.