Zniechęcony trailerami obawiałem się tego filmu, w szczególności, że postać Elvisa jest mi wyjątkowo bliska. Od dziecka byłem jego wielkim fanem, oglądałem tuziny dokumentów, czytałem książki. I o ile sama konwencja filmu w stylu Wielkiego Gatsby bywa dla mnie irytująca, to kreacja Elvisa w wykonaniu Austina Butlera to absolutne mistrzostwo i pisząc to mam ciarki na ciele. Król jak nikt inny bywa przerysowany, karykaturalny, tymczasem tutaj tego nie ma. Mimo pewnej różnicy w wyglądzie, Butler tak świetnie naśladuje gesty, mimikę, ruchy czy nawet głos Elvisa, że pod koniec filmu widz zaczyna się zastanawiać czy to nie są wstawki oryginalnego EP.

Faktycznie, irytujący bywa momentami Tom Hanks, ale chyba tylko dlatego, że ciężko jest zapomnieć o tym, że jest Tomem Hanksem :) Zagrał poprawnie. Matka Elvisa odwzorowana 1:1.

Historia pomija wiele istotnych faktów, ale oddaje tragizm życia EP. Główny przekaz tego filmu to wielka miłość do muzyki i tragiczne życie Elvisa.