Szczerze mam mieszane uczucia. Spodziewałem się, że film będzie szokujący, zapadnie mi w pamięć, a tu? Podczas seansu ziewnąłem pare razy - nie spuszczając wzroku z ekranu - nie chciałem ominąć żadnej sceny, bo niby „spokojnie zaraz się rozkręci”. No i klops. Życie Elvisa daje ogromne pole do popisu, można było podkręcić klimat, pokazać pazura! Nawet duża ilość ujęć, gdzie E. występuje na scenie zaczyna z czasem nudzić.
Co będę mówił, pewnie jakaś osoba w średnim wieku+ powie, że ten film to emocjonalny majstersztyk, chociaż myślę, że tak nie jest. Nie mniej jednak będąc fanem mocnych wrażeń wiem, że ten film mógł wiele więcej osiągnąć!