Maestro Pasolini po raz kolejny udowodnia, iż był człowiekiem, ktory jednak cos nowego wniósł do dziejów kinematografii, chocby za sprawą takich filmów jak ten. "Ewangelia.." to film który jest swoistą wizją życia Jezus wykreowaną przez wloskiego reżysera, wraz z pewnym zabarwieniem owej postaci w mysl pewnych zalożen, ktore przyświecaly jego twórczości . Oczywiście ta specyficzną interpretacją wydarzeń sprzed dwóch tysięcy lat, tchnie bardzo często orygnalną myslą Pasoliniego, na czele z jego głebokim uwielbieniem dla marksizmu oraz otwartą pogardą dla kleru i mieszczaństwa. Jednak musze powiedzieć, iz film zaskoczył w pewnym sensie mnie, bowiem przed projekcą spodziewałem się jednak większej dawki bluznierczych i marksisowskich fascynacji Pasoliniego, jakim dał wyraz min: w "Salo" czy "Chlewie". Rezyser dośc wiernie i zgodnie z przyjętym kanonem przedstawia żywot Chrystusa, choć pewne przemilczenia i celowe pominięcia pewnych epizodów moga rzucać się od razu w oczy. W porownaniu z "Ostatnim kuszeniem Chrystusa" dzieło Pasoliniego nie jest jednak aż tak bardzo innowacyjne i prowokujące i na pewno smiało może przejśc w dzisiejszych czasach przez tzw. telewizyjną cenzure. Zamiast tego film udowadnia iż tamte wydarzenia można przedstawić z pominięciem wielkich nakładów i znanej obsady, a stawiając nacisk na realizm, a wręcz naturalizm ich przedstawienia. Jezus zagrany przez amatorskiego aktora jest chyba najlepszą i najbardziej wiarygodną kreacją, z jaką do tej pory spotkałem się w filmie. W filmie tym widać poszanowanie reżysera dla wiarygodności tamtego okresu, co jest niewątpliwie wielkim atutem tego obrazu. Świetnie oddana atmosfera Jerozolimy czy choćby częste ujęcia kręcone wprost "z ręki" są przykładami tego, że na Pasoliniego w ogromnym stopniu odziaływały zalożenia włoskiej specjalności filmowej okresu powojennego czyli nurtu neorealizmu (łatwo widoczne chocby w "Mamma romma"). Nauki Jezusa, mimo iż oddane w duchu rewolucyjnym i niemalże wykrzyczane przez bohatera, we właściwy sposób oddają ową rewolucyjnośc nauczania Chrystusa, zaś kreacje apostołów (zwłaszcza Judasza) sa naprawde bardzo udane. Nie jest to film, który nie odciska w nas specyficznego piętna i nie skłania do pewnej refleksji nad wartością i filozofią chrzescijańskiego nauczania. Pewne zabarwienie owym ideom, które nakreślił w tym filmie Pasolini na pewno dodaje pewnien oryginalny smaczek, jednak mimo kontrowersji jakie do dni dzisiejszego budzi twórczośc tego Włocha, udowadnia on w "Ewangelii", iż nie jest on taki straszny, jak go malują...