Zgadzam się na 100%. Po prostu ARCYDZIEŁO GATUNKU. Oglądałam co najmniej ze trzy razy i za każdym razem takie same emocje.

Dla mnie to jeden z nielicznych wypadków (niestety), kiedy wielkie kino spotyka się na ekranie z fantastyką i baśnią. Jeden z ciekawszych brytyjskich reżyserów i kilkoro znakomitych angielskich aktorów. No i ta plastyczna, odrealniona wizja połączona z niebanalną ścieżką dźwiękową.

Właśnie sobie odświeżyłem ten film i niestety buba. Gra aktorska (poza trzema drugorzędnymi postaciami, które z czasem się wybiły) wprost żenująca. Dziesiątki wątków, które w ogóle się ze sobą nie splatają. Muzyka też pozostawia wiele do życzenia. O choreografii walk też wiele dobrego nie można powiedzieć, wiem, że wtedy tak się kręciło filmy ale z tego samego okresu jest Conan Barbarzyńca i tam wypadło to o niebo lepiej. Zresztą jak i cała reszta. Nie widzę w tym filmie żadnego arcydzieła ani żadnego powodu dla którego miałbym do niego jeszcze kiedyś wrócić. Nie polecam.

Bez jaj ale w ogóle nie jesteś w stanie wyłapać w ogóle koncepcji kostiumowych czy plastycznych na ten film. To film nie tyle dla fanów nawet baśni czy fantasy, ale konkretnie dla ludzi mocno siedzących w mitach i legendach arturiańskich. Ten film wymaga nawet nie tyle pewnej wrażliwości, co określonej kompetencji kulturowej. Zdjęcia nawiązują swoją stylistyką (podobnie zresztą jak kostiumy, który nie są rekonstrukcją historycznego V wieku tylko przedstawień romansu historycznego) do malarstwa Prerafaelitów, którzy często malowali tematy aturiańskie. Czerpali i z legend arturiańskich i z dzieł poetów takich jak John Keats czy Alfred Tennyson. Boorman sporo czytał "Złotą Gałąź" Fraziera i estetyka filmu nawiązuje do jego koncepcji antropologicznych, do pewnych interpretacji "Ziemi jałowej" czy poezji Miltona. To film bardzo mocno osadzony w 3 tradycjach recepcji arturiańskiego romansu. Przede wszystkim anglosaskiej - scenariusz dość wierny "Le Morte d'Arthur" sir Tomasza Mallory;ego, oraz "Idyllom królów" Tennysona, malarstwo prarafelickie etc., francuskiej - postać Lancelota, niemieckiej - wykorzystany "Tristan i Izolda" Wagnera oraz muzyka Orfa.

Warto przeczytać ten post - dzięki.

TAK! Film piękny, uduchowiony, niesamowity! "Merlin" trochę słabszy, ale też trzyma poziom. Ech, lubię fantasy, a mało go w kinie na poziomie pokazano, aczkolwiek "Władca pierścieni" lekko odwrócił ten niekorzystny trend. :)

nie mogę sie zgodzić, oczywiście punkty za warstwę artystyczną ( specjalnie oświetlane zbroje, piękne tła ) ale pozatym film nie trzyma próby czasu. Momentami bywa śmieszny. Z całego seansu podobały mi się 2 rzeczy , piękne metalowe logo na początku i Gizbern ;) 6 punktów

Może dałeś się za bardzo uwieść estetyce współczesnego kina hollywoodzkiego? Różnica jest taka, że ono wciąga widza, porywa autentyzmem wydarzeń, nie daje się nudzić, a jednak jeśli szuka się czegoś do bardziej, powiedzmy, kontemplatywnego odbioru, to jednak przewaga takich dzieł jak "Excalibur" jest, moim zdaniem, duża.

możliwe co do uwiedzenia, jest w tym jakaś prawda ale sa tez dzieła rycerskie z tamtego okresu które bardzo mi sie podobają np. Flesh+Blood pzdr