rzutem na czarną wstęgę okolicznościową sięgam po najlepszego, w sensie najbardziej montażowo bałamutnego, pofrikowanego i wielokrotnie złożonego dissa na busza i buszyzm gdzieś na peryferiach nowomilenijnej pluskwy w postaci jengi w 9 a może i od razu w 11D - w zależności od tego który model okularów z unikalnej kolekcji niejakiego johna nady z sezonu osiem osiem się na nosie aktualnie nosi - i nie mogę się nadziwić.. nie jest to być może świadectwo najrzetelniejsze, ba - w roku premiery na przykład chodziły słuchy, że budować sobie na jego podstawie obraz ameryki to jak budować sobie obraz polski na podstawie wiadomości z radia maryja - ale na pewno jest to świadectwo najzabawniejsze.. ciężki autor z wdziękiem don kichota nieraz zgrabnym jak kowadło wywód swój waży i dworuje sobie lekce uderzając raz po raz, nieraz w tył głowy pacnie, nieraz packą na muchy a nieraz obuchem - pacnął mię pan panie moorze w twarz obuchem aż przejrzałem, aż chciałoby się strawestować sobie, popuścić lejce, puścić wodzę, podworować, ale bez obaw, odgłosy bocznic utworzą harmonię a odczyn biernackiego ukoi harmider - ale najczęściej poniżej pansa i przewałkom, przewalankom, przepychankom nie ma końca, ale.. jak to się ogląda!