Historia powinna być dla nas nauką, doświadczenie starszych wyraźną wskazówką, latarnią, kluczem do ścieżki pozbawionej ich błędów. Niestety każde z nas od chwili narodzin jest pustą kartką obarczoną jedynie instynktem i pewną pamięcią genetyczną. Reszta urabiana jest od zera przez otoczenie, które bez względu na to jak wiele może nas nauczyć, jak wysoko wynieść, jak dobrze przygotować do życia, często wręcz przeciwnie, porzuca nas w ciemności, na rozstaju dróg. Nie mówię, że obowiązkiem każdego człowieka nie jest uczyć się i rozwijać, wręcz przeciwnie! Ale każdego trzeba choć odrobinę nakierować. A tenże nauczyciel, autorytet, przewodnik, musi sam doskonale wiedzieć co robi. W przeciwnym razie mimo szczerych, dobrych chęci zaprowadzić może nawet kilka pokoleń w paszczę otchłani.