...ale gdzie fabuła?
Przez cały czas miałem wrażenie, że Sakaguchi poświęcił na nią dziesięć minut w świątyni dumania. Albo i jeszcze mniej. Nic nie jest jasne, nic tak naprawdę nie tworzy jakiegoś większego sensu, nie mówiąc już o spójności, do tego uważam, że film jest nużący - bo tak naprawdę to tylko rotacja strzelanin i momentów, czasem nieznośnie, patetycznych. Fabuła operuje ogranymi motywami, rekwizytami i archetypami postaci (Gray, cała drużyna kapitana...), nie wysilając się zbytnio, żeby przyjąć jakiś bardziej zaskakujący zwrot, czy chociaż wyjaśniń parę niuansów dotyczących zagmatwanej historii, która tak naprawdę jest całkiem prosta, ale niedopowiedziana i przez to sztuczna i mało interesująca.
Haczyk jest jednak całkiem sprytny - symbolika w pełni zastępuje logikę, tworząc własną, która wyjaśnień nie wymaga, ani z racji swej natury - ich nie udziela i nie stara się udzielać. Z mojego punktu widzenia, taki zabieg jest niezły, jeżeli mamy do czynienia z komputerowym projektem zamiast filmu, bo można machnąć ręką na wszystko i cieszyć oko obrazem. W "normalnym" filmie to by nie przeszło...

Zostaje więc oglądanie dla samego oglądania, bo "Final Fantasy" to tylko piękne opakowanie z pustką w środku; więc jeżeli ktoś z miejsca założy, że będzie po prostu świadkiem niezwykłego, rewolucyjnego eksperymentu komputerowego, to polecam jakiś kofeinowy boost i do kina. Ale niedosyt i tak pozostanie. W sumie - można obejrzeć.