Spokojne amerykańskie przedmieście staje się areną krwawych wydarzeń, gdy tajemniczy wirus przemienia wszystkie miejscowe matrony w spragnionych ludzkiego mięsa kanibali...
Debiutancki obraz Jamesa Avilesa Martina oferuje mariaż horroru i komedii, w którym makabra spotyka się z czerstwym humorem. Poziom wykonania jest zatrważająco niski, praktycznie każdy aspekt tutaj kuleje: aktorstwo przywodzi na myśl błazenady z polskich kabaretów, muzyka wkurza na równi z melodyjkami w formacie midi, scenografia to szkolny teatrzyk, zdjęcia jakości koszmarnej, montaż zgoła przypadkowy i niemrawy. "Flesh Eating Mothers" to klasa Z. pełną gębą, realizacyjnie nie odbiega zanadto od dokonań Eda Wooda. Fabuła w stanie szczątkowym, co przy całkowitym braku napięcia owocuje seansem zgoła nużącym. Sceny gore są może i całkiem krwawe, niemniej pozostawiają one wiele do życzenia i są bardzo umowne. Najgorsze jest chyba to, że film Martina stara się być zabawny, ale zawarty w nim rodzaj dowcipu nie tyle śmieszy, co wpędza w zażenowanie. To jedna z tych pozycji, o których można by rzec: "tak zły, że aż... głupi". Amatorka, tandeta, zły smak - pewnie niektórym przypadnie to do gustu, ja jednak zapewne szybko zapomnę o krwiożerczych mamuśkach.