Forrest i Jenny to po prostu dwa oblicza Ameryki - tak sobie bliskie i się rozumiejące a jednocześnie tak sobie nawzajem obce. Nieustannie wychodzące sobie na spotkanie a zarazem wzajemnie się odpychające.
1 Forrest to uosobienie mitu Ameryki dla prostolinijnych, taki anglosaski odpowiednik Prostaczka Woltera:
- niezbyt inteligentny, nienajbardziej wykształcony,
- sprawny fizycznie pomimo początkowego handicapu; potrafi przekształcić najsłabszy punkt swojego ciała (nogi) w największy atut,
- prawdomówny i do bólu szczery, bezgranicznie ufny,
- bez krzty cynizmu albo krytycyzmu,
- szczerze religijny,
- osiągający finansowy sukces jakby wręcz mimochodem, przypadkiem, nie do końca zdając sobie sprawę kiedy i jak,
- szczodrobliwy i niewiarygodnie uczciwy,
- bez cienia zgorzknienia, zadowolony z tego, co Bóg mu dał, bez cienia skargi w głosie.

2 Jenny to uosobienie Ameryki, która się wyrodziła i daleko odeszła od źródeł; nie czerpiąca ani z Pielgrzymów ani z idei Ojców -Założycieli:
- błądząca w poszukiwaniu prawdziwego uczucia,
- zbuntowana w sferze polityki i obyczajów,
- nieodporna na pokusy złego: złych mężczyzn i narkotyki,
- nieumięjąca rozpoznać, co dla niej naprawdę dobre,
- życiowy rozbitek,
- nawracająca się na słuszną drogę dopiero wtedy, gdy jest już za późno, gdy nic jej to już nie może pomóc.

A jaka jest Ameryka prawdziwa? Jaką Amerykę spotykają ci, którzy wciąż tam licznie zmierzają ze wszech stron? Czy jest ona, jak to bywa najczęściej, czymś pośrodku?
PS Powiecie jeszcze, że to przecież nie całe USA sportretowane w filmie. Mamy jeszcze, niejako w kontrapunkcie, liczne postaci epizodyczne. Choćby porucznik Dan:
- z jasno wytyczoną drogą życiową na początku,
- z życiem najciężej jak się da przetrąconym - w samym tego życia zenicie,
- stopniowo z życiem się godzący, pod wpływem kontaktu z Prostaczkiem Forrestem,
- pogodzony z życiem na dobre - dzięki technologii medycznej oraz dzięki dopływowi świeżej (tutaj: azjatyckiej) krwi...