Wielki przekręt – świetny temat do nakręcenia filmu sensacyjnego. Pościgi, bossowie wycinający konkurencję, kasa przepływająca w podziemiu, piękne kobiety u boku brutalnych mężczyzn, to chwytliwe. Filip Bajon w swoim najnowszym filmie „Fundacja” odchodzi od tej tradycji proponując kino inteligentne, ukazujące, że tak naprawdę przekręt rozgrywa się pomiędzy ludźmi na pozór normalnymi, od szarego obywatela różniącymi się zwiększoną dawką cynizmu i sprytu. Autentyczna historia pewnej fundacji żerującej na poszkodowanych dzieciach reżyser wykorzystuje do snucia opowieści dotykającej natury ludzkiej. Chciwość i obłuda są w każdym z nas, wielki oszust gra tylko o wyższą stawkę. A było to tak: starszy pan miał pomysł jak zrobić wielka kasę na zmianie przepisów dotyczących karanie kierowców powodujących wypadki pod wpływem alkoholu. W swoją grę wciąga młodego niby alterglobalistę (w tej roki Maciej Stuhr) oraz córkę i żonę, nie braknie polityków, bankierów, prawników. Każda z osób chce ugrać coś na swoje konto o czym kreowany przez Jana Nowickiego bohater doskonale wie i bynajmniej nie zamierza owych zapędów dławić. Wykorzysta słabości do swoich celów kierując się genialnie prostą zasadą „każdy jest złodziejem”. Bajon obnaża ideologiczną ludzką pustkę, zawiść i sprzedajność – niby nic nowego ale historia ma swoje smaczki a film wręcz kipi od celny tekstów podsumowujących polską rzeczywistość, miejcie się jednak na baczności i uważajcie także na pozornie mało znaczące szczegóły, ich symboliczna wymowa wychodzi w trakcie rozwijane się wątku. Na koniec trochę techniki, bardzo dobra rola Nowickiego, niezła Macieja Stuhra, poza tym trzymający poziom w epizodycznej roli Jerzy Trela, reszta aktorów na równym czyli średnim poziomie. Nie spodziewajcie się wartkiej akcji, raczej rozwijającej się konsekwentnie cynicznej, diabolicznie inteligentnej gry w której może być tylko jeden zwycięzca.