Pytanie moje brzmi więc: po kiego kija sięgają po tego typu produkcje? Ja na przykład nie lubię kilku gatunków (nie wiem, komedie romantyczne, musicale, westerny...), więc - co wydaje mi się całkiem logiczne - nie oglądam filmów, które do nich należą. Nie widzę sensu w dwugodzinnym seansie, po którym i tak wiem, że na pewno będę znudzona/sfrustrowana.
Jedni lubią tego typu filmy (nieważne z jakich powodów), inni nie - każdy ma prawo do swojego gustu czy zdania. Ale skoro znamy siebie, znamy swoje upodobania - to w jakim celu męczymy siebie i innych? Inteligentne dyskusje na forach takich filmów nie mają prawa bytu, bo albo oglądają je osoby z normalnym podejściem (podobało mi się/średni/no, w zasadzie to nieco słaby), albo takie, które mają iście wojownicze podejście i chcą zbawić świat, obrzucając reżysera błotem, ponieważ ten pokazał... przemoc. Czyli coś, co istnieje od zawsze. Wiemy, że jest złe. Nie lubimy tego. Ale skoro czyjaś wrażliwość jest tak ogromnych rozmiarów, że nie może zdzierżyć oglądania jej na ekranie, to po co to robi...?
Wiem, może trochę nie na temat, ale już mi ręce opadają. Nie widzę w tym wszystkim sensu.