Czy to nie ironia, że zwalczająca ten okrutny reżim partyzantka stosuje te same metody?

No cóż, to Latynosi. Tam gandhijskie metody biernego oporu uważane są za słabośc. Tam trzeba byc "macho", czyli dac rywalowi po pysku, wtedy ma się szacun otoczenia. Taka kultura. Podobnie zresztą jest w świecie arabskim, co widac np. w Syrii.

Reżyser też człowiek i może mieć takie czy inne sympatie polityczne. Pytanie, czy ów film można traktować jako obiektywny obraz tego tragicznego konfliktu?
Mam wątpliwości.

Gdzie byli rodzice...

Moi?
To zależy kiedy. Swoją młodość spędzili w okupowanej Warszawie, a potem, kiedy już przyszedłem na świat zażywali bezgranicznego szczęścia w ustroju sprawiedliwości społecznej, jaki u nas panował.