Uwaga - Spoiler! Tu możesz natknąć się na fabułę filmu przed jego obejrzeniem. (dalej czytasz na własną odpowiedzialność)
Ten świat nie może być realny. To musi być świat pośmiertny. Ulatująca dusza Henry'ego i biały tunel. Ciekawe czy sam się zabił? Teraz czas na pokutę. Pan co przerzuca wajchy, już o to zadba. A w międzyczasie zobaczymy życie Henry'ego (również, a może przede wszystkim to psychiczne) w krzywym zwierciadle. inwersja kolorów życia na kolory śmierci. Tak to może wyglądać... Kaloryfer, który dawał ciepło, teraz budzi grozę. Za oknem mur, ziemia, która nie rodzi. A zamiast wizyty u pana doktora i pozbycia się "problemu", mamy małego "Bazyliszka", którego trzeba niańczyć. Nasz bohater "niewiele myśli", i prawdopodobnie nic by tu więcej nie wymyślił. Wszak Pan Wajchowy zarządza tą przestrzenią i on steruje tym co się zdarzy. Bazyliszek potrafi zakraść się jednak do głowy naszego bohatera i zaśpiewać mu, że "w niebie jest całkiem spoko". Grunt żeby przy tym wszystkim nie stracić głowy i dotrzeć do dziecka, któremu w poprzednim wcieleniu nie dało się szansy "być". Czyli ogólnie happy end. Fajnie się bawić w (nad)interpretacje. Za to właśnie lubię filmy Lyncha. Obejrzałem wszystkie oprócz "Głowy". Teraz przyszedł czas na "Głowę" i nie jestem zawiedziony.