Ten film to popis dwójki aktorów Bergman i Boyera. Mglisty, dziewiętnastowieczny, surowy Londyn, fascynujący, tajemniczy i zbrodniczy vide Kuba Rozpruwacza. Historia młodej pięknej damy z wyższej sfery, która po tragicznych doświadczeniach z młodości wraca wraz z mężem do dawnego domu, gdzie powoli pod jego wpływem zaczyna tracić zmysły. Bergman doskonale pokazała, jak przechodziła wszystkie etapy załamania. Od początkowej radości i szczęścia, przez zwątpienie, zagubienie, aż prawie szaleństwo. Niewiarygodny Boyer, który hipnotyzował. Do tego te ujęcia, zbliżenia, przyciemnienie, muzyka, to wszystko tworzyło atmosferę grozy, oczekiwania i niepewności. Poza tym bohaterowie drugiego planu, jak Cotten czy charakterystyczna Dame May Whitty z tym jej well. Postawiłem 10 bez żadnych wątpliwości.