Z niecierpliwością czekałam na najnowszy film Barry’ego Jenkinsa. Z wielu powodów. To pierwszy obraz tego reżysera po obsypanym nagrodami "Moonlight", napisany na podstawie książki jednego z najważniejszych współczesnych amerykańskich pisarzy – Jamesa Baldwina i na dodatek rozgrywa się w moim ukochanym Nowym Jorku. Często tak wyczekiwane obrazy zawodzą, a ten mnie zachwycił. więcej

Wybierając się na nowy film Barry'ego Jenkinsa nastawiłam się na seans, podczas którego niezbędne okażą się zapasy chusteczek higienicznych do ocierania wciąż nawracających do oczu łez. Tymczasem za wyjątkiem pięknych kadrów, dobrze skrojonych postaci i próby odzwierciedlenia nietolerancji szerzącej się w amerykańskim społeczeństwie, z sali kinowej nie wyniosłam nic więcej, oprócz pustego kubka po herbacie i jakże nietkniętego opakowania chusteczek do nosa. więcej

"Gdyby ulica Beale umiała mówić" to może i nie dzieło wiekopomne, które zapisze się w historii kinematografii jako najlepszy przykład niesprawiedliwości dotykającej niegdyś czarnej mniejszości, ale z pewnością zostanie zapamiętane jako utwór podchodzący do tego tematu w najbardziej żarliwy i nieprzepełniony mściwą agresją sposób.  więcej