Piękna, ciepła opowieść o życiu, miłości, nie zawsze łatwych relacjach międzyludzkich, relacjach rodzinnych. Podkreślenie wartości rodziny i tego co tak naprawdę buduje pozytywne relacje uczuciowe mimo niewątpliwych błędów i ran jakie mimowolnie czasem sobie zadajemy. Może nie jest to dzieło na miarę "29th street" (z fenomenalnym Dannym Aiello) czy "Looking for an Echo" (z niemniej fenomenalnym Armandem Assante) ale jeśli ktoś zna i docenia te obrazy na pewno nie zawiedzie się seansem. To kino, które potrafi zbudować relację z widzem. W dobie kręcenia pięknych kolorowych martwych "pustostanów" albo 2-godzinnych teledysków ten film daję nadzieję. Nadzieję na to, że takie niepozorne zwyczajne obrazy bez szans na "ścianki" czy inne "czerwone dywany" trzymają jeszcze poziom i potrafią pokazać fragment prawdy o człowieku, o nas samych - często (jak bohaterowie filmu) do bólu zwyczajnych i przeciętnych, ze swoimi małymi radościami i dramatami. To taka mała "biała wąska zaostrzona jak głaz bodzący morze - reduta Ordona". Morze tandety, sztuczności, bylejakości i wszelkiej maści politpoprawności. Jakim cudem w roku 2022 światło dzienne ujrzał film gdzie nawet choćby przez 5 sekund nie jest nam wciskana wiedza (jakże "niezbędna" dla fabuły) o odmiennej orientacji seksualnej kogokolwiek (a choćby i jakiegoś statysty z siódmego planu) pozostanie już tajemnicą twórców. Czy to wada/zaleta lub zachęta/odradzenie w kwestii obejrzenia pozostawiam Państwu do oceny.
P.S. Na dzień dzisiejszy (22.08.2023) ocena filmu na portalu na poziomie 5,9 jest ewidentnie krzywdząca i w mojej opinii zdecydowanie za niska.