Okres drugiej wojny światowej. Giuseppe Santucci jedzie z frontu na urlop. Na terenie Polski wojskowy pociąg zostaje zatrzymany przez partyzantów. Przerażony Giuseppe ucieka. Postanawia dotrzeć do Warszawy i tam szukać towarzyszy broni.
W czasie jazdy koleją ktoś kradnie mu pistolet maszynowy. Santucci podejrzewa o kradzież poznaną właśnie dziewczynę. W Warszawie idzie za Marią wprost do jej mieszkania. Postanawia pozostać w nim do chwili odzyskania automatu. Marysia czynnie działa w konspiracji, a jej brat Staszek jest temu przeciwny. Oboje, zdesperowani, godzą się na obecność Włocha. Staszek zarabia na życie malowaniem kiczowatych obrazków, a Marysia chodzi po mieście i wrzuca do niemieckich sklepów i lokali jajka-wydmuszki napełnione cuchnącą mazią. Którejś nocy wygłodniały Giuseppe znajduje w kuchni takie jajko i obryzguje jego zawartością jedyne spodnie Staszka. Staszek w mundurze Giuseppe idzie na bazar, by sprzedać obrazki. Upija się i z powodzeniem udaje Włocha przed patrolem niemieckiej żandarmerii. Gdy wraca do domu, trafia na libację z udziałem Giuseppe i jednego z dowódców AK. Działacze podziemia uznają, że sytuacja stała się niebezpieczna i Marysia musi natychmiast przerwać konspiracyjną działalność. Tymczasem Santucci chcąc zdobyć sympatię dziewczyny kradnie broń niemieckim oficerom. Jego postawa budzi uznanie polskich konspiratorów, którzy powierzają mu zajęcia w tajnej podchorążówce. Staszek znów w mundurze Giuseppe udaje się do miasta. Zostaje aresztowany za brak pistoletu. Poznaje niemieckiego strażnika handlującego bronią. Razem opuszczają więzienie. Staszek pomaga mu rozbrajać Niemców. Żandarmeria trafia na ich trop. W ostatniej chwili Giuseppe, Maria i Staszek uciekają do partyzanckiego oddziału. Giuseppe walczący u boku polskich partyzantów odnajduje wreszcie swój automat.

Perypetie włoskiego żołnierza, który dezerteruje z frontu wschodniego i ukrywa się w mieszkaniu warszawskiego rodzeństwa, by w końcu zostać sprzymierzeńcem Polaków w walce z Niemcami.
Młodemu Włochowi jadącemu z frontu wschodniego na urlop, skradziono w Warszawie pistolet maszynowy. Podejrzewa o to jedną z pasażerek pociągu, Marię. Idzie do jej mieszkania i tam już pozostaje. Maria działa w konspiracji i po pewnym czasie Giuseppe okazuje się bardzo użyteczny - porusza się swobodnie wśród łapanek, wykrada Niemcom broń, itp. Nawet brat Marii, Staszek, marzący tylko o spokoju i odżegnujący się od wszelkiej działalności konspiracyjnej - zostaje w nią wciągnięty.

Już w pierwszej minucie filmu z szyn wylatuje wojskowy pociąg, którym pewien włoski żołnierz jechał na urlop. Włoch, Giuseppe Santucci, wsiada więc do pierwszego odjeżdżającego pociągu pełnego obywateli Generalnej Guberni. W czasie podróży poznaje dziewczynę ubraną, jak na konspiratorkę przystało, w skórzaną kurtkę i beret. Marysia bezskutecznie namawia go, by jej sprzedał - oczywiście za dobrą cenę - swoją broń. Do transakcji nie dochodzi, ale po przyjeździe do nieznanego mu jeszcze miasta, w trakcie zamieszania związanego z uliczną łapanką, Włoch i tak traci automat. Rozwścieczony podąża za dziewczyną, sądząc, że ma ona coś wspólnego ze zniknięciem broni. Trafia do mieszkania, które Marysia zajmuje wspólnie ze swoim bratem, Staszkiem, artystą malarzem jak najdalszym od konspirowania i wystrzegającym się jak ognia wszelkich kontaktów z wrogiem. Tymczasem Giuseppe nie ma zamiaru ruszać się z mieszkania, dopóki nie odzyska swojej broni. Tak rozpoczynają się przygody sympatycznego Włocha w okupowanej Warszawie.