Trochę żenujące. Wiem, może jako historyczka nie powinnam się spodziewać, że dowiem się czego więcej z takich filmów. Ale pomijając to. W pierwszej części jakby się uparli, że muszą udowodnić, że kobiety walczyły jako gladiatorki - jakby to dopiero co odkryli. W drugiej części jednak okazuje się, że jest całkiem sporo dowodów na to, i to ikonograficznych, i pisanych - i znowu występujący naukowcy zachowują się jakby to oni "odkryli" tę tajemnicę i przed nimi nikt nie odebrał wyrytych na stelach kobiet przebranych za gladiatorki z podpisanymi imionami jako gladiatorek...
Nic nie wiedzą o niezwykłym prawie Augusta zezwalającym kobietom-obywatelkom rzymskim walki na arenie bez zgody rodziców po ukończeniu 16 czy 18 lat - tym bardziej niezwykłym, że przecież August był za powrotem tradycji, łącznie z pełnym prawem głowy roku do robienia ze swoimi dziećmi wszystkiego, łączenie z ich bezkarnym zabiciem. A tu odbiera to prawo do córek, jeśli te chciałyby zostać gladiatorkami. Co chyba najlepiej świadczy o tym, jak popularne były walki gladiatorek.
Pod koniec filmu nagle narrator oświadcza, że gladiatorkami były też córki senatorskie i ekwickie i że te walki były całkiem popularne - całkowicie zaprzeczając sobie samemu z początku filmu, gdy wypowiadający się naukowcy próbowali przekonać, że to oni odkryli gladiatorki, dzięki odkryciu grobu jednej z nich w Londynie... Totalny chaos.

Aha, i Lucy Lawless w dokumencie z tego roku produkcji Discovery Historia nie ma.